พลาด2 นิยาย บท 44

หน้าฉันร้อนผ่าว ได้แต่นั่งมองเขา เพราะไม่เชื่อหูตัวเอง...

“เอ่อ…” จนฉันรีบหันกลับมา ซดไวน์หมดแก้ว ฉันทั้งร้อน ทั้งใจสั่น ฉันไม่ไหวแล้ว เหมือนจะเมาเลยให้ตาย โอเค! ฉันควรกลับบ้านเลยตอนนี้

“ผู้บริหารคะ เอ้ย… เวียร์ ฉะ… ฉันกลับก่อนนะ” ฉันรีบยกขาขึ้นจากสระ แล้วลุกขึ้นทันที จนหัวที่หนักอึ้ง และอาการเจ็บบั้นท้าย มันทำร้ายฉันซ้ำสอง ทำฉันถอยเซไปข้างหลังจน

‘ตู้ม’ ฉันตกน้ำ! และเปียกไปทั้งตัว!

และเสื้อเชิ้ตสีขาวก็ทำอะไรต่อมิอะไรฉันเด่นชัดขึ้นมาทันที! ยิ่งกับบราสีชมพูพาสเทลที่ใส่คู่กับแพนตี้นั้น ไม่ต้องพูดถึง สีมันยิ่งชัดขึ้นไปอีก

“เธอเป็นแบบนี้ทุกวันเลยเหรอ” ฉันทำหน้ามุ่ยเดินมาหาเขา ที่นั่งแช่เท้าอยู่ที่เดิม ก่อนจะหยิบแก้วไวน์ของตัวเองยื่นให้เขาอีกครั้ง

“ป่าวซะหน่อย... ขอกินอีก สร่างเมาแล้ว” ไวน์แพงมาก ไออุ่นขอกินให้คุ้ม

เขามองฉันนิ่ง ๆ แล้วรินไวน์ให้ ฉันจึงหันหลังพิงขอบสระ ยืนจิบไวน์ชิล ๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อย... ถ้าฉันใส่ทูพีช... ถ่ายรูปกับไวน์แดงแพง ๆ นี้ลงไอจีนะ หืม... ยอดไลค์พุ่งพรวด

“เธอจะแช่น้ำอีกนานไหม?” เขาถามขึ้นมาเรียบ ๆ แหม ถ้าฉันขึ้นไปตอนนี้เขาก็เห็นนมฉันเต็ม ๆ น่ะสิ

“ไม่เอา รอนายไปก่อน เดี๋ยวเห็นหน้าอกฉัน แล้วหาว่าฉันอ่อยอีก” เขาหัวเราะหึหึในลำคอ ก่อนจะทิ้งตัวลงมาหาฉันในสระ

และเขาก็ยืนพิงขอบสระ จิบไวน์นิ่ง ๆ มองไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอย

“นายทำแต่งาน... ไม่มีเวลาเดทกับใครเลยเหรอ?” ฉันตัดสินใจถามเขาตรง ๆ เพราะดูเขาไม่ค่อยถนัดเรื่องนี้เลย

“อืม ฉันเรียนจบมา... ก็บริหารงานแทนพ่อเลย ไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น ไหนซินน์จะรถคว่ำอีก”

รวยมาก... ก็ใช่ว่าจะมีความสุขมาก ต้องรับผิดชอบหลายอย่าง ไหนจะพนักงานอีกหลายชีวิตที่ต้องดูแล เหมือนที่พ่อว่านั่นล่ะ เป็นผู้บริหาร บริหารทั้งคน บริหารทั้งธุรกิจ มันไม่ใช่ง่าย ๆ เขาคงจะเหนื่อยน่าดู

“นายเหนื่อยไหม...” แก้วที่ไวน์ที่กำลังถูกยกดื่ม หยุดชะงักทันที

แล้วเขาก็หันมามองฉันแปลก ๆ มองด้วยสายตาที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เหมือนตอนนี้... ฉันเริ่มจะเห็นมุมอ่อนแอของเขาแล้ว

“ขอบคุณ... ที่ถามว่าเหนื่อยไหม นอกจากแม่ฉัน... ก็มีแต่เธอที่ถาม มันเป็นคำถาม... ที่เหมือนกำลังใจ”

คนที่เคร่งและเนี้ยบแบบเขา มีโมเม้นนี้เหมือนกันแหะ โมเม้นต้องการกำลังใจ

“งั้นฉันจะถามนายบ่อย ๆ ตอบแทนที่วันนี้... นายทำกับข้าวให้ฉันกิน และก็นี่... ไวน์แพง ๆ ที่ละมุนสุด ๆ”

ฉันยิ้มแล้วยกแก้วไวน์ขึ้นโชว์

แต่เขากลับดันมันออกห่าง แล้วดึงฉันเข้าไปจูบแทน!

ริมฝีปากนุ่มบดจูบ และส่งไวน์รสละมุนเข้ามา... ก่อนที่เขาจะโอบเอวฉันเข้าชิดตัว แล้วลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง

จนความร้อนรุ่มที่แผดเผา เริ่มทำฉันทนไม่ไหว ส่งริมฝีปากตอบสนองเขาไป

ฤทธิ์แอลกอฮอล์ในกาย... ทำสติฉันขาดไปชั่วพริบตา มันมีแต่ความปรารถนา ที่สั่งฉัน... ปลดกระดุมเสื้อเขาออกทีละเม็ด... ทีเม็ด แล้วลูบไล้ไปตามแผงอกกว้างนั้นช้า ๆ จนเขาค่อย ๆ ถอนจูบมา... มองหน้าฉัน

“ฉันจูบเธอ... เพราะฉันรู้สึกดี แล้วเธอ...” เขาก้มมองที่มือฉันทันที

“อืม ฉันก็... รู้สึกดี” ฉันซบหน้าลงที่ไหล่เขา เพราะรู้สึกเมามาก จนเขาจับแขนฉันเดินไปที่บันไดขึ้นสระ

ขึ้นมาจากสระ หน้าอกหน้าใจฉัน... มันก็เด่นชัดขึ้นไปอีก แต่ฉันไม่สนใจหรอก ฉันมึนมาก ทั้งง่วง ทั้งปวดหัว มันปนกันไปหมดเลยตอนนี้

“หนาวอ่ะ” พอเขาหันมาเห็นฉัน ก็รีบหันหน้าไปทางอื่นทันที ก่อนจะลากฉันกลับเข้าบ้าน ตรงดิ่งไปที่ห้องตัวเอง...

