พลาด2 นิยาย บท 130

ฉันมองตามหลังไทม์ที่วิ่งออกไปจากห้องงง ๆ รู้ว่าดีใจ แต่มันต้องขนาดนี้ไหมวะ?

และพ่อก็พยุงฉันลงจากเตียง ก่อนที่เราจะไปนั่งคุยกับคุณหมอ ระหว่างรอไทม์เขากลับมา

“ดีใจคูณสามเลยนะครับรุ่นพี่ ผมเห็นแล้วอยากมีหลานเลย” พ่อยิ้มแล้วพยักหน้าเบา ๆ

“คนโตไม่มีหวังเหรอ..หรือไคล์เขาบินบ่อยจนไม่มีเวลาหาแฟน” ไคล์...

ชื่อนี้วนเวียนอยู่ในหัวฉันอีกแล้ว นี่ถ้าไม่มีผัว กูจะคิดว่าเป็นเนื้อคู่กูแล้วนะ

แต่เดี๋ยว ๆ ๆ ไคล์บิน นักบินเหรอ? ใช่แน่ ๆ ปลายฟ้าเคยบอกว่าพ่อไคล์เป็นหมอที่โรงพยาบาลฉัน!

ตอนหนุ่ม ๆ พ่อเขาต้องหล่อแน่นอน ฉันมองหน้าคุณหมอสักพัก แล้วหันไปมองพ่อตัวเอง แต่คงสู้พ่อฉันไม่ได้ พอคิดไปคิดมาฉันก็นึกถึง... ตอนที่ไคล์ เขาพาแมวมารักษา และฉันได้เจอแม่สุดแซ่บเขา

โอ้โห... ป้าแซ่บ ๆ คนนั้น มีสามีเป็นหมอเหรอเนี่ย! เออ... ก็ไม่แปลกนี่หว่า เจ๊หวานก็แซ่บ ยังได้กับพ่อเลย

“บินไม่บ่อย แต่ไม่จริงจังกับใครสักที” อูย... ฉันได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ให้คุณหมอ เขาบอกจะจริงจังกับหนูค่ะ แต่หนูเทเขา

“รู้สึกว่าไคล์เคยจีบลูกสาวรุ่นพี่ด้วยนี่ครับ” ฉิบหายแล้ว ไม่ต้องบอกพ่อหนูก็ได้!

“อ้าวเหรอ เกือบได้ดองกันนะเรา โชคดีของไคล์แล้วล่ะ”

พ่อ! ทำไมพ่อพูดแบบนี้อ่ะ บอกแล้วว่าอย่าอยู่กับแม่มาก เห็นไหม เริ่มได้มาแล้วนะคำพูดคำจา!

“เสียดายนะครับเนี่ย แต่ยินดีด้วยจริง ๆ นะ ได้แฝดสามเลย ดูแลตัวเองดี ๆ กินเยอะ ๆ นะครับ”

ฉันยิ้มกว้าง

“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’ แล้วไทม์เขาก็เปิดประตูเข้ามา

“มีอะไร ที่พอจะเป็นหลักฐานได้ไหมครับ ว่าผม... ได้แฝดสาม”

ฉันกับพ่อถึงกลับงง อะไรของเขาวะ? เข้ามาก็ถามหาหลักฐาน แถมตายังดูบวม ๆ อีก

“ก็… ผลตรวจเลือดนี่ไง” แล้วพ่อก็หยิบกระดาษแผ่นนั้นให้เขา

“ผมขอไว้ได้ไหมครับ” ผัวกูเป็นอะไร ดูแปลก ๆ แหะ”

“อ๋อ ได้สิ” เขายกมือไหว้ขอบคุณหมอ ก่อนที่เราทุกคนจะออกมาจากห้องตรวจ แล้วไปรอรับยา

จนพ่อฉันแยกไปดูงานต่อ มีแต่ไทม์กับฉันที่นั่งรอกันสองคน

“เมื่อกี้ไปไหนมา นายร้องเหรอ” เขายิ้มจนตาบวม ๆ นั้นหยี

“ไปร้องไห้ คือ… มันดีใจจริง ๆ ค่ะ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยดีใจขนาดนี้เลย มันเหมือนจะช็อก เหมือนจะเป็นลม จนน้ำตาไหลออกมาเอง”

เวอร์จริง ๆ

“ได้สามสาว นายเลี้ยงไหวเหรอ?” เขาเปิดผลตรวจออก แล้วถ่ายรูปส่งไปในไลน์กลุ่ม กูว่าละ ทำไมขอหลักฐาน นางจะเอาไปโม้เพื่อน!

