พลาด2 นิยาย บท 123

ฉันตกใจนะบอกเลย ที่กิ๊กเก่าแป๊บนึงของฉัน มีซัมติงกับใบไม้!

ว่าแต่ปลายฟ้าหายไปไหนวะ ช่วยมาดูสถานการณ์หน่อยได้ไหม ดูหน้าน้องมันตอนนี้ดิ ดูโกรธไคล์มาก จะอาละวาดกลางงานแต่งฉันไหม?

ฉันยืนมองสถานการณ์แป๊บนึง ก็เห็นใบไม้ลุกขึ้นวิ่งออกไปข้างนอก ทำเอาพ่อแม่น้องเขาถึงกลับนั่งงง กันเลยทีเดียว เออไทม์เพิ่งบอกฉันเมื่อกี้ว่าแม่น้องใบไม้อ่ะ เคยเป็นเลขาแม่เขา โอ้โห... อะไรจะโลกกลมขนาดนี้วะ

พิธีกร: เขาอาจจะงอนกันอยู่ เอาล่ะครับ เรามาฉลองให้ค่ำคืนแสนพิเศษ ของคุณไทม์ กับคุณหมอน้ำปั่นดีกว่า

พอพิธีกรพูดจบ แชมเปญขวดใหญ่ ก็ถูกส่งให้ไทม์ถือ ก่อนที่เขาจะเขย่ามันซ้ำ ๆ แล้วมองไปยังแขกผู้มีเกียรติทั้งหลาย...

‘ป๊อก’

‘ฟู่ว~’ ฟองฟู่ออกมา ทำเอาทุกคนเฮฮากันใหญ่ มันเรื่องพิเรนอะไรกันวะ ทำไมเอาของกินมาเล่นแบบนี้ เสียดาย!

“ไชโย!” จากนั้นก็ตามด้วยเสียงเชียร์ไชโย ของพิธีกร และแขก จนไทม์เขาหันมาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ด้วย

‘ฟอด’

“รักแม่แมวนะคะ” ฉันหันไปยิ้มให้เขาทันที จ้า… รักก็รัก แต่คืนนี้ไม่ตายดีแน่!

จบการฉลองแชมเปญไร้สาระ ก็มี After Party ต่อกันเบา ๆ ฉันไม่อินอะไรมาก ฉันเหนื่อย ง่วง อยากพัก อีกอย่างเพื่อน ๆ ก็ท้องกันหมด ไม่มีใครสนุกสักคน เว้นแต่ปลายฟ้าที่ดี๊ด๊า ชวนผู้ชายคนแก้วคนเดียว

“หายไปไหนมา นานสองนาน” ไออุ่นถามปลายฟ้าเบา ๆ จนฉันกับซินน์รีบเดินเข้าไปใกล้ ๆ

“ปวดหัว… เลยขึ้นไปนอนข้างบนน่ะ” เอ๋? ไปนอน

“ไปกับพี่กูเหรอ เห็นหายไปทั้งคู่” ฉันจิบไวน์ไปถามมันไป จนปลายฟ้ามันอมยิ้มแล้วพยักหน้าเบา ๆ

“อืม... ให้หมอไปตรวจนิดหน่อย”

“แรดจริง ๆ” ไอ้ซินน์!

“นิด ๆ ขอบ้าง พวกมึงเก็บเงียบก่อนนะ พ่อบอสเริ่มถามกูแล้ว กูไม่อยากให้เรื่องถึงแม่...” ให้กูเก็บเงียบ แต่มึงหายไปพร้อมกัน ไปนอนกอดกัน ถ้าพ่อแม่กูรู้ว่าได้กัน จะบันเทิงกว่านี้อีก ได้แต่งเป็นคู่ต่อไปแน่นอน!

“เออ จะพยายาม” ไออุ่นรับปาก แล้วเดินไปนั่งพิงไหล่พี่เวียร์ ที่ตอนนี้กำลังดื่มไวน์กับเพื่อน ๆ อยู่ ค่ะ ไทม์ก็อยู่ในนั้น ยิ้มให้ฉันอยู่ห่าง ๆ คิดว่าฉันไม่ติดใจเรื่องนังมีนสินะ หารู้ไหม กูจำทุกรายละเอียด

ไม่ตายด้วยปืน คืนนี้ก็ตายด้วยอย่างอื่นแล้วกัน!

งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ชีวิตไทม์อนันธาราก็ด้วย

และตอนนี้ ก็ถึงเวลาที่ฉันต้องเข้าหอแล้ว ฉันขึ้นมาบนห้องที่ถูกจัดไว้เป็นพิเศษ จนเห็นห้องพักสุดหรู ตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีแดง มีพ่อแม่เรากำลังนั่งยิ้มแป้นที่ปลายเตียง

ฉันไม่อยากจะเชื่อ ว่าเราสองครอบครัว จะได้มานั่งกันแบบนี้ พ่อเขาแม่ฉันเคยรักกัน แต่ตอนนี้ไม่มีใครคิดถึงเรื่องนั้นเลย ทุกคนมองมาที่ฉันกับไทม์ และยิ้มให้กันอย่างมีความสุข

“หนักเบาอภัยให้กัน... น้ำปั่นจำที่ลุงพูดได้ไหม ลุงยังยืนยันคำเดิม พร้อมยื่นปืนให้น้ำปั่นเสมอ”

นี่สิ… พ่อสามีที่แท้ทรู ฉันยกมือไหว้ลุงทีขอบคุณ จนท่านลูบหัวเบา ๆ

“ค่ะลุงที”

“ไทม์เสมอต้นเสมอปลาย วันแรกที่รักน้ำปั่นยังไง ก็ขอให้รักแบบนั้น น้ำปั่นก็ด้วย เชื่อใจกันนะลูก มีอะไรก็คุยกัน เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว มีหลานให้ป้าอุ้มไว ๆ นะจ๊ะ”

ฉันยกมือไหว้ป้าเมย์ ก่อนที่ท่านจะก้มมากอดฉัน และหอมแก้มฉันฟอดใหญ่

จนฉันหันไปเห็นแม่ข้าง ๆ ที่ตอนนี้น้ำตาไหลอาบแก้มเรียบร้อย

“แม่อ่ะ อย่าร้อง ปั่นจะร้องตาม” ฉันจึงคลานเข่าไปหา แล้วบีบมือแม่เบา ๆ

“แม่ใจหาย แป๊บเดียวลูกก็ห่างอกแล้ว อย่าซนนะน้ำปั่น มีอะไรก็คุยกัน ไทม์เธอก็อย่านอกใจลูกสาวฉันล่ะ ไม่งั้นฉันไม่ยอมจริง ๆ ด้วย”

ยังมีแขวะไทม์อีกนะเจ๊หวาน

“ครับป้าหวาน ไม่นอกใจแน่นอน” แม่พยักหน้าแล้วจับมือฉันไปหาพ่อ

ค่ะ! เห็นหน้าพ่อปุ๊บ น้ำตาฉันไหลพรากเลย โอ้ย… มันหยุดไม่ได้ พ่อง่า… ฮือ ๆ

“ไม่เอาลูก ไม่ร้อง” ไม่เอาไม่ร้อง! คำนี้ล่ะ ที่ทำฉันสะอื้นขึ้นอีก จนพ่อเห็นฉันร้องต่อไปไม่ไหว ลงมานั่งกอดฉันไว้ทันที

“คิดว่ามันจะจบง่าย ๆ เหรอไทม์”

“อ้าว ทำไมคะ แม่แมวจะเอาแบบไหน ว่ามาเลย” ฉันลุกขึ้นทันที แล้วเดินไปเปิดประตูห้อง

“คะ!”

“เชิญ”

“แม่แมว...”

“ออกไป”

“แม่แมวคืนแรกเขาไม่ให้ออกจากห้องหอน๊า...” แล้วเขาก็ลุกมากอดฉัน ก่อนจะเอาคางเกยไหล่ และถูไถไปมา...

“เขาอ่ะใคร?”

“ไม่รู้ค่ะ ถ้าไทม์ออกไปพ่อแม่เห็น ต้องว่าแน่เลย นอนด้วยกันนะ อยากมีไทม์น้อยแล้ว”

ดอก ไม่มีอารมณ์เว้ย!

“ไม่มีไทม์น้อยอะไรทั้งนั้น นายห้ามแตะต้องฉันสองอาทิตย์!”

“หะ... สองอาทิตย์เลยเหรอ?”

“ใช่” เขาคอตกเป็นหมาหงอย ก่อนจะเดินไปที่ประตูที่ฉันเปิดไว้ แล้วเอื้อมมือไปปิดมัน

“ขอนอนกอดค่ะ ไม่อยากออกไป ไทม์ขอได้ไหม วันนี้แฟนสวยมาก แค่กอดนะคะ”

ฉันใจอ่อนยวบลงมาทันที แต่ก็ไม่ตอบเขาหรอกนะรีบเดินหอบชุดนอน ไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ ฉันยอมให้เขานอนด้วยก็จริง แต่เรื่องนั้นฉันไม่ยอมเด็ดขาด

เพราะฉันไม่อยาก เหนื่อย แล้วก็เซ็งเรื่องนังมีนสุด ๆ