พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 118

จ้านเป่ยเซียวมองเฟิ่งชิงหัวด้วยสายตาเย็นชา สายตานั้นราวกับกำลังพูดว่า อยากตายหรือ?

รังสีความเย็นชาในร่างกายของเขาแรงเป็นพิเศษ กระจายไปยังคนรอบข้าง เจียงหยูหวันและเจียงเทาที่อยู่ใกล้ที่สุด ทั้งสองคนต่างตกใจจนตัวสั่น

“มะ ไม่ ไม่เช่นนั้น ละ ลง ลงคะแนนที่ข้าเถอะ” เจียงเทาพูดออกมาด้วยความระมัดระวัง

เฟิ่งชิงหัวรี่ตาพูด “เจียงเทา เช่นนั้นเจ้ายอมรับว่าเจ้าคือมนุษย์หมาป่าหรือ?”

เจียงเทารีบตอบกลับ “ข้าไม่ใช่”

“ท่านอ๋อง ขอมีจิตวิญญาณของเกมสักนิดเถอะ ชัยชนะหรือความพ่ายแพ้เป็นเรื่องธรรมดาของทหาร เรื่องแค่นี้ไม่ถึงกับแพ้ไม่ได้หรอกใช่หรือไม่?” เฟิ่งชิงหัวหันไปยิ้ม

จ้านเป่ยเซียวไม่พูดอะไรต่อ ดังนั้นเกมนี้จึงให้คะแนนเป็นเอกฉันท์ว่าเป็นจ้านเป่ยเซียว เมื่อมองดูบนกระดาษที่เขาหยิบออกมา ด้านบนกลับเขียนว่าคำว่าชาวบ้านเอาไว้

สีหน้าของเฟิ่งชิงหัวมืดไปทันที ทันใดนั้นก็หันหน้าไปทางเจียงเทา เจียงเทาจึงได้เอากระดาษที่เขียนว่ามนุษย์หมาป่าออกมา พูดอย่างระมัดระวัง“ข้าไม่ได้ ทำลายกฎของเกมใช่หรือไม่?”

“……” เฟิ่งชิงหัวมองไปทางจ้านเป่ยเซียว อีกฝ่ายไม่แม้แต่จะมองหน้านางเสียด้วยซ้ำ

เฟิ่งชิงหัวยิ้มอย่างกังวลใจ “ท่านอ๋อง ก่อนหน้านี้พวกเราไม่ได้คุยกันไว้แล้วหรอกหรือ สามารถป้องกันตัวเองได้ก่อนที่จะลงคะแนน เหตุใดคุณเอาแต่จ้องมองผู้คนไม่ยอมพูดจาเล่า?”

จ้านเป่ยเซียวไม่อยากจะพูดกับนางอีก จึงหันไปหาจ้านถิงเฟิงที่เป็นมนุษย์หมาป่าข้าง ๆ จับกลุ่มกันหัวเราะอย่างร่าเริงเป็นพิเศษ “เสด็จพี่ดูเหมือนจะยังไม่เข้าใจกฎใช่หรือไม่ ฮ่า ๆ เล่นอีกสักสองรอบก็เข้าใจเอง ฮ่า ๆ คาดไม่ถึงว่าเกมนี้จะสนุกเช่นนี้ เล่นต่อ ๆ”

เฟิ่งชิงหัวคิดไปคิดมา “ไม่เช่นนั้นพวกเรามาเปลี่ยนเกมเล่นกันเถอะ”

จ้านถิงเฟิงเลิกคิ้ว “เหตุใด เกมที่เจ้าเสนอขึ้นมาเอง กลับไม่อยากเล่นเสียแล้ว?”

เฟิ่งชิงหัวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “เช่นนั้นก็มาเล่นกันอีกสักรอบ เริ่มเลย”

พูดจบ ก็รวบรวมกระดาษมาอีกครั้ง ให้แต่ละคนจับไปคนละแผ่น

เมื่อถึงคราวมนุษย์หมาป่าลืมตาขึ้น เฟิ่งชิงหัวลืมตาขึ้น สายตาประสานกลับจ้านเป่ยเซียว ทั้งสองคนชี้ไปยังจ้านถิงเฟิงอย่างไม่ลังเล

แม่มดช่วยจ้านถิงเฟิงเอาไว้

จ้านถิงเฟิงรีบเอ่ยพูด “ต้องเป็นการฆ่าล้างแค้นแน่นอน! เฟิงเซียว เป็นเจ้าใช่หรือไม่?”

เฟิ่งชิงหัวยกมือขึ้นฟาดจ้านถิงเฟิงไปทีหนึ่ง เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบเป็นที่สุด “เจ้าทำผิดกฎแล้ว! เจ้าถูกฆ่าแล้วไม่ควรพูดออกมา”

ฝ่ามือนี้เป็นการตบที่จริงแท้แน่นอน ต่อให้จ้านถิงเฟิงจะมีศิลปะการต่อสู้ที่ไม่ได้อ่อนแอก็ยังถูกตีจนตัวสั่น

เฟิ่งชิงหัวเอ่ยปาก “นักพยากรณ์สามารถรายงานได้แล้ว”

ในเวลานี้เอง จ้านถิงเฟิงชี้ไปยังเจียงเทา “ข้าคือนักพยากรณ์ พบว่าเขาคือคนดี”

