พลาด2 นิยาย บท 132

ฉันพิมพ์กรี๊ดยาว ๆ ตอบปลายฟ้า ก่อนจะรีบปัดสายที่ประชุมค้างอยู่ คุยต่อ ปลายฟ้า... มันท้อง ปลายฟ้าท้อง แม่เจ้า พระเจ้า ฉันจะทำยังไงดี ไม่ให้ตัวเองหวีดไปมากกว่านี้ ฉันช็อกมาก!

น้ำปั่น: อะไรมึง พูดมา ปลายฟ้าส่งไลน์มาว่าไง กูตกใจมึง จนลูกถีบแล้วเนี่ย!

ซินน์: เร็ว ๆ ดิวะ

ขอกูหายใจก่อนได้ไหม!

ฉัน: พวกมึง ปลายฟ้า มันท้อง! และกำลังบินไปอังกฤษกับนาวา! กรี๊ด…

ฉันกรี๊ดลั่นห้องทำงานสามี จนลืมว่าเขากำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่

ซินน์: มึง..กูหายใจไม่ทัน มึงกูตกใจมาก แป๊บ… จุก ลูกถีบ!

น้ำปั่น: ...

ฉัน: น้ำปั่น มึงยังอยู่ไหม น้ำปั่น! น้ำปั่น!

“ไออุ่นเงียบได้ไหม ฉันทำงานอยู่” ฉันเอามือปิดปากทันที เมื่อคุณสามี เขาเคาะปากกาลงโต๊ะ

“เงียบก็เงียบ...”

ฉัน: (กระซิบ) น้ำปั่น... น้ามป่าน…

น้ำปั่น: มึงแป๊บ… แม่กูรู้แล้ว พี่นาวาส่งรูปที่ตรวจครรภ์ให้แม่กูเลย แค่นี้ก่อนนะ กูกลับบ้านก่อน...

ซินน์: เออ รีบมา ๆ ตอนนี้ข้างล่างเริ่มวุ่นวายแล้ว

ฉัน: มึง ๆ ๆ เดี๋ยว… กูอยากรู้ ไปด้วยดิ มารับหน่อย

น้ำปั่น: คนละทางป่ะ มาเอง ให้ป๋ามาส่ง

รักกูมาก

ฉัน: เขาทำงานอ่ะ

ซินน์: งั้นรอฟังข่าวแล้วกัน แค่นี้ล่ะ

ซินน์วาง น้ำปั่นวาง ค่ะ เหลือแต่กู ที่เอาโทรศัพท์ออกจากหู แล้วมองหน้าจองง ๆ ฮือ... ต่อมอยากรู้อยากเห็นมันพลุ่งพล่าน ทำไงดีวะ ท้องก็โต อยากเผือกก็อยากเผือก

“คุณเวียร์คะ...” ฉันเก็บโทรศัพท์ แล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลไปหาสามี ที่ตอนนี้มองฉันนิ่ง ๆ ราวกับรู้ว่า กูจะขออะไร

“ไม่” นั่นไง เขารู้!

‘ครืน ครืน~’ ฉันยืนหน้าบึ้ง มองโทรศัพท์เขาที่สั่นอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะเห็นว่าสายที่โทรเข้านั้น คือไทม์... จนเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วมองฉัน

“เออ…”

“กูได้ยินไออุ่นคุยกับเพื่อนแล้ว อืม…” อะไรอีก ๆ ฉันเดินอ้อมไปนั่งตักสามี ก่อนจะกอดคอเขา แล้วเอียงหูแนบโทรศัพท์ฟังด้วย

ไทม์: ไอ้นาวามันร้าย

“อืม ที่บ้านน้ำปั่นโอเคเหรอวะ” นั่นไง ทำเป็นเงียบ ที่แท้ก็อยากรู้เหมือนฉัน นอนด้วยกันทุกวัน มันต้องติดเชื้อสายเผือกจากฉันไปบ้างล่ะวะ!

ไทม์: ไม่รู้ว่ะ รอน้ำปั่นแต่งตัว เมียกูแฝดสามเริ่มลำบากแล้วว่ะ กูไม่กล้าปล่อยไว้คนเดียว

เขาก้มลงลูบท้องฉันทันที เมื่อไทม์พูดถึงลูกแฝด

“อืม ของกูก็ลำบาก บวมชานมไข่มุก...” ฉันตกใจอ้าปากกว้าง ก็แกไม่ใช่เรอะ! เป็นคนเสิร์ฟชานมให้ฉันทุกวันน่ะ แถมยังเสกสองหนุ่มใส่ท้องฉันด้วย ถ้าหุ่นฉันพังไม่ต้องโทษใคร โทษตาเวียร์นี่ล่ะ!

