พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 139

เสื้อผ้าชุดนี้ล้ำสมัยมากทีเดียว ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่เสื้อผ้าแบรนด์หรูราคาแพงระยับ แต่ก็เหมาะกับท่าทางมีเสน่ห์ของเธอมาก ทั้งยังทำให้เธอดูทั้งชาญฉลาดและน่าหลงใหลอีกต่างหาก

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉินหมิงได้เห็นความงามที่แท้จริงของเฉินถิงถิง

ในแง่มุมของเรือนร่าง เฉินถิงถิงอาจจะไม่มีเสน่ห์ร้อนแรงเท่ากับหลินหว่านชิงกับหานซี

แต่ในแง่มุมของรูปลักษณ์ภายนอกและความงาม เธอเกือบจะเทียบได้กับหานซี ดังนั้นเธอย่อมเป็นยอดสาวงามอย่างแน่นอน!

"ฉินหมิง คะ...คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?"

เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาเร่าร้อนของฉินหมิง เฉินถิงถิงก็หน้าแดงใจเต้นรัวแล้วก้มหน้าไม่กล้าสบตาของฉินหมิงอีก

นับตั้งแต่ฉินหมิงช่วยเธอไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า เธอก็เริ่มชอบพอฉินหมิงที่ทั้งสูงใหญ่และหล่อเหลาเข้าโดยไม่ทันรู้ตัว

วันนี้นับเป็นโอกาสอันหาได้ยากที่ฉินหมิงจะมาเยือนในฐานะแขก ดังนั้นเธอจึงตั้งใจแต่งตัวเอาไว้ล่วงหน้าเพื่อทิ้งความประทับใจดี ๆ ให้แก่ฉินหมิง

จากท่าทีตอบสนองของฉินหมิง เธอก็รู้แล้วว่าความคิดของตนเองไม่สูญเปล่าและรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

"เปล่าหรอก......"

เมื่อฉินหมิงได้สติก็ยิ้มกระอักกระอ่วนแล้วรีบถอนสายตาหยาบโลนออกไป

"ฉินหมิง ครอบครัวของฉันอาศัยอยู่แถวสุดท้ายของชุมชน ฉันจะพาคุณไปที่นั่นเอง"

เฉินถิงถิงยิ้มพลางชี้นิ้วไปท้ายชุมชน

เมื่อฉินหมิงเงยหน้าก็เห็นว่าชุมชนแห่งนี้มีขนาดค่อนข้างใหญ่โต แถวสุดท้ายห่างจากประตูทางเข้าอยู่บ้าง ดังนั้นเขาจึงตบเบาะหลังมอเตอร์ไซค์แล้วบอกว่า "ถิงถิง ขึ้นรถเถอะ ผมจะขับมอเตอร์ไซค์พาคุณไปที่นั่นเอง"

เฉินถิงถิงพยักหน้าแล้วนั่งซ้อนท้ายฉินหมิง

เมื่อหวนระลึกถึงเมื่อครั้งล่าสุดที่เธอสัมผัสชิดใกล้กับฉินหมิง เธอก็หน้าแดงพลางลังเลไปชั่วขณะ จากนั้นก็ยื่นมือออกมากอดเอวของฉินหมิงเบา ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดความผิดพลาดซ้ำรอยเดิมอีก

ฉินหมิงไม่สนใจแล้วขับรถเข้าไปในชุมชน

จนมาถึงแถวสุดท้ายของชุมชน

ก่อนที่ฉินหมิงจะทันได้จอดรถ เขาก็บังเอิญเจอคนคุ้นเคยเดินเข้ามาหาพอดี

อีกฝ่ายหาใช่ใครอื่นนอกเสียจากเทียนปั๋วผู้เป็นแพทย์ประจำตัวที่รักษาหลี่ฉินตอนอยู่ในโรงพยาบาล

ฉินหมิงมองเทียนปั๋วด้วยสายตาเย็นชา

คนเป็นหมอย่อมต้องมีใจเมตตา แต่เขาไม่มีความประทับใจดี ๆ ให้คนเลวอย่างเทียนปั๋วที่ไร้จรรยาบรรณแพทย์เลยสักนิด

"ไอ้หนู อย่าทะนงตัวเองนักเลย!"

"คราวก่อนแกทำร้ายฉันเสียน่าสังเวชขนาดนั้น ฉันจดจำหนี้แค้นหนนี้เอาไว้แล้ว รอฉันก่อนเถอะ ฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่!"

สีหน้าของเทียนปั๋วเต็มไปด้วยความแค้นใจ เมื่อนึกถึงเรื่องนั้นก็ทำให้เขายิ่งโมโหมากขึ้นไปอีก

เมื่อเฉินถิงถิงได้ยินเช่นนี้เข้า เธอก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้นด้วยความโกรธจัดว่า "เทียนปั๋ว เลขาฉินเป็นแขกที่บ้านของฉัน โปรดให้ความเคารพด้วย!"

เทียนปั๋วกลับหน้าตาเหยเกมากขึ้น จากนั้นเขาก็ฝืนยิ้มมุมปากออกมา "ถิงถิง ได้โปรดฟังฉันอธิบายก่อน สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคราวก่อนเป็นเรื่องเข้าใจผิดแถมไอ้หมอนี่ยังเป็นคนยุแยงให้เกิดความบาดหมางอีกด้วย ได้โปรดเชื่อฉันเถอะ..."

"เอาล่ะ ฉันไม่อยากฟังนายแก้ตัวอีกแล้ว!"

"ไปกันเถอะ ฉินหมิง!"

เฉินถิงถิงโบกมือขัดคำพูดของเทียนปั๋วอย่างมีมารยาท จากนั้นเธอก็กระโดดลงจากรถพลางควงแขนของฉินหมิงแล้วพวกเขาก็เดินไปที่ระเบียงทางเดินด้วยกัน