ตอนที่ 757 ประคบประหงม
ทุกคนตกใจมาก หลีโม่รีบโค้งไปพยุงนาง แต่ถูกฉินโจวห้ามไว้ “เจ้านั่งเลย”
นางไปพยุงมามาแทน โหรวเหยาเอาน้ำมันหอมมานวดหัวของมามา มามาถึงได้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง
พอนางฟื้นขึ้นมา ก็เอาแต่ร้องไห้เช็ดน้ำตา นางมองไปที่หลีโม่ นางตัวสั่นไปทั้งตัว ดีใจจนตัวสั่น ปากก็พูดว่า “สวรรค์มีตา สวรรค์มีตา ต่อไปข้าน้อยจะกินเจ เพื่อตอบแทนเทพเจ้า”
หลีโม่ซาบซึ้งน้ำตาไหล แล้วเช็ดน้ำตาให้นาง “ดูท่านสิ ไม่ควรดีใจหรือไงกัน? ท่านอยากเห็นข้าท้องนี่นา แล้วร้องไห้ทำไม?”
“ดีใจ ดีใจ ดีใจมากด้วย” มามาดีใจจนไม่รู้ควรทำยังไงดีนางมองไปที่หลีโม่อย่างระวัง “ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? อยากอ้วกไหม?”
ซือถูจิ้งหัวเราะออกมา “อ้วกเหรอ? นางกินไปตั้งเยอะไม่เห็นมีท่าทีอยากจะอ้วกตรงไหนเลย นางอยากกินมากกว่า”
หลีโม่เองก็แปลกใจ “คำนวณดูแล้วก็น่าจะประมาณเดือนกว่า ทำไมถึงได้กินเยอะแยะมากขนาดนี้นะ? ตามหลักแล้ว ตอนนี้ควรจะแพ้ท้องสิ”
“ไม่ ไม่ใช่ทุกคนจะเป็นแบบนั้น” มามารีบพูด “ข้าน้อยอยู่ในวังหลวงเจอมาเยอะ เหล่าพระสนม หากคนไหนท้องสมบูรณ์ดีหน่อย ก็กินได้เยอะแบบนี้นี่แหละ”
“ข้าต้องคุมอาหารสักหน่อย จะกินเยอะแบบนี้ไม่ได้” ถึงแม้นางจะไม่ใช่สูตินรีเวช แต่หลีโม่รู้ว่าการท้องในช่วงแรก ไม่จำเป็นต้องบำรุงอะไรมาก หลังจากผ่านสามเดือนไปแล้วค่อยบำรุงก็ไม่สาย
ในช่วงท้องหากไม่คุมอาหารให้ดี อาจเกิดอาการหลายอย่างขึ้นได้
“ไม่ ไม่ ต้องกินเยอะ ๆ กินเยอะเด็กจะได้อ้วน ๆ” มามาร้อนใจ ใยนหัวกำลังคิดถึงเรื่องจะบำรุงยังไงดี
“หลีโม่เป็นหมอนะ เชื่อนางเถอะ” ฉินโจวพูด
ฉินโจวมองไปที่ท้องของหลีโม่ ในใจดีใจมาก ๆ แต่ว่าพอคิด ๆ ดูแล้ว เด็กคนนี้มีวาสนากับนาง กำหนดแล้วว่าจะต้องมาเป็นลูกของนาง
มีเพียงเฉินหลิ่วหลิ่วที่ไม่พูดอะไรเลย
นางเอาแต่มองท้องของหลีโม่ ใบหน้าเหมือนจะเสียใจมาก แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงสะอื้นว่า “เจ้าท้องแล้ว ข้ายังเลย ข้าอิจฉาเจ้าจัง”
