พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 507

ตอนที่ 507 หลักฐานชิ้นใหญ่

อ๋องเย่ชี้ไปทางนั้น “เข้ามา เอากระถางพวกนี้ออกไป”

กุ้ยไท่เฟยได้ยินเช่นนั้น ก็เงยหน้าขึ้น แล้วตะหวาดว่า “อ๋องเย่ เจ้าวุ่นวายพอหรือยัง? ดอกไม้พวกนี้ฮองไทเฮาเป็นคนปลูกเองกับมือ กระถางดอกไม้จะซ่อนศพได้หรือ?”

ลู่กงกงก็พูดว่า “นั่นนะสิ อ๋องเย่ กระถางดอกไม้จะซ่อนศพได้อย่างไร มองดูก็รู้”

ใต้กระถางพวกนี้เป็นกอหญ้า หรือว่า นักฆ่าจะซ่อนอยู่ใต้นี้

อ๋องเย่พูด “คนเป็นๆลงไปซ่อนไม่ได้ แต่ศพคนน่าจะซ่อนได้”

“ศพ?” ลู่กงกงตกใจ “อ๋องเย่คิดว่านักฆ่าตายแล้วหรือ ถ้าตายแล้ว ใครเป็นคนซ่อนศพหรือ?”

พบนักฆ่าในวังหลวง คนที่ตายจะถูกโยนลงไปที่ป่าช้า คนที่ยังไม่ตายถูกนำกลับมา ถ้ายังมีนักฆ่า ก็คงต้องซ่อนตัว ถ้าตายแล้ว ทำไมกุ้ยไท่เฟยต้องซ่อนศพด้วย? หรือว่าศพพวกนั้นซ่อนแล้วจะได้ทองคำขึ้นมา?

“จะเป็นจะตาย ก็ต้องตรวจสอบ ” อ๋องเย่สั่งทหารไปย้ายกระถางดอกไม้ออก

พวกหญ้าใต้กระถางนั้นอ่อนนิ่ม มีรอยขุดของดิน หญ้าวัชพืชถูกนำมาปกปิดทีหลัง

กุ้ยไท่เฟยหน้าซีด แต่นางไม่อาจเข้าไปขวางได้ นางต้องแกล้งเป็นไม่รู้เรื่อง

ทหารขุดดินออก แล้วก็พบศพของนักฆ่านั้นจริงๆ ทหารเอาร่างทั้งสองขึ้นมา แล้ววางไว้หน้าอ๋องเย่

กุ้ยไท่เฟยตกใจจนปิดปาก “คุณพระช่วย เหตุใดจึงมีศพอยู่ที่นี่ได้?”

ลู่กงกงก็ตกใจด้วย แล้วมองอ๋องเย่อย่างสงสัย

อ๋องเย่ไม่ได้อธิบายอะไร แต่สั่งการไปว่า “ไปเรียก พระชายาอ๋องซื่อเจิ้งและสิงปู้มาตรวจสอบศพพวกนี้”

ข่าวที่วังฉืออันพบศพนักฆ่าถูกแพร่ไปทั่ววัง ทุกตำนักก็ได้ส่งคนมาสอดแนมหาข่าว

ลู่กงกงรีบไปส่งข่าวให้ฮ่องเต้ทันที หลังจากฮ่องเต้รู้เรื่อง ก็เงียบไปพักใหญ่ จากนั้นก็เงยหน้ามองหลีโม่ “เจ้าไปเถอะ ตรวจสอบให้ละเอียด ถ้ามีเรื่องอะไรให้เจ้ามารายงานข้าคนเดียว”

“ทราบเพคะ！” หลีโม่คำนับ แล้วเดินออกไป

นางมองตะวันทอแสงสีทองยามเย็น แล้วก็ถอนหายใจ นางได้ออกมาแล้ว ฮ่องเต้ให้นางรายงานด้วยตัวเอง แสดงว่าฮ่องเต้เริ่มเชื่อใจนางแล้ว

กุ้ยไท่เฟยก็นะ อ๋องเต้ไม่ใช่คนที่จะหลอกง่ายๆนะ

ร่างศพถูกตรวจสอบอย่างรวดเร็ว เป็นพิษชนิดเดียวกันกับอีกทั้ง5คน หลีโม่ไปรายฮ่องเต้ด้วยตัวเอง

