พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 653

ตอนที่ 653 เกิดปัญหากับหน่วยสอดแนม

หลังจากหลีโม่ออกจากวัง ก็ขึ้นรถม้าเปิดกระดาษที่ได้ออกมา

กระดาษถูกฉีกออกมาจากภาพวาด ในนั้นเขียนอยู่สามคำ แสดงว่าข้างกายท่านแม่มีคนสอดส่องอยู่ตลอดเวลา ในนั้นเขียนว่า “ช่วยน้องด้วย”

หลีโม่ตกใจ เสี้ยฮ่าวหรานจะต้องเกิดเรื่องแน่ เมื่อครู่ที่นางกำลังจะกลับก็ดูออก แล้วใบหน้าเขายังซีดมากด้วย ร่างกายน่าจะผิดปกติ

อีกอย่าง เสี้ยฮ่าวหรานไม่อยากอยู่ในวัง ก่อนที่นางจะไปแคว้นเป่ยม่อ เขาไม่เป็นแบบนี้

อีกอย่าง วันนี้ตอนที่เขาจะพูด ลู่กงกงก็มาพูดแทรกขึ้น

ตอนแรกนางคิดว่าที่ลู่กงกงไล่คนรบใช้ไปรอด้านนอกก็เพื่ออยากให้พวกตนได้คุยกัน แต่ตอนมาคิดดู ไม่น่าจะเป็นแบบนั้น

ลู่กงกงมาเพื่อแอบฟังคำพูดของพวกนาง ถ้าเรื่องไหนที่ไม่ควรคุยกันก็จะมาขวางไว้

เสี้ยฮ่าวหรานเกิดอะไรขึ้นในวัง

หลีโม่ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัว พวกเขาอยู่ในวัง แล้วยังอยู่ข้างกายฮ่องเต้ นางไม่มีทางรู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น ยิ่งไม่รู้ว่าจะช่วยกันอย่างไร

“หลิงลี่” นางเปิดม่านในรถม้าออก แล้วเรียกนางเข้ามา

หลิงลี่เข้าไปนั่ง “พระชายา มีอะไรหรือ?”

หลีโม่เอาจดหมายนั้นให้หลิงลี่ดู “เจ้าคิดว่าจะแอบเข้าตำหนักซีเวยได้หรือไม่ ไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องชายข้า”

หลิงลี่คิดหนัก เลยพูดว่า “ได้ เดี๋ยวคืนนี้ข้าจะเข้าไป”

นางนิ่งไป แล้วพูดว่า “ไปหาท่านอ๋องไหม?”

“ก็ดี เจ้ารีบไปเลย” หลีโม่กล่าว

“รับทราบ” หลิงลี่พูดจบ ก็เกิดม่านกระโดดออกไป

พอกลับมาถึงจวน หลีโม่ก็รีบเผากระดาษนั่นทิ้ง

นางไม่สบายใจจนถึงดึกดื่น แล้วก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านอก

หลีโม่เปิดประตู หลิงลี่ใส่ชุดสีดำ จับแขนตนเอง แล้วรีบเข้าห้องมา

“เจ้าบาดเจ็บหรือ?” หลีโม่ตกใจ แล้วรีบให้นางนั่งลง

หลิงลี่พูดว่า “ไม่เป็นอะไรมาก ข้าไม่ระวังเอง ไปผิดทาง”

ฟลีโม่รีบเอากล่องยามาห้ามเลือดนาง แผลไม่ใหญ่ แต่มันลึก แสดงว่าเป็นดาบที่คมมาก แล้วฝั่งตรงข้ามเป็นคนเก่งมากด้วย

“ทนหน่อยนะ” หลีโม่ล้างแผล แล้วพันแผลไว้

หลิงลี่หัวเราะ “เรื่องเล็ก ไม่เป็นอะไรมากหรอก”

หลีโม่ขมวดคิ้ว “อย่าได้วางใจไป แผลมันลึกเกือบถึงกระดูก”

“ไม่เป็นไร ข้าชินแล้ว” หลิงลี่พูดอย่างไม่สนใจ

อาศัยตอนที่หลีโม่กำลังทำแผล นางพูดว่า “ตำหนักซีเวยมีเวรยามแน่นหนา แล้วยังมีคนมีฝีมือมากมาย เดิมทีข้าอยากหลบบนหลังคา เพื่อดูว่าจะเห็นอะไรไหม แต่ไม่นึกว่าจะมีใครมาพบเข้า น่าแปลกมาก ทหารยามของตำหนักซีเวย ลาดตระเวนแม้กระทั่งหลังคา ฮ่องเต้นี่มีความลับเยอะจริงๆ นะ ระวังเสียทุกอย่าง”

“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เจ้าสืบได้เรื่องอะไรบ้างไหม?”

