พลาด2 นิยาย บท 18

ฉันหมดแรงล้มตัวนอนบนเตียง… ก่อนจะรีบดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ เอาหล่ะได้นอนสักที! ตั้งแต่แต่งงานมา… ฉันไม่เคยได้นอนปกติสักคืน

วันนี้ฉันไม่ไหวจริง ๆ ฉันเหนื่อย นอนมันทั้งชุดแบ๊ว ๆ นี้ล่ะ

“ซินน์ไปแปรงฟัน” ฉันกำลังจะหลับ! อยู่ ๆ อีตานาวินก็เขย่าแขนฉันรัว โอ้ย! กลัวคนอื่นไม่รู้รึไงว่าตัวเองเป็นหมอฟันเนี่ย…

“แปรงแล้วไง ง่วง” ฉันรีบปัดมือเขาออก

“แปรงใหม่ กินอะไรไป จำได้ไหม” อะไรอีก! ให้ฉันได้นอนสบาย ๆ บ้างเถอะ

“โอ้ย เลิกกวนได้แล้ว” ฉันทำได้แค่บ่น! ตอนนี้เขาดึงฉันลุกขึ้นจากเตียงแล้ว เท่านั้นไม่พอ… เขายังลากฉันมาที่กระจกบานใหญ่ในห้องน้ำอีก

ฉันยืนหน้ามุ่ย แม้ในปากมันจะมีคราบอะไรติดอยู่ก็เถอะ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว! ฉันง่วง! ฉันต้องทำงานนะ ถ้าฉันตื่นสายฉันจะโทษอีตานาวินคนเดียว!

“ซินน์ครับ… นั่งตักนาวินนะ เดี๋ยววันนี้หมอจะสาธิตการแปรงฟันที่ถูกวิธี”

ใช่เวลาไหม!

“โอ้ย! ไม่ใช่เวลา!”

“หยุดเถียง เป็นนักเรียนไม่มีสิทธิเถียง ฟัง แล้วเก็บเอาไปใช้ซะ”

นักเรียน? เออ! อีชุดนักเรียนอานิเมะอะไรนี่เอง เฮ้อ... ฉันว่าแล้ว ถ้าฉันใส่มันแล้วจะไม่รอด ชุดนี้มันสั้นเหลือเกิน!

ฉันยืนนิ่ง ตาจะหลับอยู่แล้ว จนเขาดึงฉันไปนั่งบนตักตัวเอง แล้วบีบยาสีฟันใส่แปรง

“อ้าปากสิ” ฉันหลับหู หลับตา อ้าปากให้เขาแปรงฟันให้... เขาแปรงไปอธิบายไป ถามว่าฉันฟังไหม ไม่! ฉันจะหลับอยู่แล้ว

“ซินน์ฝืนหน่อย เดี๋ยวแปรงก็แทงคอ ตายหรอก” ฮือ! ทำไมฉันต้องแปรงฟันตอนตีสามตีสี่ด้วย

กางเกงในฉันก็ไม่ได้ใส่ แก้มก้นฉันโดนต้นขาเขาเต็ม ๆ

เขาแปรงฟันให้ฉันสักพัก แปรงอย่างละเอียด ทุกซอกทุกมุม ตามสไตล์หมอฟัน! โอ้ย! แล้วสุดท้ายเขาก็สะกิดฉันให้บ้วนปาก

ขณะที่ฉันกำลังค้ำเคาน์เตอร์บ้วนปาก อยู่ ๆ มือนุ่ม ๆ ก็จับมาที่บั้นท้ายฉัน ก่อนที่เขาจะรั้งมันลง… แล้วดันมังกรตัวใหญ่เข้าไป!

เดี๋ยว! ตาหมอหื่น!

โอ้ย! ตายแล้ว คืนนี้ฉันไม่ได้นอนแน่เลย! ฉันรีบคายน้ำในปากทันที ก่อนที่เขาจะเร่งจังหวะเร็วกว่านี้!

“อื้อ~” ฉันโน้มไปจับขอบอ่างแน่น แล้วปรือที่หนักอึ้งมองเขาผ่านกระจกบานใหญ่

‘ปึก ปึก ปึก ปึก’

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า~” ตาสองข้างหลับพริ้ม พร้อมกับเสียงครางกระเส่าที่ดังขึ้น เมื่อมังกรตัวโตของทันตแพทย์หนุ่มกำลังถูกกดเข้ามาเน้น ๆ

มันกลืนกินฉันไปช้า ๆ ก่อนจะเร่งจังหวะเร็วขึ้น เร็วขึ้น จนฉันทนไม่ไหว... ควานปัดป่ายของที่หน้ากระจกตกระเนระนาด!

ฉันเสียว... ฉันทรมาน ปะปนกัน มันไม่ไหว! จนฉันอยากจะซัดของทุกอย่างตรงหน้าทิ้ง!

“อื้ม~” กระโปรงตัวสั้นถูกถกขึ้น… พร้อมกับสะโพกขาวที่สั่นไปตามจังหวะของทันตแพทย์หนุ่ม

ได้โปรด~ ฉันเสียว เสียว~

“นาวิน ฮือ ๆ” ฉันเอื้อมมือไปจับเขาแน่น จนมือนุ่มส่งกลับมาคลึงทรวงอก ที่สั่นกระเพื่อมของฉัน

ก่อนที่เขาจะดึงข้อมือไปไขว้หลัง แล้วร่อนเอวดันเข้ามาใส่ฉันอีกระลอก!