เจียงเทารีบเอ่ยขอบคุณทันที “ขอบพระทัยองค์ราชทายาท”

เฟิ่งชิงหัวเอ่ยขึ้นอย่างช้า ๆ “ข้าต่างหากที่เป็นนักพยากรณ์ เมื่อคืนตรวจพบว่าการฆ่าองค์ราชทายาท เขาน่าจะฆ่าตัวเองเพื่อโกงยาถอนพิษ”

จ้านถิงเฟิงได้ฟังเช่นนั้นก็รีบพูด “ไม่ใช่! เฟิงเซียว เจ้านั่นแหละที่เป็นมนุษย์หมาป่า”

ทุกคนต่างสับสนมึนงงเมื่อได้ยินว่ามีนักพยากรณ์สองคน สายตาสอดส่องไปมาระหว่างคนทั้งสอง ชั่วขณะหนึ่ง กลับยังไม่สามารถบอกได้ว่าใครคือตัวจริง

ในเวลานี้ทำได้เพียงปฏิบัติตามกฎเท่านั้น นักพยากรณ์สองคนต่างก็ยังอยู่ ทิ้งการลงคะแนน

มนุษย์หมาป่าออกฆ่าคนอีกครั้ง ครั้งนี้คนที่ถูกฆ่าคือเจียงหยูหวัน เจียงหยูหวันก่อนตายยังเอาหนานกงเยว่หลีไปด้วย

นางเดินไปที่ข้างกายของเจียงเทา พอเข้าไปใกล้ก็ได้กลิ่นอ่อน ๆ

ได้ยินเสียงเคลื่อนไหว เหล่าเจ้าพนักงานที่เฝ้าอยู่ไม่ไกลก็พุ่งเข้ามาเช่นกัน หลังจากที่เห็นศพบนพื้น สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก “ท่านชายเฟิ่ง นี่มันเรื่องใดกัน หรือว่าจะมีวิญญาณอาฆาตมาเอาชีวิตจริง ๆ?”

เฟิ่งชิงหัวขมวดคิ้ว “วิญญาณอาฆาตมาเอาชีวิตอะไร นี่แค่ดูก็รู้ว่าเป็นฝีมือมนุษย์”

“เป็นไปได้อย่างไร? เมื่อครู่เราก็อยู่ใกล้ ๆ ตามคำสั่งของท่านแล้ว ไม่พบใครที่เข้ามาใกล้ที่นี่” เจ้าพนักงานรีบเอ่ยพูด กวาดตามองไปรอบ ๆ ห้อง“หรือว่า ฆาตกรจะอยู่ภายในห้องนี้?”

ทันใดนั้น สายตาของเขาจับจ้องไปยังองค์ราชทายาทที่เงียบมาตลอดด้วยความสงสัย

ถึงอย่างไร ในตอนแรก สัญญาณทั้งหมดชี้ไปที่องค์ราชทายาท

จ้านถิงเฟิงใบหน้าหม่นลงทันที “ข้านั่งอยู่ที่นี่ตลอด จะฆ่าคนได้อย่างไร?”

“ต้องเป็นวิญญาณอาฆาตแน่ เป็นเจียงเทา เดิมทีเขาก็เป็นคนเจ้าตัณหาอยู่แล้ว เขาต้องฆ่าผู้หญิงคนนั้นแน่ ผู้หญิงคนนั้นจึงมาแก้แค้นต้องเป็นเช่นนั้นแน่” หนานกงเยว่หลีรีบเอ่ยปากพูดทันที “เมื่อครู่นี้เราต่างก็เห็นกันทุกกคนไม่ใช่หรือ? เงาวิญญาณนั้น ยังมีเสียงกรีดร้องอีก นอกจากนางแล้ว มีใครอีกบ้างที่สามารถฆ่าคนโดยไม่มีใครสังเกตเห็น? เห็นได้ชัดว่าเจียงเทาถูกควบคุมโดยวิญญาณอาฆาต และรัดคอตัวเองจนตาย”

หลังจากนั้นเหล่าเจ้าพนักงานค้นหาไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่พบร่องรอยใด ๆ แม้เพียงเล็กน้อย

หนานกงเยว่หลีเอ่ยขึ้น “เอาล่ะ ความจริงปรากฏขึ้นแล้ว ฆาตกรก็คือเจียงเทา ตอนนี้เขาถูกวิญญาณอาฆาตมาเอาชีวิต เช่นนั้นพวกเราทุกคนก็สามารถรอดพ้นจากการเป็นผู้ต้องสงสัยแล้ว พวกเรารีบลงจากเขากันเถิด เพื่อหลีกเลี่ยงวิญญาณอาฆาตตนนั้นที่อาจจะไม่ปล่อยพวกเราไปด้วยก็เป็นได้”

เป็นเรื่องยากที่เจียงหยูหวันจะไม่ขัดคอกับคำพูดของนาง พยักหน้าติดต่อกัน กลุ่มคนรีบออกไปเรียกรวมพลคนของตนเองเพื่อเตรียมออกเดินทาง

เฟิ่งชิงหัวไม่ได้รั้งเอาไว้ แต่กลับตรวจสอบร่างกายของศพเจียงเทาอยู่ข้าง ๆ แทน

จ้านเป่ยเซียวขมวดคิ้ว “ที่จริงแล้วมันใช้วิธีใดกันแน่?”