พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 661

ตอนที่ 661 เจอเทพฆ่าเทพ

ซือถูเย้นนิ่งไปนานมาก “ดูท่า ก่อนที่องค์หญิงอานจะกลับมา เราต้องเล่นใหญ่กันหน่อย ต้องรักษาชีวิตฉินโจวไว้ก่อน”

“ตอนนี้คนอยู่ในคุก จะรักษาชีวิตนางไว้ได้ยังไง? อย่าบอกนะว่าจะไปปล้นคุก? ต่อให้จะไปปล้นคุก เราก็ไม่มีคนมากพอ” ซูชิงพูด

เซียวโธ่เองก็เห็นด้วย “ถูกต้อง เราคงจะไม่ไปขุดทางลับมุดเข้าไปลากตัวฉินโจวออกมาจากคุกหรอกมั้ง? ยากจริง ๆ นอกจากจะมีฟ้าผ่าลงมา แล้วทำให้คุกของสิงปู้ระเบิดออก”

ซือถูเย้นมองไปที่เซียวโธ่ จากนั้นก็ยื่นมือไปลูบหน้าของเขา “ถูกต้อง เราต้องมีฟ้าผ่า มันจะมีอะไรที่มันจะน่าเกรงขามไปกว่าประสงค์จากฟ้าอีก? ฉินโจวถูกใส่ร้าย ดังนั้นฟ้าผ่าลงมาระเบิดคุก มันสมบูรณ์แบบมาก”

“หะ?” เซียวโธ่ตบมือเขาทิ้ง แล้วมองไปที่ซูชิงแบบงง ๆ “ท่านอ๋องทรงบ้าไปแล้วเหรอ? ฟ้าผ่าเราจะไปเอามาจากไหน? แล้วมันจะไประเบิดลงที่คุกพอดีแบบนั้นได้ยังไงกัน?”

ซูชิงหัวเราะ “เซียวโธ่ ยังจำคลังเสบียงที่กองทัพเป่ยม่อ มันถูกเผาไปได้ยังไงไหม?”

“เอ่อ” เซียวโธ่ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น แต่จากนั้นก็นิ่งไปอีก “แต่เราทำของนั่นไม่เป็นนะ คงไม่ได้จะให้ตระกูลจู้ส่งมาให้หรอกนะ? อีกอย่าง พระชายาเองก็ไม่อยู่ที่นี่ด้วย ทำออกมาไม่ได้หรอก”

“ข้าทำได้” ซือถูเย้นถกแขนเสื้อขึ้น “ไป รีบลงมือกัน”

ที่ซือถูเย้นบอกว่าเป็น หลีโม่บอกแค่วิธีการทำ แต่ในฐานะของหน่วยสืบราชการลับของหน่วยการแพทย์ทหาร หลีโม่ก็ถือว่าเชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้มาก

ซือถูเย้นเป็นคนฉลาดมาก พอได้ยินหลีโม่พูดแค่ครั้งเดียว ก็จำวิธีการทำได้หมด

มีบางครั้ง จำวิธีการได้แล้ว แต่หากควบคุมปริมาณได้ไม่ดี ก็ไม่อาจจะได้ผลลัพธ์ที่ต้องการได้

ดังนั้น หลังจากนั้นสองวัน ที่หมู่บ้านมู่จ้าย ก็มักจะได้ยินเสียงดัง เหมือนกับมีฟ้าร้องฟ้าผ่าอยู่ตลอด

“ล้มเหลวอีกแล้ว” เซียวโธ่นั่งยองลงอย่างหงุดหงิด แล้วมองไปที่ดินที่ระเบิดออกอย่างกระจัดกระจาย แต่ว่าคุณภาพมันไม่น่าตกใจเลย

ซือถูเย้นเดินกลับไปอย่างไม่พูดอะไรเลย จากนั้นก็ขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง แล้วก็ทำงานของเขาต่อไป

วังหลวงแคว้นเป่ยม่อ

วันนี้ เหลาไท่ไท่ของตระกูลฉินเข้าวังไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้คังผิง

ไปพบนางที่ห้องทรงอักษร แต่กลับไม่ใช่ฮ่องเต้คังผิง แต่เป็น หลิวซีขันทีคนสนิทของฮ่องเต้คังผิง

หลิวซีนั่งอยู่บนเก้าอี้ แล้วมองมาที่เหลาไท่ไท่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า

เหลาไท่ไท่ผมขาวทั้งหัว นางยิ้มด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น นางมองไปที่ หลิวซี“ในวังเตรียมการเป็นยังไงบ้างแล้ว?”

