พลาดรัก นิยาย บท 40

ทำไมนอร์เวย์จะดูไม่ออกว่าเธออยากให้เขา ลดทิฐิลงเพื่อคุยกับพ่อ แต่ถ้าเธอรู้ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น เธอจะยังคงคิดเหมือนเดิมอยู่ไหม

"คุณกำลังคิดอะไรอยู่คะ" หญิงสาวเห็นเขานิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่งแล้ว

"คิดเรื่องที่คุณพูดนั่นแหละ คุณพร้อมจริงนะที่จะไปเจอครอบครัวผม"

"คุณนั่นแหละพร้อมหรือยัง" ถามเธอแบบนี้ได้ยังไง ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมสิลูกโตขนาดนี้แล้ว

"ป้อ เจ็บ"

พอได้ยินปลาบปลื้มบอกว่าเจ็บพ่อกับแม่หันไปมองพร้อมกัน

"ปลื้มเล่นอะไรลูก" ปิ่นมุกรีบเข้าไปช่วยเอาที่หนีบผ้าออกจากนิ้วของลูกชาย

"เจ็บ"

"เดี๋ยวแม่เป่าให้ครับ" จากที่ตกใจเมื่อสักครู่ตอนนี้ยิ้มไม่หุบเลย เพราะลูกชายเริ่มพูดได้หลายคำแล้ว เหลือแต่เขาจะนำมาต่อประโยค

"เราเป็นลูกผู้ชายต้องอดทนสิครับ แค่นี้เองไม่เจ็บหรอก" นอร์เวย์เดินตรงเข้ามาอุ้มลูกชายขึ้น

"ป้อเจ็บ" ปลาบปลื้มยกนิ้วขึ้นเพื่อขอให้พ่อเป่าให้

"ดื้อได้ใครเนี่ย" ปิ่นมุกรีบเก็บทุกอย่างที่มันอันตรายให้ห่างจากมือของลูก เพราะกลัวว่าเดี๋ยวเอานิ้วแหย่เข้าไปอีก

"เด็กดื้อนี่แหละเด็กฉลาด พ่อพาออกไปข้างนอกดีกว่าครับ"

"มันมืดแล้วคุณจะพาลูกไปไหน"

"ผมไปเอาผ้าก่อน เสื้อผ้าไม่มีใส่แล้ว"

"ไปเอามาทำไม"

"อ้าว..ก็จะมานอนกับเมียไง"

"ไม่ให้นอน"

"ทำไม"

"ก็ในเมื่อคุณทำตามสิ่งที่ฉันขอไม่ได้ ก็ไม่ต้องมานอนในห้องนี้" ว่าแล้วปิ่นมุกก็เดินเข้ามาแย่งลูกชายออกจากอ้อมกอดของพ่อ "ฉันจะเอาลูกเข้านอน คุณออกไปได้แล้ว" มือเรียวผลักคนร่างสูงให้ออกจากห้อง

"เล่นแบบนี้เลยเหรอ แล้วผมจะนอนหลับไหม"

"เรื่องของคุณสิ"

"ป๊อ" ปลาบปลื้มหันมาพูดกับแม่เหมือนอยากจะถามว่าทำไมแม่ต้องไล่พ่อออกจากห้อง

"นอนได้แล้วครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะไปเยี่ยมคุณปู่คุณย่ากัน" หญิงสาวกระซิบพูดกับลูกชายแล้วก็พาเขาไปนอนที่เตียงด้วย

ไม่ใช่แค่นอร์เวย์หรอกที่จะนอนไม่หลับถ้าไม่มีเธออยู่ข้างๆ ปิ่นมุกก็คงจะนอนไม่หลับเหมือนกัน ก็เลยต้องได้เอาลูกมานอนไว้เพื่อเป็นตัวแทนของพ่อ

ดึกๆ ของคืนเดียวกันนั้น

"ผมว่าคุณกลับไปนอนห้องนั้นดีกว่าครับ" ไชยาผู้ซึ่งโหยหาเพื่อนให้นอนด้วยตลอด แต่วันนี้เขาได้อัญเชิญเพื่อนออกไปนอนกับคนที่คิดถึง เพราะจะหลับทีไรนอร์เวย์เล่นดิ้นเหมือนกับสนามรบ ก็เลยไม่ได้หลับไม่ได้นอนไปตามๆ กัน

