พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 154

“พ่อ ในที่สุดพ่อก็มา!”

ใบหน้าหลิวซวินดีใจและรีบเข้าไปต้อนรับ

ผู้เป็นพ่อได้เห็นรอยแดง ๆ บนหน้าลูกชายแล้วดูเหมือนว่าลูกชายตนจะถูกตบ เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้า “หลิวซวินใครตบแก ใครมันช่างกล้า! ”

“นั่นไงพ่อ เขานั่นแหละ!”

หลิวซวินชี้ไปทางหยางซู่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธเกลียด

หลังจากโดนอัดไป ไม่ง่ายเลยที่หยางซูและคนอื่น ๆ จะกลับมาเป็นปกติ พวกเขาตะกายลุกขึ้นจากพื้นทีละคนด้วยความยากลำบาก

แต่ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะเจอกับหลิวฉวนย่าและคนอื่น ๆ

“ให้ตายเถอะ มาให้ฉันสั่งสอนซะดี ๆ !”

หลิวฉวนย่าตะคอกด้วยความโมโหก่อนโบกมือ ผู้ชายทุกคนรีบวิ่งไปหาหยางซู่และคนอื่น ๆ ราวกับว่าเป็นหมาป่าและเสือโจมตีเหยื่อ

“หลิวฉวนย่า ฉันคือหยางซู่!”

“ฉันเตือนนายไว้ก่อนเลย บอสของฉันน่ะ… ”

หยางซู่ตกใจมาก เขายังไม่ทันจะเอ่ยนามของหัวหน้าเขา ก็มีชายท่าทางแข็งแรงโบกไม้มาอยู่ต่อหน้าเขา

“หยางซู่บ้าอะไร ฉันไม่เห็นเคยได้ยิน!”

“มาให้ฉันสั่งสอนซะดี ๆ !”

หลิวฉวนย่าตะคอกอย่างเย็นชา สีหน้าของเขาดูถูกเหยียดหยามมาก

หยางซูเป็นแค่นักเลงปลายแถว ชื่อเสียงก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร เขาเคยได้ยินชื่อเสียงของหลิวฉวนย่ามาก่อน แต่หลิวฉวนย่าไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร!

หลิวฉวนย่าไม่สนในพวกอันธพาลหางแถวอยู่แล้ว!

ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ!

คนที่เขาพามาก็ลงมือโหดเหี้ยมมากยิ่งขึ้นตามคำสั่งของหลิวฉวนย่า!

หยางซู่และคนอีกไม่กี่คนถูกฉินหมิงทำร้ายเมื่อกี้ ดังนั้นความสามารถในการต่อสู้ของแต่ละคนจึงลดลงอย่างมาก และฝั่งของหลิวฉวนย่าก็มีคนมากกว่าพวกเขาจะสู้ได้อย่างไร

“ฉันไม่ได้หลอกคุณน้าใช่ไหมล่ะ!”

หลี่หยวนหยวนพูดอย่างดีใจ

หลิวซวินเป็นคู่นัดบอดที่เธอแนะนำให้รู้จักกับเฉินถิงถิง ตอนนี้หลิวซวินกำลังฮึกเหิมและได้แสดงความสามารถต่อหน้าครอบครัวของเฉินถิงถิง ใบหน้าของเธอจึงสดใสยิ่งนัก!

“ใช่แล้วครับ!”

“แม้ว่าไม่มีฉินหมิง ผมก็แก้ปัญหาได้สบาย ๆ อยู่แล้ว เขาไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ! ”

หลิวซวินกลับมาด้วยใบหน้าที่เย่อหยิ่งพลางมองฉินหมิงด้วยสายตาที่ท้าทาย และแอบเกลียดฉินหมิงที่เมื่อกี้ขโมยโอกาสโดดเด่นของเขาไป!

ฉินหมิงไม่ได้สนใจสายตาหลิวซวิน

เดิมทีครั้งนี้เขาต้องการสั่งสอนให้หยางซู่ เถียนปั๋วและคนอื่น ๆ และลงโทษพวกเขาเล็กน้อย แต่ตอนนี้หลิวฉวนย่าออกโรงแทนเขา เขาเองก็ขี้เกียจที่จะเปลืองแรงเหมือนกัน

“สถานที่ที่นี่เล็กเกินไป ลากคนพวกนี้ออกไปให้หมด! ”

หลิงฉวนย่าตะคอกเสียงเย็นชา เขาโบกมือให้คนของเขาและลากหยางซู่และคนอื่น ๆ ออกไปเหมือนซากสุนัขที่ตายแล้ว