พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 536

บทที่536 จักพรรดิเรียกเซี่ยนจู่เข้าพบ

หลีโม่รีบไปที่ตำหนักซีเวย แต่กลับได้ยินคนในวังบอกว่าฮ่องเต้พบตานชิงเซี่ยนจู่อยู่ที่สวนดอกหยู่

สวนดอกหยู่? หลีโม่ประหลาดใจ อาการป่วยของฮ่องเต้ไม่ควรที่จะโดนลม ตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ผลิ แต่ก็ยังค่อนข้างหนาวเย็น ทำไมเขาถึงไปอยู่ที่สวนดอกหยู่เพื่อพบแม่ล่ะ?

หรือว่าเขาดีขึ้นแล้วจริงๆ?

หลีโม่ไปที่สวนดอกหยู่ เป็นเช่นนั้นจริงๆ นางเห็นราชรถของฮ่องต้อยู่ใกล้ๆศาลา

ในศาลามีผ้าม่าน พวกเขาน่าจะคุยกันอยู่ในนั้น

หลีดม่เดินผ่านไป เปากงกงเห็นนางเดินไปข้างหน้า “พระชายามาแล้ว?”

หลีโม่ยิ้ม “เปากงกง ข้าไปที่ตำหนักซีเวยมาเพื่อจะเข้าพบฮ่องเต้ แต่คนในวังฮ่องเต้มาที่สวนดอกหยู่เพื่อชื่นชมดอกไม้ข้าจึงมาที่นี่”

“ใช่แล้ว ตอนนี้ฮ่องเต้อยู่ในศาลา” เปากงกงคำนับ “พระชายาโปรดรอสักครู่ นางสนมจะเข้าไปรายงานฮ่องเต้”

ฮ่องเต้ได้ยินเสียงหลีโม่แล้ว จึงพูดด้วยเสียงดังก้อง “พระชายามาแล้วใช่หรือไม่? เข้ามาเถอะ”

หลีโม่ได้ยินเสียงนี้ก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเล็กน้อย ฮ่องเต้มีลมหายใจที่เต็มเปี่ยมตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ดูเหมือนพิษกู่จะเป็นวิธีการรักษาโรคจริงๆ

หลีโม่ตอบรับ “เพคะ!”

เปากงกงเดินไปเปิดม่านให้ หลีโม่โค้งคำนับเข้าไปเห็นจักพรรดิกับหลี่ซ่วยหยุ่นนั่งอยู่บนม้านั่นหินในศาลา

เสี้ยฮ่าวหรานยืนอยู่ข้างหลังหลี่ซ่วยหยุ่น ส่วนซุนฟางเอ้อร์ยืนอยู่ข้างหลังฮ่องเต้

เมื่อเสี้ยฮ่าวหรานเห็นหลีโม่เข้ามา เขาก็ดีใจทันที่ “พี่สาว!”

หลีโม่ยิ้มและพยักหน้าเล็กน้อย แสดงความเคารพ “หลีโม่ถวายบังคมฮ่องเต้!”

ฮ่องเต้อารมณ์ดีใบหน้ามีสีแดงเลือดฝาด หากมองไม่ละเอียดก็คงจะมองไม่เห็น “เจ้ามาพอดีเลย ข้ากำลังพูดถึงเจ้า ข้าคุยตานชิงเซี่ยนจู่สักพักแล้วล่ะ”

หลีโม่ยิ้มเล็กน้อยแล้วเงยหน้ามองหลี่ซ่วยหยุ่น บนใบหน้าของนางมีรอยยิ้มจางๆ แต่หลีโม่ก็รู้จักนางดี และรู้ว่ารอยยิ้มของนางนั้นไม่เต็ใจสักเท่าไหร่

“พูดอะไรถึงข้ารึ?” หลีโม่ยิ้ม

ฮ่องเต้เอื้อมมือออกมา “นั่งลงเถอะ เพิ่งชงชา ผลิตภัณฑ์ของตระกูลหู”

หลีโม่นั่งลง มองดูซุปใสๆ “วันนี้ฮ่องเต้สง่างามมาก”

“ข้าเห็นว่าร่างกายของข้าดีขึ้นแล้วจึงเรียกเซี่ยนจู่มาพูดคุย เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ข้ากับเซี่ยนจู่ก็ไม่ได้เจอหน้ากันมาหลายปีแล้ว” ฮ่องเต้มองไปที่หลี่ซ่วยหยุ่น

หลีโม่รู้สึกลึกๆในใจ แต่กลับพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สุขภาพของฮ่องเต้ดีขึ้นมาก การพบเพื่อนเก่าและการพูดถึงเรื่องเก่าๆมันก็ไม่ได้เลวร้ายนัก แต่ควรจะระวังเรื่องลมไว้บ้าง”

“มีฟางเอ้อร์อยู่ที่นี่ อาการป่วยของข้าดีขึ้นมาก” ฮ่องเต้มองกลับไปที่ซุนฟางเอ้อร์ นางยิ้มเบาๆ เหมือนจะไม่ค่อยเต็มใจ

