พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 174

ซูห่าวดุด้วยใบหน้าที่เย็นชา

"ขอโทษเหรอ?"

“คนอย่างเขามีอะไรให้ฉันต้องขอโทษ?”

"ไม่มีทางเสียหรอก!"

ซูซินเหยาไม่พอใจอย่างหนัก

"นี่เธอ…"

จมูกของซูห่าวมู่ทู่ เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ฉินหมิงก็ขัดจังหวะอย่างรวดเร็ว

“ไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอก เพราะผมคงช่วยอะไรไม่ได้!”

“ผมแค่อยากจะกลับบ้านให้เร็วที่สุด หวังว่าตระกูลซูของพวกคุณจะไม่ใช้อำนาจของตัวเองสร้างความลำบากให้คนอื่นก็พอ!”

ฉินหมิงตะคอกอย่างเย็นชา ก่อนหันหลังกลับและจากไป ไม่อยากสุงสิงกับอีกฝ่ายไปมากกว่านี้

"คุณฉิน คุณจะกลับไปไม่ได้นะ!"

ซูห่าวตกใจและรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดฉินหมิงเอาไว้

“นายน้อยซูคุณคุณยังมีอะไรจะพูดอีก?”

ฉินหมิงกล่าวอย่างใจเย็น

“คุณฉิน ก่อนหน้านี้เราเข้าใจคุณผิดไปเราไม่ควรกังขาในทักษะทางการแพทย์ของคุณ และยิ่งไม่ควรขับไล่คุณไปแบบนี้…”

“ทั้งหมดเป็นความผิดของเราเอง ผมขอโทษคุณแทนคุณปู่ของผมด้วย ผมหวังว่าครั้งนี้คุณจะยกโทษให้เราและตามผมกลับไปเพื่อรักษาคุณย่าที…”

ซูห่าวโค้งคำนับอย่างจริงใจ และท่าทีของเขาก็ดูจริงใจมากกว่าของซูซินเหยาไม่น้อยเลย

“นายน้อยซู ผมต้องขอโทษด้วย ผมเองก็ไม่ค่อยมั่นใจเกี่ยวกับอาการป่วยไข้ของนายหญิงซูมากนัก ต้องขอโทษด้วยที่ผมไม่อาจช่วยอะไรได้…”

“อีกอย่างผมก็เพิ่งแนะนำให้คุณลองขอให้คุณฉี ปรมาจารย์ด้านการแพทย์แผนจีนมาลองรักษาดูนี่นา ทักษะทางการแพทย์ของเขาสูงกว่าทักษะของผมมาก ผมคิดว่าเขาน่าจะสามารถรักษาอาการของนายหญิงซูได้อย่างแน่นอน”

ฉินหมิงพูดในสิ่งเดียวกับที่เขาเคยพูดกับซูซินเหยาก่อนหน้านี้

“คุณฉิน คุณคงยังไม่รู้ ตอนนี้คุณฉีอยู่ในตระกูลซูของเราแล้ว เขาเองก็ไม่สามารถรักษาคุณย่าของผมได้…”

ซูห่าวรู้สึกขายหน้าและอธิบายสถานการณ์อย่างรวบรัด

"นั่น......"

ฉินหมิงตกใจและรีบเอื้อมมือไปพยุงซูห่าวขึ้นจากพื้น

แต่ซูห่าวดูเหมือนจะเป็นผู้ฝึกยุทธที่แข็งแกร่งกว่าซูซินเหยา และความแข็งแกร่งของระดับพลังยุทธของเขาก็สูงกว่าฉินหมิงมาก ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหนก็ไม่อาจทำให้ร่างของซูห่าวขยับเขยื้อนได้เลยแม้แต่น้อย

“คุณฉิน ถ้าคุณไม่รับปากจะช่วย ผมจะคุกเข่าอยู่ที่นี่และจะไม่ยอมลุกไปไหน!”

ท่าทีของซูห่าวดูหนักแน่นมาก

เมื่อเห็นฉากนี้ซูซินเหยาที่อยู่ข้าง ๆ ก็ตกใจมากจนพูดไม่ออก

“พี่ใหญ่ พี่บ้าไปแล้วเหรอ!”

"พี่เป็นผู้สืบทอดรุ่นต่อไปของตระกูลซู นี่พี่... ยอมคุกเข่าให้กับเด็กคนนี้จริง ๆ งั้นเหรอ!"

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?!”

ใบหน้าของซูซินเหยาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

“เรื่องนี้เป็นความผิดของเธอแท้ ๆ ยังกล้าพูดแบบนี้อีก!”

"คุกเข่าลงและขอโทษคุณฉินเดี๋ยวนี้ ขอร้องให้เขารับฟังคำขอของเราด้วย!"