พลาด2 นิยาย บท 107

น้ำตาฉันไหลอาบแก้ม ก่อนจะสวมกอดเขาแน่น ๆ อีกครั้ง

“ไม่หงุดแล้ว ฮือ ๆ ต่อไปนี้พูดอะไร ฉันจะคิดดี ๆ รัก รัก รักเวียร์เข้าใจไหม ฮือ ๆ”

“เข้าใจ... ไม่ต้องร้อง เดี๋ยวต้องออกไปทำอาหารให้พ่อ ๆ แม่ ๆ อีก” ฉันรีบปาดน้ำตาตัวเองทันที

“ทำอาหาร? ฮึก ๆ เซอร์ไพรส์วันนี้เหรอ... นายจะเซอร์ไพรส์แบบไหน”

“ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะบอกตอนกินข้าวมั้ง ฉันไม่ถนัด”

ฉันถอนกอดแล้วดึงมือเขาไปที่เตียง

“จะเซอร์ไพรส์ ไม่เซอร์ไพรส์ นายก็อย่าอ้วกต่อหน้าพ่อ ๆ แม่ ๆ แล้วกัน ฉันกลัวนายทำพัง บอกตรง ๆ”

เขาทำท่านึกสักพัก ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบยาดมใส่กระเป๋าเสื้อไว้ เอิ่ม… เตรียมพร้อมว่างั้นเถอะ! จากนั้นก็ดึงมือฉันออกไปจากห้อง เดินผ่านพ่อ ๆ แม่ ๆ ที่นั่งคุยกันอยู่

“ไงครับ เวียร์จะทำอะไรให้เราทานวันนี้” ป้าณีเวียถามทันที เมื่อเราเดินผ่าน

“หลายอย่างครับคุณแม่ รอทานทีเดียวเลยดีกว่า”

“เอ้อเวียร์ พาไออุ่นเข้าครัวด้วยนะ จะได้เป็นกับเขาบ้าง” แล้วพ่อก็หันมายิ้มกวน ๆ ใส่ฉัน

“พ่ออ่ะ เดี๋ยววันนี้อุ่นจะโชว์ฝีมือให้ดู” ทุกคนหันมองฉันเป็นตาเดียว อะไรกัน! ฉันทำได้นะ ฉันทำได้!

“เหอะ ๆ เวียร์ดูไออุ่นด้วยนะ ถ้าไม่อยากให้ครัวที่บ้านพัง” แม่อ่ะ!

งอนดีไหมเนี่ย เดี๋ยวก็ยกเลิกแผนเซอร์ไพรส์ซะเลย ชอบว่าฉันนัก

“แม่เชื่อมือหนูเถอะ กิกิ” ฉันยิ้มให้พ่อ ๆ แม่ ๆ แล้วเดินเข้าครัวพร้อมเขา เข้ามาถึงก็ไม่ได้ช่วยเขาทำอะไรหรอก ฉันยืนคิดอย่างเดียว ไม่รู้จะเซอร์ไพรส์พ่อ ๆ แม่ ๆ ยังไงให้สะพรึงดี แต่คิดยังไง… ก็คิดไม่ออกจริง ๆ ยิ่งพ่อเวียร์เขาทำกับข้าวไปมองฉันไป ฉันยิ่งคิดไม่ออกไปใหญ่

“ไม่ต้องมองขนาดนั้นก็ได้ ไม่หายไปไหนหรอก” เขาหัวเราะเบา ๆ แล้วทำกับข้าวต่อ ก่อนที่ฉันจะรีบเดินไปหยิบที่ตรวจครรภ์ในห้อง แล้วเดินกลับมาหาเขา

ฉันยืนมองมันอยู่สักพัก ไม่รู้จะซ่อนแบบไหนดี ถ้าใส่ในจานข้าวไปเลย เอิ่ม… จะทุเรศไหม

ลองถามเขาดูดีกว่า

“นี่! เวลาท่านกินข้าว ก็โชว์ให้พ่อ ๆ แม่ ๆ ดูเลยเป็นไง ว่าฉันท้อง” เขายืนมองฉันนิ่ง ๆ แต่เหมือนไม่ได้มองฉันเลย เขามองทะลุไปด้านหลัง

อะไรวะ?

ฉันรีบหันควับไปมองทันที คุณพระ… น้ำตากูจะไหล เมื่อเห็นป้าณีเวีย กำลังยืนยกมือทาบอกอยู่!

“จะ… จริงเหรอ?” เขาถึงกลับส่ายหน้าเบา ๆ แล้วมองมาที่ฉัน ก่อนที่ป้าณีเวียจะเดินตรงมาหาอย่างรวดเร็ว แล้วดึงที่ตรวจครรภ์ในมือฉันไปดู

“จริงด้วย! ว้าย… หลานย่ามาแล้ว ๆ” ป้าณีเวียอย่าเสียงดังค่ะ อย่า...

