พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1187

เขาคือ... เฉินเฉินนะ

แม้เธอไม่ได้คิดว่าตัวเองจะตกหลุมรักใครได้อีก แต่เธอจะเมินเฉยกับความรู้สึกของตัวเองได้อย่างไร?

ขณะที่หลิงอี้หรานกำลังตกอยู่ในห้วงความคิด โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น หลิงอี้หรานมองชื่อคนที่โทรมา และเห็นว่าเป็นชื่อของกู้ลี่เฉิน

เธอกดปุ่มรับสายแล้วเสียงของกู้ลี่เฉินที่ชัดเจนแต่ยังแฝงไปด้วยความสง่างามดังผ่านโทรศัพท์ออกมา “ขอโทษที่โทรมาดึกนะครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันยังไม่นอนค่ะ มีอะไรเหรอคะ?” หลิงอี้หรานถาม

“ผมแค่... อยู่ดี ๆ ก็อยากได้ยินเสียงคุณขึ้นมา” เขากล่าว

เธอตะลึงไปและไม่รู้ว่าจะพูดอะไรตอบเมื่อเขาพูดออกมาแบบนั้น

เขาลังเลและกล่าวว่า “อี้หราน ถ้า... ถ้าคุณชอบของเล่นทรานส์ฟอร์เมอร์ ผมสามารถซื้อรุ่นเก่า ๆ ให้คุณได้หมดเลยนะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ ที่จริงแล้วฉัน... เอ่อ ตอนเด็ก ๆ ฉันเคยชอบมันค่ะ แต่ตอนนี้ฉันโตเกินไปแล้วล่ะค่ะ” เธอรีบกล่าวตอบทันที

“จริงเหรอครับ?” เขาหยุดพูดไปครู่หนึ่ง “ผมไม่รู้ว่าผู้หญิงเขาชอบอะไร” เพราะเสมอมามีแค่สาว ๆ เท่านั้นที่จะมาคอยเอาใจเขา

“ถ้าตอนนี้คุณไม่มีคนแบบนั้นอยู่ในใจ ถ้าอย่างนั้นแล้วสัญญากับผมได้ไหมว่า คุณจะมองมาที่ผมบ้างถ้าคุณอยากสนใจใคร หรือตกหลุมรักใครขึ้นมาในวันใดวันหนึ่ง” น้ำเสียงของกู้ลี่เฉินไหลบ่าเข้าไปในหูของหลิงอี้หรานทีละคำ ๆ ผ่านทางโทรศัพท์ คล้ายกับเป็นก้อนหินที่กะเทาะหัวใจที่นิ่งสงบของเธอ

‘ฉันจะตกหลุมรักได้อีกเหรอ?’

หลิงอี้หรานตาสว่างแทบทั้งคืนเมื่อคิดถึงสิ่งที่กู้ลี่เฉินพูด ตอนเที่ยงกวอซิ่นหลี่ก็ขับมารับเธอที่บริษัทเพื่อไปยังโรงพยาบาลและคอยช่วยอาหยันน้อยออกจากโรงพยาบาล

คุณนายโจวและโจวเชียนหยุนเองก็อยู่ในห้องพักฟื้นของผู้ป่วยแล้ว และกำลังรอผลการรายงานเพื่อออกจากโรงพยาบาล

“จริงสิ ฉันต้องไปที่โต๊ะพยาบาลและปรินท์เอกสารผลการตรวจของอาหยันน้อยสำหรับวันนี้และเก็บตัวสำเนาไว้ด้วย” จู่ ๆ โจวเชียนหยุนก็นึกขึ้นมาได้และกำลังจะลุกออกไป ตอนนั้นเองที่กวอซินหลี่ก็พูดขึ้นมา