อ๋องเย่และอ๋องเหลียงก็มาด้วย ทุกคนล้วนการตัดสินใจของฮ่องเต้

ทุกคนรู้ดีว่า ฮ่องเต้รู้ความจริงแล้ว แต่จะดูว่าฮ่องเต้จะตัดสินใจได้หรือไม่

ทุกคนก็รู้อีกว่า ฮ่องเต้ตัดสินใจยากมาก เพราะว่า กุ้ยไท่เฟยเป็นน้องสาวแท้ๆของพระมารดา มีศักดิ์เป็นน้าของตน

อีกอย่าง ถ้าตัดสินใจไป ก็จะผิดต่อหลักกตัญญูที่สืบทอดกันมา ขณะเดียวกัน ก็จะทำลายชื่อเสียงฮ่องเต้องค์ก่อน เพราะว่า กุ้ยไท่เฟยเป็นสนมของฮ่องเต้องค์ก่อน

ฮ่องเต้จะสอบสวนสนมของฮ่องเต้องค์ก่อน เริ่มแรกก็ถือว่าตบหน้าฮ่องเต้องค์ก่อน จะให้คนเป็นลูกอย่างเขาไปจัดการคงจะไม่เหมาะ

แต่ว่า นอกจากเขาแล้ว จะมีใครเอาเรื่องกับกุ้ยไท่เฟยได้อีก?

เขานิ่งไปสักพัก ก็เงยหน้าขึ้น “หลีโม่ เจ้ามานี่ ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า”

หลีโม่นิ่ง หวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่นางคิด

เขายังอยู่ในสนามรบอยู่เลย เขากำลังเอาชีวิตไปเสี่ยงอยู่นะ

เสียงฮ่องเต้ส่งออกมา นางก็ดึงสติกลับมา “พระชายาอ๋อง เจ้าคิดว่าเช่นไร?”

พิจารณางั้นหรือ? ให้เวลานางคิดเสียที่ไหน

หลีโม่มองต่ำ “หลีโม่พร้อมฟังความคิดของฝ่าบาท”

ฮ่องเต้ถาม “เจ้ายินยอมทำใช่ไหม?”

“ยินยอมเพคะ”

ยินยอม คนโง่เท่านั้นแหละที่ยอม นางถูกบีบบังคับ

ฮ่องเต้ก็โล่งอกถอนหายใจ “อืม ไอ้เจ็ดบอกตลอดว่าเจ้าจิตใจกว้างขวาง ข้าว่าเป็นดั่งที่เขาพูด เดี๋ยวข้าจะบอกกับทางสิงปู้ บอกว่าเจ้ามีความแค้นส่วนตัวกับกุ้ยไท่เฟย ก็เลยให้คนไปกลั่นแกล้ง แล้วข้าเห็นแก้อ๋องซื่อเจิ้งมีผลงานต่อประเทศ แล้วกุ้ยไท่เฟยก็ไม่บาดเจ็บ เลยให้เจ้ารับโทษสถานเบา ให้อยู่ในวังชั่วคราว เพื่อดูสถานการณ์”

หลีโม่อดทนความอัดอั้นตันใจ “หลีโม่ขอบพระทัยฝ่าบาท！”

“เจ้าออกไปเถอะ” ฮ่องเต้ไล่นางออกไป

หลีเดินเดินออกไปที่ละก้าวแล้วหันหลังมาปิดประตู

อ๋องเย่ อ๋องเหลียง เหลาไท่จุน ต่างก็รอนางอยู่ด้านนอก

พอหลีโม่ออกมาอ๋องเหลียงก็รีบเข้ามา “เป็นอย่างไรบ้าง? รับสั่งว่าเช่นไร?”

หลีโม่เงยหน้ามองอ๋องเหลียง แล้วพูดทุกคำที่ฮ่องเต้ตรัส “รับสั่งแล้ว บอกว่าพระชายาอ๋องซื่อเจิ้งมีความแค้นส่วนตัวกับกุ้ยไท่เฟย ก็เลยให้คนไปกลั่นแกล้ง แล้วข้าเห็นแก้อ๋องซื่อเจิ้งมีผลงานต่อประเทศ แล้วกุ้ยไท่เฟยก็ไม่บาดเจ็บ เลยให้เจ้ารับโทษสถานเบา ให้อยู่ในวังชั่วคราว เพื่อดูสถานการณ์”