ด้านอรัณหลังจากที่ร่างสูงยอมออกมาพบกับแฟนสาว อรัณเดินเข้ามาภายในห้องรับแขกก็เจอกับบิดา แม่เลี้ยง แพท และนีน่ายิ้มทักทายให้กับเขามา อรัณนั่งลงข้างๆ กับแม่เลี้ยงของเขาทั้งที่ๆ นั่งข้างแพทยังว่าง แต่ร่างสูงกับเดินเลี่ยงมานั่งข้างแม่เลี้ยงแทน ทั้งสองสาวที่เห็นเช่นนั้นถึงกับชะงัก แพทที่เห็นท่าทีของอรัณเมินตน ใบหน้าสวยถึงกับถอดสีขึ้นมา
"คุณลุง น้าเกศ สวัสดีค่ะ" แพทและนีน่าเอ่ยทักแม่เลี้ยงของอรัณด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"หวัดดีจ้า หนูแพทหนูนีน่า น้าไม่เจอหนูทั้งสองนาน สบายดีกันไหมจ๊ะ" เกศทิพย์เอ่ยทักทายว่าที่สะใภ้เล็กของสามี และอดีตแฟนสาวของอคิณที่พวกท่านนั้นรู้จักเป็นอย่างดี
"สบายดีค่ะ" แพทเป็นฝ่ายตอบ อรัณที่เดินเข้ามาร่างสูงเอาแต่นั่งนิ่ง คุณอนันต์ที่เสมองใบหน้าของบุตรชายอรัณคงอยากจะอยู่กับสาวๆ กันถามประสา เมื่อเห็นเช่นนั้น
"ลุงกับน้าเกศมีธุระ เชิญเด็กๆ กันตามสบายเลยนะ" บิดาของเขาเอ่ยจบท่านและน้าเกศก็เดินออกไปยังห้องทำงานทันที
ด้านแพทเมื่อเธอและนีน่าอยู่กับอรัณตามลำพัง แพทรู้สึกความผิดปกติของอรัณนั้นเฉยชากับตน แต่กับเป็นอรัณที่เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน
"แพทมีธุระอะไรกับรัณหรือเปล่า" คำถามแรกที่อรัณเอ่ยถามแฟนสาวแพทถึงกับชะงัก ธุระงั้นเหรอ ทำไมเขาถึงได้ถามเธอมาเช่นนี้ คนเป็นแฟนกันมาเจอกันที่บ้านต้องมีธุระสำคัญงั้นเหรอ เธอถึงจะมาเจอเขาได้
"รัณ... แพทต้องมีธุระกับรัณก่อนใช่ไหม แพทถึงจะเจอรัณได้ รัณโกรธที่แพทไม่รับสายรัณใช่ไหม" แพทเอ่ยถามแฟนหนุ่มมาด้วยท่าทีสงสัย แต่อรัณเขาและเธอคบกันมานานเธอย่อมรู้ดี จะง้อแฟนหนุ่มยังไง แพทไม่รอช้าเมื่อเห็นอรัณเมินเฉยต่อตน ร่างบางก็ไม่คิดจะอยู่เฉย แพทเดินมานั่งลงข้างอรัณพร้อมกับซบเข้าที่อกแกร่งของคนตัวโตมาอย่างออดอ้อนและง้อเขา
"รัณโกรธที่แพทไม่ยอมรับสายรัณใช่ไหม แพทขอโทษนะรัณ เมื่อวานพอแพทแยกกับรัณถึงบ้านแพทก็หลับเลย" แพทเอ่ยมาอย่างแก้ตัว ทั้งที่จริงเมื่อวาน หลังจากที่อรัณมาส่งเธอที่บ้านหญิงสาวก็โทรนัดกับเพื่อนสนิทอีกคนของเธอ ด้านอรัณถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาเห็นแพทอยู่กับคนอื่นต่อหน้าต่อตาอย่างเช่นเมื่อคืน คงไม่เขาก็มันต้องตายกันไปข้างหนึ่ง กับแพทหัวใจเขาอยู่ห่างจากเธอมากแค่ไหนกันเชียว หัวใจเขาถึงด้านชาไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลยซักนิด แพทซบหน้าลงที่อกแกร่งของคนตัวโต พร้อมกับสอดแขนเข้ากับตัวของร่างสูง อรัณที่โดนแฟนสาวกอด อรัณถึงกับแกะมือของแพทที่กอด ออกจากตัว จังหวะนั้นป้าเพ็ญก็เดินเข้ามาหาพวกเขาทันที
