พลาด2 นิยาย บท 89

ฉันรีบเช็ดปากตัวเองแล้วจับแก่นกายเขาขึ้นมาอีกครั้ง...

“ถามตัวเองดู... ถ้าวันนี้โดนรีดพิษจนหมด จะเข้าพิธีหมั้นไหวไหม”

เขาตกใจเบิกตากว้าง และมองฉันที่กำลังขึ้นควบเอวตัวเอง และจับมังกรใหญ่เขาดันเข้าไปด้วย

แต่... อื้อ! เจ็บ! บ้าจริง จะแกล้งหน่อย แต่ดันไปเจ็บใส่เขาซะงั้น

“โอ้ยเจ็บอ่ะ” จนเขาหัวเราะฉันเบา ๆ แล้วเอื้อมมือลงมา เขี่ยตุ่มกระสัน กระตุ้นฉันอีกแรง

“ไทม์ไม่ไหวอ่ะ อื้อ! ไทม์… เสียว แต่ไม่กล้านั่ง อ๊ะ อ๊ะ ไทม์...”

ฉันหลับตาปี๋ส่ายหน้าไปมา จนมือใหญ่ที่บดขยี้อยู่เบื้องล่าง...เปลี่ยนไปจับบั้นท้ายฉัน กดเข้าแก่นกายตัวเอง

‘ปึก’

“อ๊ะ!” ริมฝีปากบางเม้มแน่น ก่อนที่เขาจะจับบั้นท้ายฉัน… ยกขึ้นลงช้า ๆ ช้า ๆ และเร็วขึ้น

‘ปึก ปึก ปึก~’

“อ๊าส์... อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!” ฉันวางมือบนอกกว้าง และหลับตาร่อนเอวบาง ๆ ไปพร้อมมือเขา ก่อนที่เขาจะปล่อยให้ฉันควบคุมจังหวะทุกอย่างด้วยตัวเอง แล้วค่อย ๆ เค้นหน้าอกสองข้าง... ที่กระเพื่อมสั่นไปตามแรง

“อื้ม… ดีใจจังเลยค่ะ สัตวแพทย์มารักษาให้” ฉันอมยิ้มแล้วเหยียดตัวขึ้น ก่อนจะยกบั้นท้ายตัวเองร่อนขึ้น ร่อนลงเน้น ๆ จนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ดัง ‘ปึก ปึก ปึก’ ประสานเสียงครางกระเส่า

บ้าเอ้ย~ เสียวใจจะขาด

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ… โอ้ย~ เสียวจัง... อ๊ะ~” ขาสองข้างเริ่มดันขึ้นไม่ไหว เมื่อความเสียวซ่าน... เข้ามาทรมานฉันลึกกว่าเดิม

จนมือใหญ่เอื้อมมาจับมือฉันแน่น ให้ฉันปล่อยแรงทั้งหมดที่มีลงตัวเขา จนเนินชายที่ถูกร่อน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า… เปียกเคล้าไปด้วยน้ำสวาท

‘ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก~’

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ไทม์... ซี๊ด~” ฉันกัดฟันแน่น… ได้แต่ปล่อยเสียงครางกระเส่า ผ่านไรฟันออกมาอย่างทรมาน ตอนนี้ฉันเหมือนใจจะขาด และเหมือนจะตายกลางอากาศอยู่รำไร

ยิ่งมือใหญ่กำแน่น ยิ่งกระตุ้นฉันขึ้นลงทรมานตัวเองซ้ำ ๆ อยู่แบบนั้น

โอ้ย~ เสียว ใจจะขาด ไม่ไหวแล้ว!

“อื้ม อื้ม~ ไหวไหมคะ ไหวไหม…” เขาหลับตาพริ้มถามฉันเสียงแผ่ว จนฉันกัดฟันและทิ้งบั้นท้ายตัวเองลงเน้น ๆ อีกครั้ง… ทรมานเขา

แต่ฉันกลับ จะ… จะไม่ไหวซะเอง!

“อ๊ะ~ มะ... เหมือน จะไม่ไหว อ๊ะ อ๊ะ ไม่ไหว~ กรี๊ด” ฉันบีบมือเขาแน่น ปล่อยร่างที่สั่นเทาลงแรง ๆ ทับเขา จนรูสวาทบีบฉันกระตุกเบา ๆ เหมือนตกจากหน้าผาสูงเสียวสะท้าน... เกร็งไปทั้งตัว

“อ๊ะ! อ่าส์....” ฉันวูบล้มทับเขา... จนเราปล่อยมือออกจากกัน

“เป็นไงบ้างคะคุณหมอ” เสียงเซ็กซี่ชะมัด ฉันหมดแรงแล้วจริง ๆ แต่ลึก ๆ ในใจ... กลับรู้สึกอยากขึ้นมาอีกรอบ

“หมอเสียว... หมดแรง แต่อยากต่อ” เขาหอมแก้มฉันทันที ก่อนที่จะพลิกฉันนอนหงาย

“เราเหมาะสมกันที่สุดแล้วที่รัก ร่างไม่... แต่ใจอยาก” เขาจ้องฉันตาเป็นประกาย และเอาแก่นกายที่เปียก ๆ ดันเข้ามาอีกครั้ง