“อย่าโง่น่า” หลีโม่จับมือนางเอาไว้ แล้วดึงนางให้มานั่งอยู่ข้างนาง “อายุเจ้ายังน้อย ด้วยก็มีเอง อีกอย่าง เจ้ายังไม่โตเลยนะ ท้องตอนอายุน้อยมาก ๆ มันก็ไม่ดี ใช้ชีวิตกับเซียวโธ่ไปก่อนสักสองสามปีก็ได้นี่นา”
เซียวโธ่กับหลิ่วหลิ่วยังเด็กกันมาก พวกเขายังไม่เหมาะที่จะเป็นพ่อคนแม่คนเลย
“ไม่จริง ข้าห่างกับเจ้าไม่กี่ปีเอง เจ้าท้องได้ แต่ข้ายังไม่ท้อง หรือว่าข้ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า? เจ้าช่วยข้าตรวจชีพจรดูหน่อยได้ไหม หรือว่าให้ยาบำรุงข้าไปปรับสมดุลที ข้าอยากเป็นแม่คนแล้ว” หลิ่วหลิ่วยื่นมือออกไปให้นาง
หลีโม่กับโหรวเหยามองหน้ากัน จากนั้นก็หัวเราะ หลิ่วหลิ่ว ตั้งแต่วันที่เริ่มชอบเซียวโธ่ ก็ฝันว่าจะต้องแต่งงานมีลูกกับเขาให้ได้ ตอนนี้เห็นหลีโม่สุขภาพไม่ค่อยดีก็ยังท้องได้ นางกลับยังไม่ท้อง เลยร้อนใจ
หลีโม่ปลอบใจนางด้วยการตรวจชีพจรให้นาง ที่จริงนางรู้ว่านางสุขภาพดี ถึงเวลาค่อยแกล้งนางสักหน่อย ให้ยาบำรุงไปให้สักสองชุดก็พอ
หลีโม่ตรวจชีพจรให้นาง ท่าทางของนางค่อย ๆ จริงจังมากขึ้น
หลิ่วหลิ่วเห็นทางท่าของนางก็เครียดไปหมด “เกิดอะไรขึ้น? ข้ามีโรคอะไรใช่ไหม?”
หลีโม่ค่อย ๆ ปล่อยมือออกจากมือขวาของนาง “มือซ้าย”
หลิ่วหลิ่วค่อย ๆ ยื่นมือซ้ายออกไปให้นาง หน้าของนางซีดมาก “หากข้าเป็นอะไร เจ้าต้องบอกข้านะ ห้ามปิดข้าเด็ดขาด”
หลีโม่ไม่พูดอะไรเลย แต่บอกให้นางหยุดพูด
พอทำแบบนี้ ทำให้คนอื่นเครียดไปด้วย
หลีโม่ปล่อยมือจากนาง แล้วถามว่า “หลิ่วหลิ่ว รอบเดือนเจ้าปกติหรือเปล่า?”
หลิ่วหลิ่วพยักหน้า “ปกติดี ปีละสี่ครั้ง”
“สี่ครั้ง?” โหรวเหยาร้องออกมา “มันเรียกว่าปกติเหรอ? มันควรมีเดือนละครั้งถึงจะเรียกปกติไหม?”
“หะ?” หลิ่วหลิ่วตะลึงไป “แต่ว่า ท่านย่าบอกว่าปีละสี่ครั้งก็ปกติดี”
โหรวเหยาเคาะไปที่หัวของนางหนึ่งที ยิ้มแล้วพูดว่า “เจ้าแค่ท้องนะ ไม่ได้เป็นฮองไทเฮา ไปไกล ๆ เลย”
“เจ้าตีข้า” หลิ่วหลิ่วไม่ยอมขึ้นมา “รอข้าคลอดก่อนแล้วจะกลับมาเอาคืน”
“เจ้าตีข้า ข้าก็จะตีลูกเจ้า” โหรวเหยาดีใจกับนางมากจริง ๆ เลยแหย่นาง ทั้งคู่เดินไปหัวเราะกันไป
หลีโม่กับซือถูจิ้งมองหน้ากัน เอ่อ ...... นี่มันเรื่องอะไรกัน? นิยมท้องกันหรือยังไง?