“เป็นอะไรเธอ...” ลุงเซ็น!

“ไออุ่นท้อง!”

“ห้ะ!” ลุงเซ็นอย่าเสียงดัง ม่าย…

“เกิดอะไรขึ้น! ไออุ่นทำครัวพังใช่ไหม” แม่! แล้วป้าณีเวียก็เดินตรงดิ่งไปหาแม่ทันที ก่อนที่จะยื่นที่ตรวจครรภ์ให้ดู

แม่ฉันยืนมองมันนิ่ง ๆ จน…

“กรี๊ด… หลาน หลานมา ตาเอส!”

จบกัน อวสานอาหารเย็น!

คุณสารีบล้างมือ แล้วเดินมาจับหัวฉันทันที ส่วนฉันนี่ยืนคอตกเลย บ้าเอ้ย… กูทำพังตลอด ฮือ ๆ

“ตลอดเลยนะเธอเนี่ย อดเซอร์ไพรส์”

“อะไร… นี่จะเซอร์ไพรส์แม่เหรอไออุ่น ฮ่า ๆ ไออุ่นเอ้ย” แม่เดินมากอดฉันแน่น แถมยังโยกตัวไปมาอีกด้วย

“ก็อยากให้แม่กับพ่อดีใจ ดีใจไหมคะ” พอฉันถาม พ่อก็เดินมากอดฉันอีกคน แถมยังดมหัวฉันใหญ่

“ดีใจมาก! แต่ลูกสระผมครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่”

พ่ออ่ะ!

เขาถึงกลับต้องรีบหนีไปนั่งสูดยาดมที่โซฟา ให้ฉันคอยตักข้าวไปป้อนทีละคำ ทีละคำ เหมือนเด็ก!

“เหมือนจะไม่ไหวเลย เฮ้อ” พูดจบก็เอาหน้าซุกท้องฉัน

“อดทน เพื่อเจ้าตัวเล็กนะ ฮ่า ๆ”

“อืม กลัวตายก่อน” น่าสงสาร เขากอดฉันแน่นมาก จมูกโด่ง ๆ คลอเคลียท้องฉันไม่หยุด

“กอดแน่นจัง สื่อสารกับลูกเหรอคุณพ่อ”

“ป่าว... เห็นหน้าเธอแล้วจะอ้วก”

แรง! พูดจริงพูดเล่นวะ ล้อกูเล่นใช่ไหม? ไม่งั้นกูงอนนะ

“นายพูดเล่นใช่ไหมเนี่ย”

“พูดจริง ๆ ขอกอดแบบนี้ก่อน ถ้าจะไปไหนก็บอก ฉันจะได้หันหน้าไปทางอื่น” อะไรวะ ผัวจะเบื่อหน้ากูไม่ได้ เป็นอะไรอี๊ก... เมื่อกี้ยังดี ๆ อยู่เลย

“ข้าว... จะไม่กินแล้วเหรอ” พ่อ ๆ แม่ ๆ มองมาที่เราแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จนคนตรงหน้าถอนกอดออกไป และเผลอเงยหน้ามองฉัน

“อุ๊ปส์!” เรียบร้อยอิพ่อ! วิ่งเข้าห้องน้ำทันที จนฉันจำใจอยู่ห่างเขาสักพัก คุณพระคุณเจ้า... คืนนี้มีนัดกินกันซะด้วย! ไหงมาเบื่อหน้าฉันก่อนเนี่ย!

“ลูกชายแกจะเทลูกฉันไหมเนี่ยณีเวีย แต่งงานวันเดียวก็เบื่อหน้ากันซะแล้ว ฮ่า ๆ” แม่ฉันหันไปแซวป้าณีเวียทันที เมื่อเขาเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วรีบเดินหนีฉันอีกรอบ

“บ้า แพ้ท้องแทนเมียขนาดนี้ จะเทได้ไง แสดงว่ารักเมียหัวปักหัวปำต่างหาก ฮ่า ๆ”

พ่อ ๆ แม่ ๆ ขำกันใหญ่ จากนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวกันต่อ

พ่อฉันชมเขาไม่หยุดเลย ชมว่าเขาทำอาหารอร่อย เป็นผู้ชายที่พร้อมโคตร ๆ แถมยังเปรียบเทียบกับฉันอีก ว่าฉันเนี่ย... ไม่ได้เรื่องสักอย่าง โห... แม่พยักหน้าเห็นด้วยรัว ๆ เลย

เชอะ! นี่ลูกนะ ลูกอยู่นี่! รู้สึกว่าสองคนนั้นจะหลงลูกเขย จนไม่เห็นหัวฉันแล้วตอนนี้!

สงสารตัวเองฉิบ...