พลาด2 นิยาย บท 113

ปกป้องกันอีกต่างหาก

“รันรัน หนูชอบผู้ชายเหรอลูก?” ไทม์เงยหน้ามองฉันทันที ก่อนที่จะหัวเราะเบา ๆ

“ฮ่า ๆ ก็รันรันไม่ค่อยได้อยู่กับแม่นิคะ ว่าแต่แม่แมวหิวมั้ย?”

เขามองซ้ายมองขวาก่อนจะตบไฟเลี้ยวจอดที่ปั๊ม เติมน้ำมัน

“ไม่อ่ะ ไว้กินที่โรงแรมนายก็ได้”

“คงไม่ใช่กินอย่างนั้นนะคะ” นั่นไง รู้ทันกูอีก

ฉันไม่ใช่คนหื่นขนาดนั้นซะหน่อย แค่เล็ก ๆ น้อย ๆ พอหอมปากหอมคอ

“หึหึ ค่อยว่ากัน ไปโรงแรมนายเลย ฉันอยากเล่นน้ำแล้ว”

เขาอมยิ้มแล้วจ่ายค่าน้ำมัน ก่อนที่ฉันจะหันไปง้อแมวตัวเองอยู่หลายรอบ ทั้งป้อนขนมแมวเลีย ทั้งลูบหัว เกาคาง รันรันก็ไม่ยอมมานั่งกับฉันสักที

เอาที่สบายใจ! เดี๋ยวน้องมาเมื่อไหร่จะได้เป็นแมวหัวเน่า เชอะ!

แล้วเราก็มาถึงโรงแรมเขา ฉันพอจะรู้อยู่แล้ว ว่ามันใหญ่มาก! ซึ่งมันก็ใหญ่จริง ๆ แถมยังใกล้หาด โลเคชั่นดีสุด ๆ

“มาค่ะ ไทม์ถือให้” พอจอดรถ เขาก็เดินอ้อมมาเปิดประตูให้ฉัน ก่อนจะแย่งกระเป๋าสะพายฉันไปถือ แถมยังใช้มืออีกข้าง อุ้มรันรันลงจากรถอีก

“สวัสดีครับ สวัสดีค่ะคุณไทม์ คุณน้ำปั่น” พนักงานโรงแรมยืนเรียงกันเป็นแถวที่ล็อบบี้ ก่อนที่เบลบอยจะวิ่งไปยกกระเป๋าลงจากรถ แล้วเดินตามเราเข้ามา

“ครับ” เขารับไหว้แล้ววางรันรันลงพื้น พนักงานดูงงกันมาก ทำไมผู้บริหารถึงได้นำสัตว์เลี้ยงเข้ามาเดินป้วนเปี้ยนในโรงแรมแบบนี้ กฏก็มีนี่น่า?

แต่รันรันก็ทำตัวดีมาก ไม่ดื้อเลย ทั้งที่ไม่มีเชือกจูง ก็ยังเดินตามไทม์ไปอย่างเรียบร้อย พอไทม์หยุดเดิน รันรันก็หยุดด้วย แถมยังไปคลอเคลียขาพ่อเขาอีก

เขารักกันปานจะกลืนกิน! จนพนักงานเห็นแล้วพากันยิ้มตาม

“แมวผู้บริหาร น่ารักจังเลยค่ะ” เขาก้มลงไปมองรันรันทันที

“ลูกครับ ไม่ใช่แมว”

โอ้โห... แนะนำแฟนบ้างสิ นี่ว่าที่ภรรยานะ! ลืมกูรึยัง ฮัลโหล!

“แหม น่ารักจริง ๆ เลยค่ะ ว่าแต่คุณไทม์ต้องการห้องแบบไหนคะ?” แล้วเขาก็เดินมาจับมือฉันแทน

“ห้องผมที่เคยล็อกไว้ คุณปิดชั้นนั้นด้วยนะ ผมต้องการความเป็นส่วนตัว”

เอาจริงเหรอเนี่ย ปิดทั้งชั้น! นึกว่าจะพูดเวอร์ล้อเล่นซะอีก

พนักงานรีบพยักหน้ารับ ก่อนจะจ้าละหวั่นแยกย้ายไปดำเนินการให้

จนเราได้ห้องที่สมใจ... มีสระว่ายน้ำเล็ก ๆ ส่วนตัว มองวิวทะเลได้ชัดแจ๋ว คือ... สวยมาก! ส่วนตัว วิวดี บรรยากาศมันได้สุด ๆ

ฉันยืนตะลึงกับวิวสักพัก เขาก็เข้ามากอดฉันจากด้านหลัง ก่อนจะเอาคางมาเกยไหล่ฉัน แล้วหอมแก้มกันฟอดใหญ่

‘ฟอด~’

“ชอบไหมคะ โรงแรมเรา” ฉันจับมือที่กอดไว้ แล้วหันไป หอมเขากลับทันที

‘ฟอด~’

“ชอบ... สวยจัง ปิดทั้งชั้นแบบนี้เสียดายแขกแทน”

“เสียดายทำไมคะ เสียดายเวลาพักผ่อนเรามากกว่า ไทม์สั่งคนเตรียมอาหารให้แล้ว แม่แมวไปพักเถอะค่ะ ไทม์ไปดูหลังออฟฟิศก่อน”

ไปเลยเหรอ? อะไรกัน เพิ่งมาถึงก็จะไปทำงานแล้ว!

