พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 184

“ถ้าหานซีรู้ว่าเขาเป็นอย่างนี้ล่ะก็ เธอต้องออกห่างจากเขาแน่นอน! ”

ตู้เซียวให้กำลังใจตัวเอง ในที่สุดรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของเขาและความเศร้าโศกในใจของเขาก็ปลิวหายไป

หลังจากเลิกงาน

หลินหว่านชิงแจ้งผู้บริหารระดับสูงและบุคลากรแผนกที่เกี่ยวข้องในบริษัทเพื่อเตรียมเข้าร่วมงานเลี้ยงเฉลิมฉลอง

การที่ครั้งนี้กลุ่มธุรกิจอานิสทรี กรุ๊ปได้ร่วมมือกับบริษัทธุรกิจโจวชื่อกรุ๊ปไปอย่างราบรื่น ฉินหมิงสมควรได้รับเครดิตเป็นคนแรกตามมาด้วยหานซี

นอกจากพวกเขาสองคนแล้ว ไม่กี่วันก่อนคนในแผนกวางแผนก็ทำโอทีเพื่อออกแบบแผนงานซึ่งเป็นส่วนสำคัญเช่นกัน

ตอนนี้กลุ่มธุรกิจอานิสทรี กรุ๊ปและบริษัทธุรกิจโจวชื่อกรุ๊ปได้ร่วมมือกันมาถูกทางแล้ว

เพราะฉะนั้นครั้งนี้หลินหว่านชิงเลยจัดงานเลี้ยงเฉลิมฉลองเพื่อให้รางวัลแก่ฉินหมิง หานซีและกลุ่มคนจากแผนกวางแผน

…

ที่อี้เฉวียนวิลล่า

ที่นี่เป็นสโมสรระดับสูงที่มีชื่อเสียงมากในเจียงเฉิง

สถานที่นี้ผสมผสานการท่องเที่ยว การพักผ่อน โรงแรมที่พัก และบริการจัดเลี้ยง มีสภาพแวดล้อมโดยรอบรื่นตาและทิวทัศน์ที่สวยงาม เป็นสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับการพักผ่อนและความบันเทิงสำหรับคนรวยและคนดัง

อี้เฉวียนวิลล่าแบ่งออกเป็นหลายพื้นที่ รวมถึงหอเซียวเซียง หอคำหวา หอจินหยิงและจวนหมิงเยว่ เป็นต้น

ด้านในหอใหญ่จินหยิง

เอ้าเฟิงได้ทำตามคำสั่งของหลินหว่านชิง หอจินหยิงทั้งหมดถูกจองล่วงหน้าแล้ว

มีโต๊ะอยู่ทั้งหมดประมาณสิบโต๊ะ และทุกคนสามารถเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่สวยงามด้านนอกขณะรับประทานอาหารและเฉลิมฉลองได้

นอกจากหลินหว่านชิง หานซี ฉินหมิงและคนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่บนหัวโต๊ะ ก็ยังมีผู้บริหารระดับสูงในบริษัท รวมถึงเอ้าเฟิงและตู้เซียวที่นั่งอยู่ด้วยกัน

ฉินหมิงไม่ใช่ผู้บริหารสูงของบริษัท เดิมทีเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะมานั่งตรงนี้ด้วยซ้ำแต่ครั้งนี้เขาได้ทำประโยชน์ให้กับบริษัทมาก ก็ถือว่าเขาเป็นพระเอกของงานเลี้ยงนี้

หลินหว่านชิงได้จัดที่นั่งให้เขาเป็นพิเศษ

“ฉินหมิง และท่านนี้คือรองประธานของบริษัทเราชื่อเอ้าเฟิง”

“ต่อจากนี้คุณทั้งสองคนอาจจะต้องร่วมมือกันในเรื่องการจัดหาสินค้า หวังว่าคุณสองคนจะทำงานร่วมกันได้นะคะ!”

หลินหว่านชิงแนะนำให้ทั้งสองฝ่ายรู้จักกันอย่างง่าย ๆ

“รองประธานเอ้าสวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักคุณนะครับ ต่อไปเรื่องงานทั้งหมดต้องรบกวนคุณช่วยชี้แนะผมด้วยนะครับ”

ฉินหมิงยิ้มอย่างเป็นมิตร และเขาเอื้อมมือออกไปแล้วพยายามจับมือกับเอ้าเฟิง

“เลขาฉิน คุณก็เกรงใจเกินไปครับ ผมได้ยินชื่อคุณมาเยอะเลยในช่วงสองวันที่ผ่านมา ผมคงไม่กล้าชี้แนะอะไรคุณหรอกครับ! ”

เอ้าเฟิงยิ้มพูด ปากบอกว่าเกรงใจแต่ดวงตาของเขาดูเหมือนจะไม่เห็นมือที่เหยียดออกของฉินหมิงและไม่ได้จับมือกับฉินหมิง

ฉินหมิงรู้สึกปอับอายเล็กน้อย ทำได้แค่ชักมือกลับเข้ามา

“เลขาฉิน ผมได้ยินมาว่าคุณเป็นเด็กกำพร้านี่ครับ ไร้พ่อแม่ตั้งแต่เล็ก ๆ”