สถานการณ์นี้ดูแปลกๆ

เปากงกงเทชาให้หลีโม่ นางจิบแล้วพูดว่า “ชานี้หอมดีจัง เข้าปากตอนแรกรู้สึกขม แต่เมื่อกลืนลงไปแล้วรู้สึกหวาน รสชาติจริงๆ”

“หลายสิ่งของตระกูลหูนั้นทำอย่างละเอียดอ่อน ใช่แล้วพระชายา เจ้าคุ้นเคยกับเจ้าของร้านของตระกูลหูใช่ไหม?” ฮ่องเต้ถาม

หลีโม่พูด “เคยพบ2-3ครั้ง แต่ก็ไม่ได้คุ้นเคยมากนัก”

“อืม เจ้าเป็นหญิงที่แปลกจริงๆ” ฮ่องเต้ทรงไตร่ตรอง

หลีโม่รู้สึกว่าเมื่อเขาแสดงออกทางสีหน้า เขาจะมีความโกรธภายในใจ ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเขาคิดอะไรอยู่

เสี้ยฮ่าวหรานพูดว่า “พี่สาว ฮ่องเต้บอกให้พวกเราเล่นอยู่ในวังหลวงสัก2-3วัน”

เมื่อซุนฟางเอ้อร์เดินผ่านหลีโม่ นางเงยหน้าขึ้นอย่างลังเล แจ่สุดท้ายนางกลับไม่พูดอะไรเลย

ราชรถของฮ่องเต้ออกไปแล้ว หลีโม่กำหมัด “เขามีความคิดที่จะทำอะไรกันแน่ อย่ามาถือโอกาสตอนที่อ๋องอานชินไปออกรบ”

หลี่ซ่วยหยุ่นนั่งลงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงหนักหน่วง “หลีโม่ เขาทิ้งข้าไว้ที่วัง เขาไม่เคยคิดถึงข้าเลย มีแต่เฉยเมย อ๋องอานชินเพียงแค่จะรั้งแค่ไว้เพื่อ ฮ่าวหราน...”

นางหันกลับมาที่เสี้ยฮ่าวหรานแล้วพูดว่า “ฮ่าวหราน เจ้าออกไปก่อน แม่จะคุยกับพี่เจ้าสักนิดหน่อย”

“ครับ!” เสี้ยฮ่าวหรานเดินออกไปอย่างว่าง่าย

หลี่ซ่วยหยุ่นจับมือหลีโม่ “ข้ากังวลเรื่องฮ่าวหราน ฮ่องเต้ถามเขาล้วนเกี่ยวกับยาพิษ ดูเหมือนว่าฮ่องเต้จะให้ฮ่าวหรานอยู่ที่ในวัง เพื่อพัฒนาอย่าพิษหรือเพื่ออะไรบางอย่าง”

หลีโม่ไม่ต้องการให้ทั้งสองมีส่วนร่วมในเรื่องเหล่านี้ แต่ตอนนี้มันสายไปเสียแล้ว หลีโม่พูดว่า “ฮ่าวหรานไม่รู้เรื่องอะไร ข้าจะกลับไปที่ตำหนักมุยเฟยบอกให้นางดูแลพวกเจ้า ข้าจะให้เสี่ยวเตาอยู่ข้างๆพวกเจ้า หากมีเรื่องอะไรให้เสี่ยวเตารีบมาหาข้า”

“เจ้าวางใจเถอะ” สายตาของหลี่ซ่วยหยุ่นนั้นเด็ดขาด “ถ้าหากเขาบังคับให้ข้าทำอะไรที่จะทำร้ายอ๋องอานชิน ข้ายอมตายดีกว่าที่จะอยู่อย่างเสียศักดิ์ศรี”

สิ่งที่หลีโม่กลัวก็คือความมุ่งมั่นของนาง “หากมีเรื่องอะไรอย่าเพิ่งรีบร้อน เราต้องปรึกษากันก่อน เข้าใจหรือไม่?”

“อืม เจ้าไปเถอะ ตอนนี้สถานการณ์ยังไม่ชัดเจน แม้ข้าจะเป็นหญิงแต่ข้าก็พอจะมองออก เจ้าต้องระวังตัวให้มากขึ้น” หลี่ซ่วยหยุ่นพูดอย่างกำชับ

“ข้ารู้” หลีโม่พยักหน้า

ก่อนออกจากวัง หลีไปตามหาหมุยเฟยที่ตำหนักเล่อชิง

หมุยเฟยถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อนางได้ยินว่า ฮ่องเต้จะกักตัวตานชิงเซี่ยนจู่ไว้ “หลีโม่ ฮ่องเต้เคยชอบแม่ของเจ้า คราวนี้เขาให้เซี่ยนจู่เข้ามาอยู่ในวัง ข้าเกรงว่ามันจะเป็นเจตนา... เฮ้อ!”

“ดังนั้น ข้าจึงต้องฝากให้เจ้าดูแลแทนข้า เพราะตอนนี้ข้าไม่สามารถอยู่ในวังได้ ข้าฝากเจ้าด้วย” หลีโม่พูด

“เจ้าไม่ต้องกังวล ข้าจะช่วยดูให้” หมุยเฟยรับประกัน