พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 18

หลังจากฝังเข็มแล้ว

ใบหน้าฉินหมิงก็ซีดเผือด มีเหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากเต็มไปหมด เขาทิ้งตัวนั่งลงกับพื้น เหนื่อยล้าจนแทบสลบ

เขายังคงเป็นคนธรรมดาและไม่มีความสามารถในการใช้ชี่เพื่อควบคุมเข็มได้ เขาอาศัยเพียงพลังที่ไม่รู้จักในร่างกายของเขาฝืนตัวเองช่วยในการฝังเข็มอย่างยากลำบาก

“แค่ก! แค่ก!”

ตอนนี้จู่ ๆ นายท่านหลินก็ลืมตาขึ้นมาและกระอักเลือดออกมาหลายคำ จนเสื้อผ้าบนตัวและพื้นตรงหน้าเขาเปรอะเปื้อนไปหมด

หลังจากนั้นนายท่านหลินก็หลับตาลงทันที ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ อีกต่อไป เขาหยุดหายใจ เขาตายแล้ว!

"ปู่..."

"พ่อ..."

คู่พ่อลูกหลินหว่านชิงและหลินเถิงฮุ่ยต่างตกตะลึง พวกเขาร้องไห้ด้วยความเศร้าโศกและทรุดลงต่อหน้านายท่านหลินทันที

“ฉันว่าหมอนี่มันพยายามทำเป็นเก่งรักษามั่ว ๆ หวังได้ชื่อได้หน้า คงคาดไม่ถึงว่าจะทำให้คนตายได้”

“โลกเรามันตกต่ำเสื่อมทรามเกิดจากคนอย่างนายทั้งนั้น!”

ผู้ช่วยส่ายหัว เขาคิดแล้วไม่มีผิดกับการรักษาส่งเดชของฉินหมิง เขาไม่แปลกใจเลยสักนิด

คุณฉีส่ายหน้าด้วยความเสียใจ ตอนแรกเขาคิดว่าฉินหมิงกำลังใช้หกเข็มพลิกชะตา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาอาจจะคิดมากไปเอง!

"ฉินหมิง ทั้งหมดเพราะแก!"

“แกฆ่าพ่อฉัน!”

หลินเถิงฮุ่ยโกรธมาก เขาคว้าคอเสื้อของฉินหมิงและยกฉินหมิงขึ้นมาจากพื้น ดวงตาของเขาแดงก่ำ เขาอยากฆ่าฉินหมิงทิ้ง

แม้ว่านายท่านหลินจวนเจียนใกล้จะตาย แต่เขายังมีลมหายใจเหลืออยู่ ตราบใดที่เขายังไม่ตายก็ยังพอมีความหวังริบหรี่อยู่บ้าง

แต่การรักษามั่วซั่วของฉินหมิง โอกาสเดียวที่จะชีวิตรอดของนายท่านหลินจึงถูกทำลายลง!

ใคร ๆ ก็สามารถจินตนาการถึงความโกรธที่อยู่ในใจของ หลินเถิงฮุ่ยได้

“พวกนาย มาลากคอหมอนี่!”

“มันฆ่านายท่าน ลากตัวมันส่งตัวไปที่สถานีตำรวจเดี๋ยวนี้!”

หลินเถิงฮุ่ยตะคอกด้วยความโกรธ บอดี้การ์ดตระกูลหลินหลายคนก็รีบเข้ามาจากด้านนอก

จากนั้นพวกเขาก็จับฉินหมิงเข้าห้องขังราวกับว่าพวกเขากำลังจับกุมนักโทษ

"ผม..."

ใบหน้าฉินหมิงซีดลง เขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อ

"ปู่..."

หลินหว่านชิงร้องไห้เสียงดัง รู้สึกเสียใจและสิ้นหวังเป็นอย่างมาก

เธอได้ตรวจสอบภูมิหลังของฉินหมิงแล้ว ฉินหมิงเป็นเขยที่แต่งเข้าตระกูลหม่ามาสามปี เขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเลย จะไปมีทักษะทางการแพทย์ได้อย่างไร!

นายท่านหลินขมวดคิ้ว มองดูรอยเปรอะเปื้อนตรงหน้า แล้วมองดูเข็มเงินสองสามเล่มที่ปักอยู่ที่หน้าอกและหน้าท้อง เหมือนเขาว่าจะเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมา เขามองไปที่คุณฉีและพูดด้วยความซาบซึ้งใจว่า "คุณฉีเป็นปรมาจารย์ด้านการแพทย์แผนจีนจริง ๆ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉัน"

คุณฉีรู้สึกกระดากอายมากและไม่รู้จะตอบอย่างไรอยู่พักหนึ่ง

“คุณปู่ ไม่ใช่คุณฉีที่ช่วยคุณปู่ไว้ แต่เป็นฉินหมิงต่างหากที่ช่วยคุณปู่…”

หลินหว่านชิงพูด แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ว่าฉินหมิงถูกบอดี้การ์ดตระกูลหลินจับไว้อยู่ เธอก็รีบเดินเข้าไปผลักเหล่าบอดี้การ์ดหลายคนนั้นออกไปออกไป "พวกนายยืนบื้ออยู่ทำไม? รีบปล่อยฉินหมิงสิ!”

ฉินหมิงที่ถูกปล่อยตัวได้รับอิสระ แอบรู้สึกโล่งอกขึ้นมา

“ฉินหมิง ขอโทษนะ เมื่อครู่พวกเราเข้าใจผิดไป…”

หลินหว่านชิงรีบขอโทษ ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความรู้สึกละอายใจเป็นอย่างมาก

"ไม่เป็นไรหรอก…"

“แค่นายท่านหลินฟื้นขึ้นมาก็พอแล้ว”

ฉินหมิงพูดพึมพำออกมา

หลินหว่านชิงรู้สึกอึดอัดมาก ฉินหมิงช่วยปู่ของเธอไว้ แต่ตระกูลหลินกลับเนรคุณจนเกือบจะทำร้ายฉินหมิง

แต่ฉินหมิงไม่ได้ตำหนิเลยสักนิด เขาไม่มีเจตนาที่จะตำหนิหรือกล่าวโทษพวกเขาเลยแม้แต่น้อย

เธอประทับใจมากกับความใจกว้างนี้้