ไทม์: ฮ่า ๆ แค่นี้นะ มึงไม่ไปเหรอวะ เห็นน้ำปั่นบอกว่า ไออุ่นอยากไปด้วยนี่หว่า

เวียร์มองหน้าฉันแว๊บนึง จนฉันรีบพยักหน้าหงึก ๆ ชวนเขา ไปเถอะนะ ไปเถอะ!

“ไม่ ไม่ใช่เรื่องของกู”

ไทม์: เออ งั้นแค่นี้ล่ะ

----- [น้ำปั่น] -----

“ไทม์ไปเถอะ เมื่อกี้คุยกับใครอ่ะ” เขาเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง แล้วเดินมาพยุงฉันขึ้นรถ

“ไอ้เวียร์... ระวังนะแม่แมว ระวังหัวด้วยค่ะ” ฉันค่อย ๆ ขึ้นมานั่งบนรถ แล้วลูบท้องตัวเอง ท้องฉันใหญ่มาก เหมือนมันจะแตกเลย ยิ่งตอนลูก ๆ ฉันดิ้น รอยทงรอยเท้าไม่รู้กี่เท้าโผล่ขึ้นมา ฉันเสียวท้องและจุกสุด ๆ

เมื่อพ่อเขาขึ้นมาบนรถ... เขาก็โน้มดึงเข็มขัดมารัดให้ ฉันไม่ได้เป็นง่อยนะย๊ะ แค่ทำอะไรลำบาก เอี้ยวซ้ายทีขวาที มันอึดอัดเหมือนท้องจะระเบิดเลย

โชคดีที่สามีดูแลดีมาก... และรักลูกมากด้วย

“พร้อมยังสาว ๆ” เขาสตาร์ทรถ แล้วลูบท้องฉันตบเบา ๆ จนสามสาวข้างใน... ถีบ ‘ตุบ ๆ’ ตอบพ่อ

‘ตุบ ตุบ ตุบ’

โอ้ย... กูจุกรู้ไหมเนี่ย ฮึบไว้ ฮึบไว้... อดทน! มันคือความสุขสิ่งเดียวของสามี เพราะไอ้เรื่องบนเตียง ฉันถูกสั่งงดจนกว่าจะคลอด... นี่ไม่รู้อิไทม์ เขาแอบไปซื้อกินบ้างรึป่าวก็ไม่รู้!

‘ตุบ ๆ’ อึ๋ย~ ฉันเข้าใจแม่แล้วล่ะ ว่ามันทรมานมาก มีเด็กสามคนในท้อง ลูกขยับทีทำฉันปวดตามไปหมด ตอนนี้ฉันเริ่มค้ำคอนโซลรถทำหน้าเหยเกแล้ว จนไทม์เห็น เขาค่อย ๆ บีบไหล่ฉันเบา ๆ

“เจ็บเหรอ? ขอโทษนะคะแม่แมว ไม่ชวนลูกเล่นแล้ว” ฉันโบกมือปฏิเสธ ฉันทนได้... เล่นเถอะ เวลาเห็นเขาเล่นกับลูก ฉันก็มีความสุขเหมือนกัน

“ไม่เป็นไร ลูกแค่ดิ้นแรง เฮ้อ...” ไทม์เอี้ยวไปเบาะหลัง หาหมอนมาให้ฉันกอดผ่อนคลาย ก่อนเขาจะออกรถ แล้วค่อย ๆ ขับจนถึงบ้านฉัน

“ที่จริง เรื่องอยู่ด้วยกัน และเรื่องสู่ขอ ผมไปคุยเกริ่น ๆ กับพ่อ ๆ หนูปลายฟ้าไว้แล้ว เขาไม่น่าจะว่าอะไรเราหรอกหวาน...” แม่ที่กอดพี่นาวินอยู่ ถึงกลับหันขวับไปมองพ่อทันที

“อะไรนะ! ทำอะไรไม่ปรึกษาหวานเลย ไปตั้งแต่เมื่อไหร่? ให้ตาย! ขอลาออกจากการเป็นน้ำหวานได้ไหม ทั้งลูกทั้งผัวเลย!”

ฉันก้มลงลูบท้องตัวเองเบา ๆ โตไปหนูอย่าโวยวายเก่งเหมือนยายนะลูก ปิดหูไว้อย่าฟัง

“ไปตั้งแต่ผมรู้แรก ๆ หวานไม่ต้องคิดมาก... ถ้าไม่สบายใจ เราก็เข้าไปคุยกับพ่อแม่แท้ ๆ หนูปลายฟ้าวันนี้เลย จะตกลงหาฤกษ์หายามอะไรก็ว่ากันไป บ้านนู้นเขาก็รักลูกชายเรา”

แม่สูดหายใจเข้าลึก ๆ

“ค่ะ หวานไปแน่ นาวานะนาวา! “ พูดจบ แม่ก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นไปบนบ้าน จนเราทุกคนมองตามหลัง แล้วถอนหายใจออกมา โล่ง!

