พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 665

ตอนที่ 665 ภารกิจของเสี่ยวเตา

เขาครุ่นคิดอย่างหนักเกี่ยวกับฉากละครที่เขาเห็น เขาอยากจะแสดงให้มันดูเป็นธรรมชาติสักหน่อย

แต่ว่า มันมีข้อจำกัด เขาไม่เคยเห็นละครแบบนี้ ดังนั้น เขาพูดอะไรไม่ออกเลย ทำได้แค่มองไปที่แม่ทัพใหญ่หลงอย่างงง ๆ

แม่ทัพใหญ่หลงเห็นเขาอึ้งไป ก็รู้ทันทีว่าเขายังรับไม่ได้ เขาเลยเล่าเรื่องของทั้งสองตระกูลให้เขาฟังทั้งหมด

หมู่บ้านมู่จ้าย

การทดสอบในครั้งนี้ ถือว่าสำเร็จ มันระเบิดจนเป็นหลุม

ทั้งสามคนตื่นเต้นมาก หากเพิ่มปริมาณให้มากขึ้น น่าจะสำเร็จ

“จริงสิ ท่านอ๋องทรงให้เสี่ยวเตาไปทำภารกิจอะไรเหรอ? เขาไปคนเดียวได้เหรอ? เขาไม่คุ้นทางเลยนะ” เซียวโธ่ถามขึ้นมา

“ข้าให้เขาไปหา ยายลง” ซือถูเย้นเก็บของ แล้วเดินกลับไป ท่าทางของเขาดูดีใจมาก

“อือ” ซูชิงกับเซียวโธ่ก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจ ตอนนั้นที่ส่งตัวเตาเหล่าต้าให้กับพระชายาแล้ว เขาเคยส่งคนไปตรวจสอบฐานะของเขาที่ภาคเสฉวน หากไม่ตรวจสอบก่อน ก็ไม่สบายใจที่ต้องเก็บไว้ใช้งาน

“แต่ว่าเราเองก็ไม่แน่ใจว่าใช่ไหม” เซียวโธ่บอก

“ถึงได้ให้เขาไปหา ยายลง ไง”

“ที่จริงแล้วยายลง เองก็ไม่มั่นใจ” สายที่ส่งไปภาคเสฉวนในตอนนั้น แจ้งผลกลับมาที่เซียวโธ่ แล้วเขาถึงได้รายงานต่อให้ซือถูเย้นรู้ ดังนั้นเซียวโธ่กับซูชิงรู้เรื่องนี้ดี ยายลง เองก็ถูกองครักษ์ลับกลับไปที่เป่ยม่อ

“มันไม่สำคัญใช่ไหม ขอแค่ แม่ทัพใหญ่หลงเชื่อก็พอ” ใครจะไปสนใจกันล่ะ? หากแม่ทัพใหญ่หลงได้เจอหลานชาย อีกทั้งยังมีข้อความจาก ยายลง อีก ยังไงก็เชื่อเต็มร้อย อย่างน้อยตอนนี้ก็เชื่อ ให้ตาเฒ่านั่นดีใจไปก่อน เรื่องหลังจากนี้ก็จะง่ายขึ้น

ต่อไปหากเขาจะตรวจสอบอะไร มันก็ตรวจสอบได้ไม่ชัดเจนนัก หมู่บ้านของเตาเหล่าต้าเหลือไม่กี่คนเท่านั้น อีกทั้งตอนที่เขาส่งคนไปตรวจสอบ ก็มีคนบอกว่าเตาเหล่าต้าถูกเก็บมาเลี้ยง เป็นผู้หญิงอย่างต่างถิ่นอุ้มมา หลังจากผู้หญิงคนนั้นตาย พ่อแม่บุญธรรมของเตาเหล่าต้าก็เลี้ยงเขามาจนโต

ข้อมูลนี้ มันเพียงพอที่จะ “พิสูจน์” ได้ว่าเตาเหล่าต้าเป็นลูกชายของ หลงจี้

ส่วนหญิงต่างถิ่นคนนั้น จะใช่ หลงจี้ หรือไม่ ใครจะไปรู้?