‘ปึก ปึก ปึก ปึก’

“อือ… อ๊ะ อ๊ะ นาวิน นาวิน~ ไม่ไหวค่ะ นาวินของ… ซินน์ กรี๊ด!”

ฉันกรี๊ดออกมาเสียงหลง เมื่อทันตแพทย์ข้างหลัง กระแทกเอวใส่ฉันถี่ จนแล้วจนเล่า… ที่เสียงเนื้อกระทบกันดังสลับกับเสียงครางกระเส่า ก่อนที่ฉันจะกัดปากกระตุกไปพร้อมเขา... แล้วเราเสร็จไปพร้อมกัน

“อ่าส์… อื้อ!”

เสียงหอบเหนื่อยเริ่มดังขึ้นมา… ก่อนที่เขาจะดึงมันออกมาจากสองเรียวขาฉัน

ฉันทรุดตัวลงนั่ง จนรู้สึกถึงน้ำขาวขุ่นที่ไหลอุ่น ๆ ลงตามหว่างขา

แล้วเขาก็อุ้มฉันไปล้างทำความสะอาด ก่อนจะอุ้มกลับไปนอนบนเตียงเหมือนเดิม โอ้ย… ตาย! บอกฉันหน่อยว่าฉันใส่ชุดไหน ฉันถึงจะรอด!

ตื่นเช้ามาเราก็นอนกอดกันเหมือนเดิม นี่ขนาดฉันไม่เต็มใจแต่งงานนะ ถ้าฉันเต็มใจมันจะขนาดไหน... ตอนนี้ฉันระบมหมดแล้ว ฉันเกลียดไอ้ไทม์ชะมัดเลย มันให้ของขวัญแต่งงานอะไรมาก็ไม่รู้!

ฉันรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัว เพราะใกล้จะสายแล้ว! และตอนนี้ก็นั่งสัปหงกอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ ง่วงก็ง่วง! โอ้ยตาย ถ้าฉันโดนแบบนี้ทุกวัน ฉันจะเก็บเสื้อผ้ากลับบ้านแล้ว ฮือ ๆ

“ผมกับซินน์ขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ...” ฉันรีบยกมือไหว้ทุกคน ก่อนจะจับกระเป๋าวิ่งออกมาจากบ้านทันที

ขึ้นรถมา ฉันก็นั่งกุมขมับตัวเอง... ในหัวก็คิดเรื่องคอตานาวินไม่หยุด ตาย... ฉันดูดคอเขาอีกแล้ว! ถ้าเขาไปทำงานสภาพนี้... คนไข้ กับพยาบาล แซวตาย

“จะทำยังไงกับรอยบนคอ...” เขาถามขึ้นมา แล้วอมยิ้มไปด้วย

มันทำฉันถึงกลับหน้าร้อนผ่าว ทั้งเขิน ทั้งอาย คือ... ฉันทำตัวไม่ถูกแล้ว!

“เพราะนายเลย ทำฉันฟิวส์ขาด!” ฉันรีบแย้งทันที แล้วหันหน้าไปมองนอกหน้าต่าง หึ... ใครจะไปกล้าสบตาเขา

“ทำไม... เสียวจนฟิวส์ขาดเลยเหรอ ซินน์ของนาวิน”

‘ซินน์ของนาวิน’ คำนี้ทำฉันตกใจ จนนั่งตัวแข็งก่อนที่เขาจะบีบเข่าฉันเบา ๆ แล้วหัวเราะออกมา

ซินน์ของนาวิน? นาวินของซินน์?

ทำไมฉันคุ้น ๆ คำนี้จัง... ซินน์ นาวิน

“นาวินของซินน์...”

“ครับซินน์” เขาขานรับทันที!

และเราก็หันมองกันโดยไม่ได้นัดหมาย... เขามองฉันอึ้ง ๆ ฉันเองก็ตกใจ คือมันรวดเร็วไปหมด เหมือนเป็นความเคยชินยังไงอย่างงั้น

“เมื่อคืน... เธอก็เรียกฉันแบบนั้น... เรียกเหมือนที่เราเคยเรียกกันแต่ก่อน”

จริงเหรอเนี่ย...

“สงสัยเราต้องทำเหมือนเมื่อคืนบ่อย ๆ เห็นไหมฉันบอกแล้ว... ว่าชุดนั้นมันเป็นชุดเพื่อการรักษา”

อำฉันเล่นใช่ไหม!

“นายมันมั่ว... จะหลอกฟันฉันหน่ะสิ ฉันรู้ทัน เหอะ ๆ”

“หลอกฟัน? อืม ฉันชอบฟัน... ไม่งั้นไม่เรียนหมอฟันหรอก ตายเถอะซินน์ นี่ขนาดเธอรู้ทันนะ ถ้ารู้ไม่ทันจะขนาดไหน”

แล้วเขาก็ยิ้มให้ฉันจนตาหยี... โอ้ย! ตานี่เป็นแฟนฉันจริงเหรอ? เมื่อไหร่ความรู้สึกฉันจะกลับมาวะ ฉันอยากรู้... ว่าฉันรักอิตานาวินไปได้ไง!