“พ่อคะ พ่อเคยรู้สึก ว่าตัวเองคิดผิดไหม ที่เลือกเจ๊แกเป็นแม่ของลูก” ทุกคนหันขวับมามองฉันตกใจ ที่ฉันถาม ฉันไม่ได้ต้องการอะไรนะ ฉันแค่อยากรู้... ว่าผู้ชายชอบผู้หญิงแบบนี้รึป่าว

“ไม่ ไม่เคยคิด... รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมาตลอด ปั่นกำลังจะเป็นแม่คน เป็นแม่แฝดสามเหมือนแม่... ปั่นเหนื่อยไหม พ่อถามหน่อย?” ฉันพยักหน้าเบา ๆ จนไทม์เขาเดินมานั่งที่พื้นแล้วจับมือไว้

“เหนื่อยค่ะ... แต่อดทน”

“แม่ก็เหนื่อยมามาก นี่แค่อุ้มท้อง ปั่นยังเหนื่อยเลย แม่คลอดลูกพร้อมกันสามคน เดี๋ยวนาวิน เดี๋ยวนาวา เดี๋ยวน้ำปั่นร้อง แม่พยายามให้นมทุกคนจนน้ำหนักลงฮวบ อุ้มน้ำปั่นไปรอพ่อที่โรงพยาบาล ดูแลร้าน ดูแลพ่อ ดูแลลูกจนได้เป็นหมอทุกคน คนเป็นพ่อแม่ทำได้ทุกอย่างเพื่อลูก ฉะนั้น… รักแม่ให้มาก ๆ มีอะไรก็คุยกัน แม่คงผิดหวังอยู่ ที่พี่เราทำอะไรไม่ปรึกษาแม่”

ทุกคนเงียบ นั่งน้ำตาคลอ ก่อนที่ฉันจะสังเกตเห็น ซินน์สูดน้ำมูกปาดน้ำตาที่หยดลงมา แล้วค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองพ่อ

“หนูรู้สึกโชคดีจัง ที่ได้เป็นสะใภ้บ้านนี้ ที่ผ่านมาหนูดื้อกับแม่ ดื้อกับพ่อ หนูเอาแต่ใจ... วันนี้หนูเข้าใจแล้วค่ะ ว่าความรักของแม่เป็นยังไง วันไหนที่ลูกไม่ดิ้น วันนั้นหนูเหมือนใจจะขาด หนูห่วงเขา กลัวว่าเขาจะเป็นอะไร ถ้าวันนึงเขาโตมา เขาทำให้หนูผิดหวัง หนูเองก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน... หนูรักเขามาก ๆ มากทั้งที่ยังไม่เคยเห็นหน้าเขาด้วยซ้ำ”

พี่นาวินลุกขึ้นจากโซฟา แล้วเดินมาจุมพิตเบา ๆ ที่หน้าผากซินน์ ก่อนที่จะนั่งแทรกกลางระหว่างฉัน จนไทม์เห็น เขาลุกขึ้นจากพื้น มานั่งเบียดฉันด้วย

และเขาก็เอื้อมมือผ่านหลังฉัน ไปตบไหล่พี่นาวิน

“อย่าไปคิดมาก ถ้าไม่อยากให้เป็นแบบไอ้นาวา ลูกเกิดมา มึงสอนให้ใส่ถุงยางเลย” อิไทม์!

ซินน์ได้ยินเหมือนจะช็อก พี่นาวินก็ด้วย ส่วนพ่อฉันน่ะเหรอ หัวเราะลั่นบ้านแล้วค่ะ!

“ฮ่า ๆ เข้าใจคิดนะไทม์” แล้วพี่นาวินก็หันมาแยกเขี้ยวใส่สามีฉันทันที

“สัส มึงพูดได้ มึงมีลูกสาวระวังไว้”

“กูซื้อปืนรอแล้ว ใครไม่ได้แตะลูกกูหรอก” เขาไม่ได้พูดเล่นนะ ไทม์อนันธารา เขาซื้อปืนจริง ๆ ค่ะ แถมก่อนนอนเขาก็คุยกับลูกในท้องฉัน ว่าห้ามมีแฟนจนกว่าจะเรียนจบ มันเหมือนเป็นคำ ที่เขาต้องพูดกรอกหูลูกทุกวันไปแล้ว หึ… แบบไหนน่ะเหรอ?

เขาลูบท้องฉัน ยื่นหน้ามาใกล้ ๆ แล้วจุ๊บสามที

‘สาว ๆ ห้ามมีแฟน จนกว่าจะเรียนจบ ฝันดีครับลูก’

ค่ะฉันสงสารลูก... ผู้ชายไม่ได้หาได้ง่าย ๆ นะอิพ่อ!