"คุณท่านเชิญ หนูแพทและหนูนีน่าอยู่ทานมื้อเย็นด้วยกันก่อนนะคะ" ป้าเพ็ญเดินเข้ามาเอ่ยกับทั้งสองสาว
"ยินดีเลยค่ะ งั้นมื้อนี้แพทกับน่าต้องขอรบกวนป้าเพ็ญอีกแล้วนะคะ"
"เชิญตามสบายได้เลยค่ะ" ป้าเพ็ญเอ่ยกับสองสาวจบก็เดินออกไป
จากนั้นด้านแพทก็เอ่ยชวนอรัณและนีน่าไปดูหนังอยู่อีกห้อง เพื่อรอเวลาให้ป้าเพ็ญและปิ่นนั้นได้เตรียมอาหารให้กับแขกของคุณผู้ชาย
ด้านอรัณที่โดนแฟนสาวลากมาอยู่อีกห้อง ร่างสูงที่นั่งดูหนังไปกับสองสาวกับรู้สึกเบื่อ ร่างสูงยืนขึ้นและหันไปเอ่ยกับสองสาว
"เชิญแพทกับน่าดูกันตามสบายเลยนะ เมื่อคืนเราดื่มเยอะไปหน่อย ยังรู้สึกง่วงๆ มึนๆ หัว เราขอตัวไปพักก่อน" อรัณเอ่ยจบ ไม่รอให้แพทเอ่ยอะไรมา ร่างสูงก็เดินขึ้นห้องนอนของตนโดยไม่สนใจความรู้สึกของแพทแต่อย่างใด
แพทที่เห็นท่าทีของอรัณหญิงสาวถึงกับตาค้างที่อรัณนั้นเลือกที่จะไม่สนใจและเมินเฉยกับเธออย่างเห็นๆ แพทถึงกับจะกรี๊ดร้องออกมาด้วยความเจ็บใจ แต่นีน่ากับห้ามเอาไว้ เพราะวันนี้มีบิดาและแม่เลี้ยงของอรัณนั้นอยู่ในคฤหาสน์ด้วย
ด้านอรัณกลับเข้าห้องนอนของตัวเองโดยไม่คิดจะสนใจแฟนเลยซักนิด จนกระทั่งเวลาล่วงเลยผ่านไปหลายชั่วโมง มิริณหลังจากที่กลับเข้าห้องของตน ร่างบางเดินออกมาจากห้องในเวลาบ่ายแก่ๆ เพื่อที่จะมาช่วยป้าเพ็ญและปิ่นนั้นเตรียมอาหาร
"น้องมิริณคะ พี่ว่านับวันน้องมิริณยิ่งทำอาหารเก่งนะคะ ดูสิสีสันน่าทานและยังอร่อยด้วยค่ะ" ปิ่นที่เอ่ยชมมิริณที่วันนี้หญิงสาวมาช่วยทำอาหารหลากหลายอย่าง
"ริณไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอกค่ะพี่ปิ่น ริณหนะชอบดูเขาทำอาหารในช่องยูทูปเลยลองทำตาม" มิริณเอ่ยกับแม่บ้านมาเสียงหวาน แต่กับไม่รู้ว่ามีใครอีกคนที่มาแอบฟังทั้งสองสาวคุยกัน มิริณหรือจะเป็นหนูคนนี้กันที่หนูแพทและหนูนีน่านั้นเอ่ยถึง
"ฮืม...ปิ่นจ๊ะ วันนี้มีอะไรให้ทานบ้างจ๊ะ" คุณเกศทิพย์ที่แอบฟังได้ซักพักต่างเอ่ยถามและเดินเข้ามา มิริณที่ไม่เคยเห็นหน้าเห็นตาหญิงวัยห้าสิบต้นๆ ถึงกับขมวดคิ้วมาด้วยท่าทีสงสัย
"มีปลาหมึกยัดใส้ ปลากกระพงทอดน้ำปลา และอีกหลายอย่างเลยค่ะ คุณผู้หญิง"
"น่าทานทั้งนั้นเลย" ปิ่นที่ยืนยิ้มให้กับคุณเกศทิพย์ แต่คุณผู้หญิงกับเสมองคนที่ยืนข้างกับปิ่นเสียมากกว่า
"นี้น้องมิริณค่ะ ส่วนน้องมิริณนี้คุณผู้หญิงค่ะ" ปิ่นแนะนำมิริณ ถึงคุณเกศทิพย์ที่จะมาคฤหาสน์หลังนี้อยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยเจอกับมิริณเนื่องจากเธอนั้นไปเรียน
"สวัสดีค่ะ"มิริณเอ่ยพร้อมกับสวัสดีกับแม่เลี้ยงของอรัณและอคิณ