อายุใช่มันก็พอแล้ว

หรือมันอาจจะใช่จริง ๆ ก็ได้

“มิน่าเจ้าถึงไม่ได้ให้เตาเหล่าต้าเข้าทะเบียนราษฎร์ ที่แท้ก็คิดอยากจะส่งเขากลับไปนี่เอง”

“มันก็ไม่ใช่หรอก” ซือถูเย้นส่ายหัว แล้วเดินต่อไป “ที่ไม่ได้ให้เขาทะเบียนราษฎร์เพราะรู้สึกว่าไม่จำเป็น ส่วนที่ส่งเขากลับไปก็ไม่เคยคิดมาก่อน ตอนนั้นมันก็ไม่ได้มีเรื่องผลประโยชน์ จะคิดเรื่องนั้นไปทำไม? ตอนนี้มันมีมูลค่าที่ได้ใช้งานไม่ใช่หรือไง? ก็ใช้ให้เต็มที่สิ”

อือ เหมาะสมกับนิสัยของมนุษย์จริง ๆ ไม่มีธุรกิจไม่มีความชั่วร้าย ไม่แสวงหาผลกำไรก็ไม่มีการเมือง

ทั้งสามคนกลับมายังหมู่บ้านมู่จ้าย แล้วเริ่มหารือเรื่องแผนการกัน

“หลังจากที่เราช่วยฉินโจวแล้ว ทำยังไงต่อ?” ซูชิงถาม

“เฮ้อ สมองไปไหนหมดแล้ว?” ซูชิงถอนหายใจ “หากเขาทำสำเร็จ ก็แสดงว่าไม่มีใครที่สามารถทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวได้อีกแล้วน่ะสิ ฉินโจวเองก็ตายไป แล้วทำไมเขาถึงบอกไม่ได้ว่าตอนที่อ๋องแคว้นเจิ้นก่อกบฏล่ะ เขาถูกช่วยออกไป แล้วหาศพปลอมมาเป็นตัวแทนเขา? ถึงเวลานั้น ฮ่องเต้คังผิงป่วยตาย เขาขึ้นเป็นฮ่องเต้ เรื่องราวทั้งหมด คนที่เป็นผู้ชนะอย่างเขาก็เขียนได้หมด เขาอยากเขียนให้เป็นยังไงทำไมจะไม่ได้ล่ะ? แต่หากฉินโจวไม่ตาย กองทัพก็ไม่มีทางตกอยู่ในมือของเขาแน่นอน เขาเองก็ไม่มีทางเปิดเผยตัวออกมา แล้วก็ไม่มีทางให้ฮ่องเต้คังผิงต้องป่วยตาย เข้าใจหรือยัง?”

“เข้าใจ เข้าใจ เข้าใจ” เซียวโธ่พยักหน้า ครั้งนี้เขาเข้าใจจริง ๆ จากนั้นเขาก็ยกนิ้วโป้งให้ “พวกเจ้าอธิบายได้ละเอียด ไม่เลวเลย”

แต่ว่า จากนั้นเขาก็ถามอีกว่า “แต่ว่า หากฉินโจวไม่อยู่ ฉู่จิ้งจะไปดึงแม่ทัพใหญ่หลงมาเป็นพวกไหม? บารมีของเขาก็มีสูงมากนะ”

“ท่านแม่ทัพใหญ่หลงอาจจะเลอะเลือนไปบ้าง เพราะอย่างนี้ข้าถึงได้ส่งเสี่ยวเตาไปยังจวนป๋อโหว” ซือถูเย้นพูด

“แต่ว่าเสี่ยวเตาไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร ไม่รู้จักพลิกแพลงเลยนะ”

ซูชิงมองบน “เจ้าเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร ไม่รู้จักพลิกแพลงเหมือนกัน ทำไมถึงกล้าพูดคนอื่นแบบนั้น?”

เซียวโธ่ไม่พอใจแล้วพูดว่า “พูดถึงเสี่ยวเตาก็พูดเรื่องของเสี่ยวเตาสิ มาว่าข้าทำไม?”

ซือถูเย้นเปิดกล่องสีน้ำเงินออก แล้วหยิบมะเขือเทศที่เมื่อเช้าทำขึ้นมา จากนั้นก็ปลอกเปลือก แล้วพูดว่า “ที่ต้องการก็คือความไม่รู้เรื่องของเสี่ยวเตานี่แหละ ถึงเวลานั้น ขอแค่ออกคำสั่งให้เขาแค่คำเดียว เขาก็จะทำตามคำสั่งทุกอย่าง”

“คำสั่งอะไร?” เซียวโธ่ถามอย่างงง ๆ

ซูชิงมองบน “ก็ให้เขาติดตามแม่ทัพใหญ่หลง เตือนสติแม่ทัพใหญ่หลง หากใครต้องการอำนาจการทหารในมือของเขา ต่อให้เป็นฮ่องเต้คังผิง คำเดียวคือ ไม่ สองคำคือ ไม่ให้”

“อือ หากสั่งให้เสี่ยวเตาทำแบบนี้ เขาจะต้องทำทุกอย่างไม่ให้เกิดขึ้นแน่นอน ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดีเลย” เซียวโธ่พูดอย่างหนักแน่นมาก