“ไหวสิคะ หกเจ็ดคนยังได้...” คนนะไม่ใช่แมว มีลูกเป็นหกเจ็ดคน

“อื้ม... ดูแลลูก ๆ กับรันรัน ดี ๆ แล้วกัน คุณพ่อ” พูดจบฉันก็จับมือเขาและบีบเบา ๆ จนไทม์เขาหันมายิ้มให้จนตาหยี

“ค่ะ รักแม่แมวนะ เราจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดี”

นี่ชิงตั้งชื่อลูกก่อนใครเลยเหรอ แกเพิ่งรู้ว่าได้ลูกสาวสามคนเมื่อกี้เองนะ!

“รีบจริง ๆ” ฉันส่ายหน้าเบา ๆ เมื่อเห็นเขาทำนึกคิด ก่อนที่จะรับยา แล้วไปดูบ้านกันต่อ บ้านที่เขาแอบซื้อมันใหญ่พอดีกับลูกแฝดสามเขาจริง ๆ

“สงสัยต้องทำรั้วใหม่ค่ะ” ไทม์ชี้ไปที่รั้ว พร้อมกับโอบไหล่ฉัน เดินดูรอบ ๆ บ้าน

“ทำไม อันเก่าก็โอเคแล้ว เสียดายตังค์”

“เรามีลูกสาวบ้านต้องมิดชิดนะคะ รั้วต้องทึบ เดี๋ยวหนุ่ม ๆ มายุ่มย่าม” ส่อแววหวงลูกตั้งแต่ลูกยังเป็นก้อนเลือด

“ตามใจ”

‘ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง~’ พอฉันแยกเดินไปดูห้องอื่น สักพักเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ไทม์ก็ดังขึ้น

“ฮ่า ๆ สะใจฉิบ... แม่แมวคะ ดู ๆ” แล้วเขาก็วิ่งมาหาฉัน ก่อนจะเลื่อนแชทไลน์ให้ฉันอ่าน

แชทกลุ่ม?

LONDON MAN

Time: send picture (รูปผลตรวจ)

Zer’VIA: -_-’

NAVA: หลานกูเยอะดี

Nawinzinn: มึงคิดว่าได้แฝดสาม แล้วจะจบง่าย ๆ เหรอไอ้ไทม์

TIME: why why why?

“สู้ ๆ นะนาวา ฮึบ ๆ” น้าน้ำตาล

“หนูจะเตรียมพุงรอ ฉลองให้พี่นาวานะ” กาแฟ

“สู้ ๆ พี่ เก่งอยู่แล้ว” น้ำแข็ง

แล้วพี่นาวาก็ยิ้มให้ทุกคนอีกครั้ง ก่อนจะมองรอบ ๆ คุณพระ… เหมือนพี่ชายฉันจะร้องเลย!

“พี่นาวา มากอดกัน” ฉันทนไม่ไหว เมื่อเห็นพี่ชายน้ำตาซึม จึงรีบเดินเข้าไปกอดแน่น ๆ

“น้ำปั่น… พี่ฝากปลายฟ้าด้วยนะ”

“รีบกลับมานะพี่นาวา... มันรออยู่แล้ว”

พี่นาวาถอนกอด แล้วหันหน้าไปทางอื่น... จนแม่ฉัน เดินเข้าไปจับมือไว้

“เดือนเดียวเองลูก ถ้าเขารักเรา เขารอเราอยู่แล้ว” พี่นาวาหันมามองแม่นิ่ง ๆ แต่ดวงตาคู่นั้นแดงก่ำ

“แม่… รู้เหรอครับ?”

“ทำไมจะไม่รู้... ถึงลูกจะเฉยชาแค่ไหน แต่แววตาที่ลูกมองปลายฟ้า มันไม่เหมือนมองคนอื่น”

พี่นาวาก้มหน้าลง แล้วถอนหายใจ ก่อนที่จะพยักหน้าเบา ๆ ยอมรับ

“ครับ ผมฝากปลายฟ้าด้วยครับ...” บอกแม่เสร็จก็หันมามองฉัน ซินน์ ไออุ่น

“มีครอบครัวแล้วอย่าลืมเพื่อน อย่าปล่อยให้ปลายฟ้าอยู่คนเดียว... เข้าใจไหม”

พวกเรามองหน้ากันทันที... มันเป็นประโยคอะไร ขอร้อง หรือ คำสั่งวะ?

“พี่กูไม่หายไปไหนหรอก... มึงอย่าคิดมากไอ้เพื่อน”

“ไอ้เวียร์ มึงปกติที่สุดในนี้... กูฝากด้วย”

“ฝากอะไร ไออุ่นคนเดียวกูก็ปวดหัวแล้ว” ไออุ่นเบะปากใส่ผัวทันที จนพี่นาวาถอนหายใจยาว ๆ

“ใครยุ่งกับแฟนกู มึงยิงทิ้งให้หมด”

“นาวา!” แม่ฉันตกใจ ยกมือทาบอก ส่วนพ่อเริ่มกุมขมับ แล้วหันไปหาอาเท็น ที่ยืนมองเรานิ่ง ๆ

“เท็น... มึงคงเลี้ยงลูกกูมากไปสินะ”

“คงงั้น”