“อื้อ~” แม่เจ้า! คนป่วยเขาจะเล่นงานฉันอีกแล้ว เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาหมาด ๆ จะได้แอ็ดมิทเข้าอีกรอบไหมเนี่ย

‘ปึก ปึก ปึก ปึก’ โอ้ย... ไม่แล้วล่ะ! ถึงไหนถึงกันจริง ๆ

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ~ สะ… เสียวอีกแล้ว อ๊ะ อ๊า” แขนกำยำ… รั้งฉันกระแทกรัว ๆ จนตัวสั่นกระเพื่อมไปตามจังหวะเขา

จนแล้วจนเล่า… จนคนป่วยเขาทนไม่ไหว ใช้มือใหญ่ ๆ เค้นสองทรวงอก ก่อนจะเร่งเอวบดเข้ากระแทกเน้น ๆ ‘ปึก ปึก ปึก’ และปล่อยน้ำรักกระตุกอยู่ข้างใน

“ไม่ไหว… ไม่มีแรงเลยค่ะ เฮ้อ…” ไหวก็แปลกแล้ว! ฉันเช็ดเหงื่อให้เขาช้า ๆ จนร่างหนาดึงแก่นกายออกมาแล้วล้มตัวนอนข้าง ๆ

เขาดึงฉันไปกอดแน่น ทั้งหอม ทั้งซุกหน้าขาว ๆ ลงซอกคอ

‘ฟอด~’ “แม่แมวหอมจังเลยค่ะ” เขาหลับตาพริ้มเหมือนเด็ก แล้วใช้มือเช็ด… เหงื่อที่ไหลตามคอฉัน

“อืม แต่วันนี้ต้องกลับบ้าน พรุ่งนี้หมัั้นแล้ว...” เขาเปิดตาขึ้นทันที

“จริงด้วย... เดี๋ยวไปส่งนะคะ”

จะรอดไหมเนี่ย ฉันกลัวเขาไม่ไหวระหว่างทาง

“นายไม่ไหวหรอก อย่าฝืนเลย เดี๋ยวฉันกลับแท็กซี่ก็ได้” เขาไม่ฟังฉัน รีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า แล้วไปหยิบกุญแจรถทันที

และพี่นาวาก็เดินหน้าบึ้งลงมา…

“มึงมาทำอะไรป่านนี้ หมั้นพรุ่งนี้ไม่ใช่รึไง”

“มาส่งปั่นค่ะ พี่นาวาให้ไทม์นอนด้วยได้ไหม เขาขับรถไม่ไหว” พี่นาวาถอนหายใจทันที

“ไปนอนกับไอ้นาวินนู่น”

“เรื่องอะไร กูจะนอนกับเมีย” ตามด้วยพี่นาวินที่เดินถือแก้วนมลงมา

“งั้นนอนห้องน้ำปั่นก็ได้ ไทม์... ป่ะ”

“น้ำปั่น!” พ่อ พี่นาวา พี่นาวินเรียกเสียงดัง จนครอบครัวอาฉันรีบเดินขึ้นห้อง

“มีอะไรคะ พรุ่งนี้ปั่นก็จะหมั้นแล้ว เดี๋ยวก็แต่ง ยังไงต้องนอนด้วยกันอยู่ดี งั้นก็นอนมันวันนี้เลย ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เขาไม่ทำอะไรปั่นหรอก ดูสิ… แรงจะเดินยังไม่มี”

ที่ไม่มีแรงเดิน... เพราะกินกับฉันที่คอนโดมาแล้วต่างหาก

“ไม่ได้!”

“โอ้ย เรื่องแบบนี้ห้ามได้ที่ไหน จะนอนไหนก็นอน แม่ขึ้นไปมาร์คหน้าก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องสวย เอ้อ... น้ำปั่น แมวที่เอากลับมาด้วย อย่าปล่อยให้เดินเพ่นพ่านนะ” แม่พูดจบก็เดินขึ้นบันไดไป จนพี่นาวาถอนหายใจเสียงดัง และพูดขึ้นมาว่า…

“เออ มึงนอนห้องกูก็ได้” น่าเสียดาย... นึกว่าจะได้เปลี่ยนบรรยากาศซะแล้ว!

เมื่อทุกอย่างลงตัว เราก็แยกย้ายเข้าห้องตัวเอง พอฉันเปิดประตูเข้ามาก็เห็น ชุดเดรสสีงาช้างเปิดไหล่ มีโบว์เล็ก ๆ แขวนอยู่

สวยจัง… คงเป็นชุดฉัน ที่ต้องใส่ในพิธีพรุ่งนี้สินะ แม่คงเอามาแขวนไว้ให้ แต่… เอ๊ะ! ทำไมมีโน้ต?

กูออกแบบให้มึง... ยินดีด้วยเพื่อน

ซินน์…

ฉันยิ้มให้โน้ตแผ่นนั้น แล้วหันไปมองชุดตัวเอง อืม... พรุ่งนี้แล้วสินะ วันที่ฉันจะก้าวไปอีกขั้นกับเขา ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราจะมาถึงจุดนี้ได้

ตื่นเต้นจัง… วันสำคัญของฉัน