ซือถูจิ้งรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมเลย สาวน้อยแต่งงานมีลูกกันไปหมดแล้ว แต่นาง .....
หยางมามาวันนี้ดีใจมากจริง ๆ มองไปที่หลีโม่แบบเปื้อนน้ำตาตลอด เหมือนหมูที่ตัวเองเลี้ยงมาเป็นสิบปี สุดท้ายคลอดออกมาเป็นกระต่ายยังไงอย่างนั้นเลย
ตำหนักซีย่วนเริ่มมีการป้องการอย่างแน่นหนาแบบที่ไม่เคยมีมาก่อนเลย
ฉินโจวสั่งให้คนไปแจ้งอ๋องเย่ ว่าทางตำหนักซีย่วนต้องการหมอที่ดีที่สุด เอาที่มีฝีมือดีที่สุดด้านสูตินรีเวช
นางบอกกับอ๋องเย่ว่า นางต้องการเตรียมพร้อมกับการคลอดลูก
อ๋องเย่ถึงแม้จะตกใจเหมือนฟ้าผ่า แต่เขาก็ทำงานรวดเร็วมาก เขารีบหาหมอส่งมาให้ในทันที
หมอคนนี้ฐานะไม่ธรรมดาเลย เขาคืออ๋องอานหรานที่มักหายตัว
สำหรับหลีโม่แล้ว มันคือเรื่องที่น่าดีใจที่สุดของนางเลย
อ๋องอานหรานทำไมจะไม่รู้ว่าหลีโม่ท้อง? ฉินโจว “เจ้าบ้า” นั่น จะท้องได้ยังไงล่ะ
หลังจากตรวจชีพจรให้หลีโม่แล้ว เขาก็เตือนว่า “เจ้าเองก็เป็นหมอ รู้ว่าสุขภาพของตัวเองเป็นยังไง ดังนั้น ควรจะระวังอะไรบ้าง ข้าคงไม่ต้องบอกเจ้า ตั้งแต่ตอนนี้จนถึงตอนคลอด เจ้าต้องทำแค่เรื่องเดียว อยู่เฉย ๆ ก็พอ”
คนที่ชื่นชอบแค่ตดก็ยังหอมเลย หลีโม่พยักหน้า “ข้าจะจำไว้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิษรักองค์ชายโฉมงาม
จบแบล้วววววว...
900 ตอนแล้ว ชีวิตของหลีโม่แทบหาความสุขไม่เจอเลย แถมลูกก็ถูกคนอื่นเอาไปทิ้งอีก สงสารจับใจ...
ตะว่าไปเรื่องนี้หมุยเฟยกับฮ่องเต้เลวร้ายแบบกินกันไม่ลงนะ ทำร้ายทุกคนที่ดีกับตัวเอง แล้วแางว่าจำเป็นๆ กลับเป็นพวกอี๋เฟยซะอีกที่แย่งแยกพวกำองชัดเจนไปเลย หมุยเฟยนี่นับว่าเป็นคนที่ได้ดีจากการเนรคุณผู้คนรอบข้างโดยแท้...
ฮ่องเต้กับลู่กงกงนี่ ตอนตายคงมีกันแค่ 2 คนละนะ...
อี๋เฟยนี่คือนางฉลาดสุดละในบรรดาเมียของเต้...
ท่านซือถูเย่นใจเย็นๆจากสุราก่อนเจ้าค่ะ สนใจยัยน้องด่วนเด่วจะโดนมิใช่น้อย55555...
โธ่ๆท่านซือถูเย่น เค้าลางกลัวว่าที่ภรรยาในอนาคตมาแต่ไกล รีบซ่อนสุราเลยนะ แต่ไม่น่าจะทัน หลอกใครก็หลอกได้แต่ไม่ใช่กับแม่นางหลีโม่555555...