ห้องเขาอีกแล้ว...

“อาบน้ำ เดี๋ยวไปส่ง” เขายื่นผ้าเช็ดตัวให้ฉัน... ก่อนจะมองมาที่หน้าอกฉันแว๊บนึง แล้วหันหน้าหนี

ตอนนี้ฉันยืนแทบจะไม่ไหวแล้ว ทำไมตอนกินมันไม่เมาขนาดนี้ว้า... และความหนาวมันก็เริ่มเล่นงานฉันอีก ฉันหนาว... จนถอดเสื้อผ้าถอดกระโปรงเปียก ๆ ออก ทีละชิ้น ทีละชิ้น

“ไปถอดในห้องน้ำ!” จนเขาตะคอกใส่ฉันเสียงดัง หะ? หา... อะไร เขายังอยู่ในห้องเหรอเนี่ย!

ฉันรีบเอามือปิดหน้าอกกับแพนตี้ตัวน้อยไว้ จนเขาเดินมาใกล้ ๆ ดึงผ้าเช็ดตัวมาคลุมให้ฉัน

“เธอจะทำฉันไม่ไหว!” ว่าฉันเสร็จ เขาก็จับไหล่ฉันสองข้าง ดันเข้าไปในห้องน้ำทันที ก่อนจะปิดประตูใส่ดัง...

ปัง! หืม... หงุดหงิดอะไรวะ ก็กูหนาวอ่า...

“ชุดเธอแห้งแล้ว ตื่นสิ ฉันจะไปส่ง...” โอ้ย... โคตรรำคาญเลย

“ไม่เอาจะนอน รำคาญ...” ฉันสะบัดมือใส่เขา... รู้สึกหงุดหงิดมาก

“รำคาญเหรอ? นี่เธอจะนอนที่นี่ใช่ไหม...”

“นอนนี่ล่ะ ปิดไฟสักที!” ฉันกลิ้งไปนอนอีกฝั่ง แล้วดึงผ้าห่มคลุมโปง ฉันไม่ไหวแล้ว หนักหัวมาก... ได้กันมาแล้ว นอนด้วยกันแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก ช่างแม่ง

ไฟถูกหรี่ลง และฉันก็รู้สึกว่า... มีคนขึ้นมานอนข้าง ๆ พร้อมกับเสียงถอนหายใจแล้ว ถอนหายใจอีก ถอนหายใจจนฉันเริ่มรำคาญ

“นี่! เงียบสักทีเถอะ” ฉันหันไปว่าเขาทันที จนหน้าเราอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ!

ฉันปรือตามองเจ้าของลมหายใจอุ่น ๆ ตรงหน้า จนกลิ่นแอลกอฮอล์และกลิ่นหอมแชมพูอ่อน ๆ ของเขา... มันเข้ามาทำลายโสตประสาทฉันอีกครั้ง

ยิ่งกับแสงไฟสลัว ๆ ที่ตอนนี้ มันทำฉันมองเห็นสายตาคู่นั้นชัดเจน เรามองตากันเนิ่นนาน นานจนฉันรู้สึกว่า... มันใกล้ฉันเข้ามาเรื่อย ๆ

จนริมฝีปากนุ่มของเขา... จุมพิตที่ริมฝีปากฉันเบา ๆ

ฉันร้อนวูบไปทั้งตัว จนความรู้สึกฉัน มันเริ่มตอบสนอง... ค่อย ๆ ยกมือโอบแก้มเขาไว้

“นอน ฉันสัญญากับเธอไว้แล้ว พรุ่งนี้...” ฉันไม่ปล่อยให้เขาพูดจบ อยู่ ๆ ไฟที่ลุกโชนในตัวก็สั่งฉัน... ให้โน้มเข้าไปจูบเขาแทน

เขาเบิกตากว้างตกใจ... ก่อนจะโอบเอวฉันดึงเข้าไปชิดตัว จนฉันทนความเร่าร้อนที่โถมเข้ามาไม่ไหว ถอนจูบออกมามองหน้าเขา

ตัวฉันมันลุกเป็นไฟ ได้แต่ไล่สายตามองหน้าหล่อ ๆ ผิวขาว ๆ ในความมืด อืม... ตอนนั้นมันก็ดีนะ... ถ้าตอนนี้ฉันอยากทำมันอีก จะเป็นอะไรไหม

ฉันไม่รีรอ รีบลุกขึ้นทับตัวเขา... ก่อนจะจ้องมองหน้าหล่อ ๆ ของผู้บริหารคนนี้... ด้วยความปรารถนา

“ผู้บริหารคะ ดิฉัน... ขอยกเลิกสัญญาทั้งหมด” เขามองฉันตกใจ ก่อนจะลุกขึ้น... แล้วดันตัวฉันนอนลงแทน

“อืม งั้น... ฉันขอทำสัญญาใหม่ สัญญา... เดทกับเธอจริงจัง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป”

“ตกลงค่ะ”