“เตรียมการไปได้เกือบเรียบร้อยแล้ว ฉู่โยว่คนทรยศ ถูกกักบริเวณแล้ว รอแค่คนของสิงปู้มาสอบสวนก็เรียบร้อยแล้ว ก็สามารถออกราชโองการได้เลย”

น้ำเสียงของหลิวซีช้ามาก แต่ฟังมีอำนาจมาก

ฉู่จิ้งเดินลงมา แล้วเดินไปจับมือของฉินเหลาไท่ไท่ “ท่านยาย หากไม่ได้ท่านคอยคุมฉินโจวเอาไว้ เป่ยม่อของข้า ก็คงไม่เป็นอย่างทุกวันนี้ บุกทางตะวันตกยึดแคว้นตงหลัน แคว้นเสี่ยวกู่ ลงใต้ยึด หนานจุ้น เพื่อให้เป่ยม่อของข้ากลายเป็นดินแดนที่ร่ำรวย เป็นดินแดนที่มีเขตชายฝั่งทะเล ขอแค่ยึดแคว้นต้าโจวได้ การบุกยึดต้าเหลียงก็คงอีกไม่นาน ถึงเวลานั้น ข้าก็จะเป็นเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในจงหยวน เป่ยม่อของเราก็ไม่ต้องอยู่ใต้ลมหายใจของใครอีก ไม่จำเป็นต้องไปขอซื้อเสบียงอาหารจากใครด้วย”

“ดี ดี มีอุดมการณ์” ฉินเหลาไท่ไท่ตบมือเขาเบา ๆ “ข้าจะรอเจ้าสำเร็จการใหญ่ ตอนนี้ฉินโจวอยู่ในคุก หลังจากผลการสอบสวนของสิงปู้ออกมาแล้ว มีราชโองการลงมา อำนาจการทหารก็จะอยู่ในมือของเจ้า ถึงเวลานั้น เจ้าคิดอยากจะจัดการกับใครก็ทำได้ทั้งนั้น”

ฉู่จิ้งหัวเราะ แต่จากนั้นก็เริ่มกังวล “ท่านยาย ยังมีอีกเรื่อง ข้ารู้สึกกังวลอยู่”

“เรื่องอะไร?” ฉินเหลาไท่ไท่ถาม

ฉู่จิ้งจูงมือนางมานั่งลง แล้วพูดว่า “ตอนนี้ฉินโจวอยู่ในคุก แต่ว่าด้านนอกยังมีคนที่พยายามจะวิ่งเต้นช่วยนาง อีกทั้ง คดีนี้มีหลายต่อหลายคนจับจ้อง สิงปู้เป็นคนของข้าก็จริง แต่ก็จัดการไม่ได้หมดทุกเรื่อง อีกทั้ง ฉินโจวเองก็ไม่น่าโง่ หากปล่อยไว้แบบนี้ ถ้าเกิดการเปลี่ยนแปลงหรือว่า นางกลับคำ เราไม่เสียแรงเปล่าเหรอ”

“นางไม่กลับคำแน่ เพียงแต่” ฉินเหลาไท่ไท่คิด “เพียงแต่ เจ้าก็พูดถูก มีคนนอกวิ่งเต้นช่วยนางอยู่ ตอนนี้ถึงแม้นางจะอยู่ในคุก แต่ก็ยังไม่ได้ยอมรับอย่างเป็นทางการ ฮองเฮาหวางถูกนางปลงพระชนม์ หากนางหลุดออกมานิดเดียวว่านางถูกใส่ร้าย ทหารลูกน้องเก่าของนาง จะต้องทำทุกทางเพื่อช่วยนางแน่นอน”

สายตาของฉู่จิ้งดูเย็นชามาก “ข้าก็กังวลเรื่องนี้ แต่ว่า หากฉินโจวฆ่าตัวตายในคุกล่ะ?”

“เราจะลงมือก็ได้ แต่ว่า หากมีคนตรวจสอบ ทหารลูกน้องเก่าของนางไม่เชื่อว่านางฆ่าตัวตาย จะต้องมีการตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียดแน่ การลงมือในคุก ไม่ใช้ดาบ ก็วางยาพิษ สองอย่างนี้ปิดใครไม่ได้ อีกอย่าง มันอาจกลายเป็นหลักฐานที่สาวมาถึงตัวของเราได้”

ฉู่จิ้งยิ้ม “ข้าหมายความว่า หากนางกลัวความผิดแล้วฆ่าตัวตายจริง ๆ ล่ะ?”

ฉินเหลาไท่ไท่ตะลึงไป แล้วมองไปที่เขา จากนั้นก็หยุดไป นางรู้ว่าเขาหมายความว่าอะไร