“ไม่ได้ยินอะไรเลย แต่ว่า แต่ข้าเห็นซุนฟางเอ้อร์เข้าห้องคุณชายเสี้ยฮ่าวหราน ประมาณ15นาทีก็ออกมา”

“นางเข้าไปเองหรือ?”

“ใช่แล้ว เข้าไปคนเดียว ในมือถืออะไรบางอย่าง แต่มองไม่ชัดว่าคืออะไร เพราะใช้ผ้าปิดไว้”

หลีโม่ตื่นตกใจมากขึ้น “แล้วได้ยินเสียงอะไรไหม?”

、

หลิงลี่ใส่ชุดขึ้นใหม่ แล้วก็ได้ยินเสียงฝีเท้าวุ่นวายมากมาย แล้วยังมีเสียงด่าของหยางมามาด้วย “พวกเจ้ามาทำอะไรที่นี่? ที่นี่คือห้องของพระชายาอ๋องนะ พวกเจ้ากล้าดียังไง ถึงกล้าบุกเข้ามา”

“ข้าได้รับคำสั่งให้มาทำงาน เชิญหลีกออกไป”

เป็นเสียงที่คุ้นเคย หลีโม่คิดว่าตนเองเคยได้ยินเสียงนี้

“คือ เหลียงสู้หลิน” หลิงลี่พูดขึ้น

หลีโม่หัวเราะ “เหลียงสู้หลินทำงานหลายหน้าที่จริงๆ”

“ก็นั่นอะสิ ไม่คิดว่าตอนนี้จะได้ทำงานให้ฮ่องเต้แล้ว” หลิงลี่กล่าว

หลีโม่นั่งบนเบาะ แล้วหยิบหนังสือขึ้นมา หลิงลี่ก็รีบจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผม แล้วออกไปเปิดประตู พูดอย่างไม่พอใจว่า “เกิดอะไรขึ้น? ตอนนี้มันเวลาไหนแล้ว จะมาวุ่นวายอะไรกัน”

นางเห็นว่ามีทหารยืนอยู่มากมาย ก็เลยถามหยางมามา “พวกเขามาทำอะไรกัน?”

เหลียงสู้หลินในชุดสีเขียวก็เดินขึ้นหน้ามาทำความเคารพ “ข้าคือ เหลียงสู้หลิน หัวหน้าราชองครักษ์ตำหนักซีเวย ในวังมีการลักลอบเข้าไป ข้าตามมายังทีนี่ แล้วคนร้ายก็หายไปบริเวณนี้ ข้ากลัวคนร้ายจะมาทำร้ายพระชายา ก็เลยเข้ามาถาม”

“งั้นหรื?” หลิงลี่หัวเราะเบาๆ “ใต้เท้าเหลียงใช่ไหม? เจ้าไม่ใช่หัวหน้าราชองครักษ์ของตำหนักองค์รัชทายาทหรือ? ทำไมถึงได้มารับตำแหน่งที่ตำหนักซีเวย?”

เหลียงสู้หลินหน้านิ่ง “ไม่ว่าจะทำงานที่ไหน ก็ล้วนทำงานให้ฮ่องเต้ทั้งนั้น เชิญแม่นางกล่าวบอกพระชายาด้วย”

มีเสียงหญิงสาวส่งออกมาจากในห้อง “เข้ามาเถอะ”

หลิงลี่ทำเสียงไม่พอใจ แล้วก็เดินนำไป

เหลียงสู้หลินโบกมือสั่งการ “พวกเจ้ารออยู่ที่นี่ เดี๋ยวข้าจะเข้าไป ถ้าไม่มีคำสั่งข้า ห้ามไม่ให้ใครเข้ามา”

ในทางกลับกัน ถ้าเขาสั่งให้เข้า ทหารทุกคนก็สามารถเข้ามาได้