แล้วเขาก็คลายกอดฉัน ก่อนจะหันหลังเดินไปที่ประตู แต่ฉันรับคว้ามือเขาไว้ก่อน แล้วสงสายตาอ้อน ๆ ไป

“ขา”

“งานด่วนเหรอ… อย่าเพิ่งไปสิ” พอฉันถาม เขาก็กุมมือฉันไว้

“ไม่ด่วนค่ะ แต่เคลียร์เสร็จจะได้ไม่มีอะไรค้างคา ไทม์อยากอยู่กับแม่แมวยาว ๆ”

ฉันพยักหน้าเบา ๆ อย่างจำใจ แต่สายตายังมองเขาตาละห้อย จนเขายิ้ม แล้วเปิดประตูออกไปจากห้อง

เฮ้อ! ผ่อนคลายก็ผ่อนคลาย ฉันลืมไปว่าต้องทำอย่างอื่นบ้าง ไม่ใช่สักจะปั๊มลูกอย่างเดียว!

ฉันยืนมองสระว่ายน้ำที่ระเบียง แล้วรู้สึกคึกขึ้นมาทันที ก่อนที่จะเริ่มถอดเสื้อผ้า เปลี่ยนเป็นบิกินี่สีแดงสดผูกคอ แล้วค่อย ๆ ลงไปยืนพิงขอบสระ จิบไวน์ขาวเบา ๆ ตาม

อาการร้อนแค่ไหนก็ไม่เท่าชุดที่ใส่ จนฉันทนไม่ไหว รีบหยิบลิปสติกสีแดงขึ้นมาทา แล้วถือแก้วไวน์เซลฟี่กับวิวทะเลส่งให้เพื่อน ๆ ดู

-LINE-

ฉัน: send picture

Ai-Oon: พริกสิบเม็ด!

Zinn: ไทม์คงเลือดกำเดาพุ่ง... ทริปปั๊มลูกป่ะเนี่ย ฮ่า ๆ

ฉัน: เยส จุ๊ ๆ ไว้ อิอิ

Ai-Oon: ว้าย... จริง?

คุณพระ

กระถางดอกไม้ ถูกวางเรียงกัน... คู่กับเทียนหอมจาง ๆ สุดทางเดินเท้า

จนแสงสลัวสีส้มทำฉันค่อย ๆ ก้าวตาม... แล้วไปหยุดยืนนิ่งที่ดาดฟ้า ที่ตอนนี้แสงของพระอาทิตย์ตกกำลังสาดลงมา จนฉันเห็นเขายืนสวมสูทสีขาว อุ้มแมวน้อยที่ใส่ชุดเหมือนกัน

ทำไมน่ารักขนาดนี้...

ฉันเห็นภาพตรงหน้า อยู่ ๆ น้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้ม เขาเกลียดแมวฉัน ทำไมถึงใส่ใจ ที่จะทำอะไรน่ารัก ๆ ให้รันรันก็ไม่รู้... น่ารักเกินไปแล้ว!

จนเขาเดินอุ้มรันรันมาหาฉันช้า ๆ ก่อนที่เลขาที่บินตามมา จะเดินมาใส่ที่คาดผมเจ้าสาวให้ฉันด้วย

“น้ำปั่น... ไทม์รักน้ำปั่นนะ”

ฉันเอามือปิดปากพยักหน้า ไม่ได้ตอบอะไรเขาไป มันพูดไม่ออก มีแต่น้ำตาที่ไหลออกมาเท่านั้น

“ฮือ ๆ ไทม์อ่ะ” จนเขาเช็ดน้ำตาฉันช้า ๆ ก่อนจะนั่งลงคุกเข่า แล้วจับมือซ้ายที่สวมแหวนหมั้น... ไปจุมพิต

“น้ำปั่นขา... แต่งงานกันนะคะ”

ต้องแต่งอยู่แล้ว! ยังไงก็แต่ง แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะจัดเซอร์ไพรส์ ขอฉันแต่งงานได้น่ารักขนาดนี้! ฉันรีบนั่งลงไปกอดเขาทันที ก่อนที่จะพยักหน้าตอบไปทั้งน้ำตา...

“ฮือ ๆ แต่งอยู่แล้ว ยังไงก็แต่ง ฮือ ๆ รักไทม์นะ”

แล้วเขาก็หอมแก้มฉันฟอดใหญ่ ก่อนที่ฉันได้สติรีบจับมือเขาลุกขึ้น เดินผ่านแสงเทียนกลับห้อง...

“กลับห้องทำไมคะ ตรงนั้นไม่ดีเหรอ” ฉันบีบมือเขาแน่น แล้วเปิดประตูห้อง ดึงมือเขาเข้ามา

จนเขาหยุดชะงัก... มองไปที่โต๊ะดินเนอร์ กับแจกัน แล้วหันมากอดฉันทันที

“เซอร์ไพรส์กันด้วยเหรอคะ น่ารักจริง ๆ ไม่น่าล่ะวันนี้แม่แมวสวยจัง” พูดจบนิ้วยาว ๆ ก็เชยคางฉันขึ้นมา ก่อนที่เขาจะก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากฉันช้า ๆ พร้อมกับสายตาที่เป็นประกาย

“มีอะไรกินบ้างคะที่รัก”

ฉันอมยิ้ม แล้วมองไปที่โต๊ะแว๊บนึง

“อยากกินอะไรก่อน เลือกมาสิ... ระหว่างอาหารบนโต๊ะ กับ... ฉัน”

เขาเขี่ยแก้มฉันเบา ๆ แล้วมองตามนิ้วยาว ของตัวเอง

“อาหารบนโต๊ะก่อนค่ะ”

อิไทม์! ตามบทต้องบอกว่ากินกูก่อน!