"หนูเป็นน้องสาวฝาแฝดของหนูมิวาใช่ไหมจ๊ะ " เกศทิพย์เอ่ยทักทายมิริณและยิ้มให้อย่างเป็นมิตร หน้าตาและผิวพันธุ์ของมิริณนั้นดูดีราวกับลูกคุณหญิงคุณนาย และที่สำคัญทั้งสวยและน่ารัก อ่อนน้อมถ่อมตนท่านกับรู้สึกถูกชะตาและเอ็นดูเธอ
"ปิ่นไปตามคุณอรัณให้อีกรอบนะคะ" เมื่อเห็นบรรยากาศบนโต๊ะครึ้ม ปิ่นถึงกับเดินไปเรียกอรัณทันที
"หนูแพทอย่ากังวลไปเลยนะ ตารัณก็เอาแต่ใจแบบนี้แหละ" บิดาของอรัณเอ่ยมาอย่างปลอบใจว่าที่ลูกสะใภ้เล็ก ที่ท่านเองก็เดาใจอรัณไม่ถูกว่าเขานั้นกำลังคิดอะไรถึงได้ปล่อยให้แฟนทานโดยไม่มีตน
"ค่ะคุณลุง" แพทจำใจยอมทานอาหารด้วยท่าทีนิ่ง ทั้งที่ในใจของเธอนั้นกำลังเดือดปุๆ ขึ้นมาราวกับน้ำร้อน ที่อรัณเมินเฉยต่อเธอเช่นนี้ก็เป็นเพราะผู้หญิงชั้นต่ำที่นั่งทานข้าวไม่รู้สึกรู้สาอะไรอย่างยัยมิริณ ที่เป็นต้นเหตุให้อรัณนั้นเปลี่ยนไปจากเธอ
ด้านคนที่กำลังถูกพูดถึงอยู่นั้น ร่างสูงนั่งเล่นสมาร์ตโฟนอยู่บนเตียงนอนด้วยท่าทีสบาย โดยไม่รู้สึกอะไร
!! ก๊อก !! อรัณจึงจำยอมลุกออกไปจากเตียงนอนและเปิดประตูให้กับคนที่เคาะห้อง
"คุณท่านให้มาตามคุณอรัณลงไปทานข้าวค่ะ" ปิ่นเอ่ยบอกกับเจ้านายหนุ่ม ทั้งที่เขาก็ให้ปิ่นไปเรียนบิดาแล้ว แต่ไหนคุณพ่อยังให้คนมาตามเขาอีก
"มิริณละครับ เธอทานข้าวหรือยัง" อรัณกับเลือกที่จะถามหาอีกคน
"น้องมิริณทานอยู่ในห้องรับแขกกับคุณท่านและคุณแพทแล้วค่ะ" ด้านปิ่นเมื่ออรัณถามถึงมิริณ สาวใช้ก็ตอบไปทันที รับรองบอกไปเช่นนี้ อรัณต้องยอมลงมาทานมื้อเย็นชัวร์
"ครับ งั้นผมจะตามลงไป" เมื่อเห็นว่ามิริณอยู่ทานด้วย อรัณถึงกับยอมลงมาจากห้อง
ร่างสูงเดินมายังห้องรับแขกก็พบว่าทุกคนนั้นนั่งทานกันไปได้ซักพักแล้ว ด้านแพทเมื่อเห็นอรัณเดินมาใบหน้าสวยถึงกับเผยยิ้มออกมาทันที แพทคิดว่าอรัณจะเลือกนั่งข้างตน แต่กับคิดผิดเมื่อร่างสูงนั้นเดินมาหยุดนั้นเลือกนั่งลงเก้าอี้ที่อยู่ข้างมิริณแทน แพทที่เห็นเช่นนั้นใบหน้าสวยถึงกับชะงักสีหน้าขึ้นมาอย่างไม่พอใจ
แต่ไม่ใช่แค่แพทที่ชะงัก ทุกคนบนโต๊ะกับรู้สึกถึงบรรยากาศที่อึดอัด คุณอนันต์ได้แต่เสมองใบน้าของบุตรชายและมิริณสลับกันไปมา อคิณไม่อยู่คฤหาสน์ไม่กี่สัปดาห์ที่นี่เกิดอะไรขึ้นบ้าง อรัณนั่งลงข้างมิริณและเสมองคนข้างๆ อย่างไม่ละสายตา นั้นยิ่งเพิ่มความสงสัยให้กับบิดาและคุณเกศทิพย์
หึ! หญิงสาวที่นั่งข้างกายของบุตรชายก็หน้าตาสวยหวาน มีเสน่ห์ มีหรือคนอย่างอรัณจะปล่อยผ่านไปได้ ด้านแพทที่เห็นสีหน้าแววตา และท่าทางที่อรัณแสดงออกต่อหน้ามิริณ แพทโกรธอรัณจนแทบจะกรี๊ดร้องขึ้นมา แต่ติดตรงที่บนโต๊ะมีผู้ใหญ่นั้นอยู่ด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาดรักร้ายนายวิศวะ