พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 158

ตอนนี้หยางซู่พูดจาไร้มารยาทกับฉินหมิง ไม่ว่าเหตุผลจะเป็นมาอย่างไร เขาก็ไม่มีวันทนรับได้!

“พี่เป้า เมื่อกี้พี่ยังน่าเกรงขามมากอยู่เลย! ”

“พี่นี่ทำให้ผมทึ่งจริง ๆ นะ! ”

ฉินหมิงหัวเราะอย่างเย็นชาพร้อมแววตาอาฆาตในดวงตาของเขา

หัวใจของเฉียนเป้าสั่นไหวและเขาก็คุกเข่าลงต่อหน้าฉินหมิงเสียงดัง “คุณฉิน ผมไม่รู้ว่าคุณมาด้วย ถ้าผมล่วงเกินคุณไปตรงไหน ขอคุณได้โปรดอภัยให้ด้วย… ”

พอได้เห็นฉากนี้

หยางซู่และเถียนปั๋วสองคนตกตะลึง

หลิวฉวนย่าและหลิวซวินก็ตกตะลึง

แม้แต่เฉินถิงถิง หลี่ฉินและคนอื่น ๆ ก็ตกตะลึงเช่นเดียวกัน

พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าเฉียนเป้าซึ่งที่เคยเย่อหยิ่งเมื่อกี้ จนกดข่มทุกคนได้แต่ตอนนี้กลับคุกเข่าให้ฉินหมิง!

นี่…นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

หรือว่าตัวตนของฉินหมิงจะเป็นคนใหญ่คนโตมากกว่าเฉียนเป้า!

ผู้คนที่ดูต่างตกใจ มองหน้ากันไปกันมา พวกเขาทุกคนเห็นความตกตะลึงในสายตาของกันและกัน

โดยเฉพาะหลี่หยวนหยวน เธอตกตะลึงที่สุด!

เมื่อหนึ่งเดือนก่อนฉินหมิงยังเป็นพนักงานบริษัทต๊อกต๋อยที่บริษัทมาเจีย เพื่อนร่วมงานทุกคนก็ต่างดูถูกเขา!

แต่ตอนนี้เพียงแค่เวลาสั้น ๆ หนึ่งเดือนเท่านั้น ฉินหมิงก็ลอกคราบเหมือนเกิดใหม่ ไม่เพียงแต่วิชากังฟูจะเก่งกาจ แม้แต่คนที่หลิวฉวนย่าและลูกชายของเขาต้องเคารพอย่างเฉียนเป้าก็ต้องสิโรราบคุกเข่าอ้อนวอนขอชีวิตกับฉินหมิง!

เขายังเป็นคนไร้ค่าที่เธอเคยรู้จักอีกไหม?

นี่มันน่าเหลือเชื่อจริง ๆ !

“เฉียนเป้า ผมคิดว่าเมื่อวานคุณเป็นคนมีคุณธรรมคนหนึ่ง ผมเคารพคุณในฐานะลูกผู้ชาย ดังนั้นผมขอร้องแทนคุณ! ”

“แต่คิดไม่ถึงว่าผมมองคุณผิดไป!”

“คุณกำลังใช้อำนาจของคุณอาละวาดและกดขี่คนทั่วไป มันเป็นเรื่องที่ให้อภัยไม่ได้!

เฉียนเป้าโกรธมาก เขาได้สติอย่างรวดเร็ว จึงยืนขึ้นและเตะหยางซู่อย่างแรง ทำให้หยางซู่กระอักเลือดออกมา

“พี่เป้า เรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นนะพี่ ผม…”

หยางซู่พยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาด้วยสีหน้าตกตะลึง ตอนนี้เขาตระหนักได้ว่าตัวตนของฉินหมิงดูไม่ธรรมดาแต่ก็น่าเสียดายที่สายเกินไป!

“ใครก็ได้!”

“เอาหยางซู่และลูกพี่ลูกน้องไป ให้ทุกคนหักขามันสองข้างแล้วโยนทิ้งเหมือนหมาข้างถนน!”

หลังจากคำสั่งของเขา คนของเขาหลายคนที่อยู่ข้างหลัง ก็มีสีหน้าดุร้ายและวิ่งเข้ามาจับหยางซู่และเถียนปั๋วไป

“พี่เป้า อย่านะพี่…”

“ผมผิดไปแล้ว ครั้งนี้ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วยเถอะนะพี่… ”

ใบหน้าของหยางซู่ซีดเซียว และเขาก็ร้องไห้คร่ำครวญและขอความเมตตา

เถียนปั๋วยิ่งน่าสังเวชมากขึ้น ใบหน้าของเขาซีดเผือดด้วยความหวาดกลัว เขาล้มลงกับพื้นมีของเหลวสีเหลืองเหม็นออกมาจากเป้าของเขา เขาตกใจมากจนฉี่ราด!