"คุณว่าผมจะทำยังไงดี"

"เข้าไปถึงคุณก็จัดสักดอกสองดอกเดี๋ยวก็สงบเอง"

"อะไรดอกสองดอก" นอร์เวย์ที่นอนเอามือก่ายหน้าผากรีบหันมามองหน้าไชยา

"เมียไม่ให้นอนด้วยไม่ใช่เหรอ คุณคงไม่ทำการบ้านล่ะสิ เข้าไปถึงคุณก็รีบทำซะ"

"คุณเพิ่งจะพูดเข้าท่าก็วันนี้แหละคุณไชยา"

"ไม่มีเวลาแล้ว อ้าาซี๊ด.." จ่ออยู่ทางเข้าขนาดนั้น ยังไงก็ขอให้มันทักทายก่อนแล้วกัน พอส่งความเป็นชายเข้าไปได้ เจ้าของท่อนเอ็นนั้นก็ค่อยๆ ขยับมันให้เข้าที่

"อื้อ อ " ร่างของเธอขยับตามแรงกระแทก แต่หญิงสาวก็พยายามไม่ส่งเสียง เพราะกลัวว่าจะไปกวนให้ลูกตื่น

จมูกคมแนบลงซอกคอแล้วสูดดมความหอมของร่างกายอีกฝ่าย ส่วนสะโพกก็ไม่ได้หยุดที่จะกระแทก ..ริมฝีปากหนาเลื่อนต่ำลงมาที่ยอดปทุมทั้งสองข้าง แล้วดูดกินเกสรสลับวนกันไปมาเพื่อไม่ให้อีกข้างต้องน้อยใจ

เช้าวันต่อมา..

"ไปกันได้แล้วค่ะ" ปิ่นมุกไลน์ไปขอลาให้กับลูกชายหนึ่งวัน ส่วนงานเธอก็ลาเช่นกัน

อย่างที่รู้กันอยู่ เธอโตมากับพ่อเลี้ยง และตอนนี้ท่านก็ไม่อยู่แล้ว ปิ่นมุกก็เลยไม่อยากให้เขาต้องมานั่งเสียใจ ถ้าวันหนึ่งไม่มีพวกท่านแล้ว ไม่ว่าเขาจะโกรธพ่อด้วยเรื่องอะไร แต่ยังไงท่านก็คือพ่อ

"แต่รถผมไม่มีนะ" นอร์เวย์เริ่มจะงอแงแทนลูกแล้ว เพราะตอนนี้ปลาบปลื้มไปยืนรออยู่หน้าประตูก่อนพ่อแล้วด้วยซ้ำ

"ฉันมีค่ะ คุณรีบตามมาเลย"

"คร้าบบ" เอาวะมันคงถึงเวลาแล้ว ที่เขาต้องเผชิญหน้ากับทุกอย่าง

นอร์เวย์ขึ้นมาประจำที่คนขับ เพื่อให้เธอกับลูกได้นั่งแบบสบาย

ใช้เวลาอยู่พอสมควรก็มาถึงบ้านของเขา

"นี่บ้านคุณเหรอคะ" หญิงสาวยังไม่เคยเห็นบ้านของเขาหรอก เพราะแต่ก่อนเขาก็ไม่เคยชวนเธอมาบ้านเลย

"ใช่" นอร์เวย์มองเข้าไปในบ้านที่มีเนื้อที่กว้างขวาง เพราะพ่อกับแม่ ซื้อเตรียมไว้ให้ลูกชายทั้งสามคนได้อยู่ร่วมกัน

ขณะที่ทั้งสองกำลังมองเข้าไป ประตูบ้านก็ค่อยๆ ถูกเลื่อนเปิดออก..

ก่อนมานอร์เวย์ได้บอกไปทางพี่ชายแล้วว่าจะพาเธอ มาแนะนำให้ที่บ้านรู้จัก ใครที่อยากรู้จักเมียกับลูกของเขา ให้รออยู่ที่บ้าน..