พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 212

“ได้ ผมตกลง! ”

“พอถึงตอนนั้น คุณเตรียมไสหัวออกจากบริษัทไปได้เลย!”

เอ้าเฟิงหัวเราะอย่างเย็นชา เขามองดูฉินหมิงด้วยความดูถูก ราวกับว่าเขาชนะแล้วอย่างไรอย่างนั้น

“คำไหนคำนั้นครับ! ”

“อย่างนั้นให้ประธานหลินและเพื่อนร่วมงานทุกท่านที่นี้เป็นพยานละกันนะครับ แล้วเรามารอดูกันว่าใครจะชนะ!“

ฉินหมิงหัวเราะขึ้นมา

“ทำอะไรไม่ดูตัวเองจริง ๆ !”

ผู้บริหารทุกคนรู้สึกขบขันกับคำพูดของฉินหมิง

พวกเขาไม่คิดว่าฉินหมิงจะเอาชนะเรื่องนี้ได้ ทุกคนต่างไม่เข้าใจว่าฉินหมิงเอาความมั่นอกมั่นใจมาจากที่ไหน!

“เอาล่ะ แยกย้ายกันได้แล้วค่ะ!”

หลินหว่านชิงมองฉินหมิงอย่างไม่สบอารมณ์นัก

ความคิดของเธอก็ไม่ต่างจากทุกคน เธอเองก็ไม่คิดว่าฉินหมิงจะชนะเหมือนกัน เมื่อเห็นท่าทางมั่นใจของฉินหมิง เธอเองก็ไม่รู้จะพูดอะไร

…

ไม่กี่วันต่อมา

ฉินหมิงเข้าไปในโรงงานและทำงานร่วมกับรองผู้อำนวยการกัวในการเพิ่มประสิทธิภาพการกลั่นและพัฒนาเวชสำอาง

หลังจากทั้งสองที่ทำงานหนัก ไม่นานสิ่งต่าง ๆ ก็เห็นความก้าวหน้า

ในด้านประสิทธิภาพของการกลั่นวัตถุดิบ ฉินหมิงได้ทำตามแนวคิดของรองผู้อำนวยการกัว และหลังจากการทดลองซ้ำหลายครั้งในที่สุดทั้งสองคนก็ได้เพิ่มประสิทธิภาพการกลั่นจากประมาณหกสิบเปอร์เซ็นต์เป็นมากกว่าแปดสิบเปอร์เซนต์

และน้ำค้างยามเช้าที่ฉินหมิงได้เก็บไว้มีบทบาทสำคัญมาก

น้ำค้างยามเช้าเหล่านี้มีพลังทางจิตวิญญาณอยู่ภายใน เช่นเดียวกับตัวเร่งปฏิกิริยา ซึ่งสามารถเร่งการหลอมรวมของวัตถุดิบได้

ประสิทธิภาพการกลั่นสามารถเพิ่มขึ้นได้มากในทีเดียว ต้องขอบคุณน้ำค้างยามเช้าเหล่านี้!

เอ้าเฟิงรีบมาเป็นคนแรก แล้วนั่งลงที่ตำแหน่งของตัวเอง

ในช่วงนี้เขารู้การเคลื่อนไหวของฉินหมิงที่กำลังศึกษาอยู่ที่โรงงาน อย่างไรก็ตามเนื่องจากฉินหมิงเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ เขาจึงไม่รู้ว่าฉินหมิงพัฒนามันสำเร็จหรือไม่

แต่ว่าแค่เขาใช้หัวแม่โป้งคิดก็พอจะเดาออกได้ว่าคนที่ไร้ค่าอย่างฉินหมิงจะไปมีความสามารถหรือความรู้ทางวิชาชีพได้อย่างไร ไม่มีทางที่เขาจะสามารถพัฒนาสิ่งนี้ได้สำเร็จหรอก!

เว้นแต่ว่าจะเกิดปาฏิหาริย์เท่านั้นแหละ!

ปัง!

ในเวลานี้ ประตูห้องประชุมถูกผลักเปิดออกและผู้อำนวยการเฉิงก็เดินเข้ามาอย่างสง่าผ่าเผยจากด้านนอก โดยเชิดศีรษะขึ้นและมีรอยยิ้มบนใบหน้า

ข้างหลังเขามีพนักงานหกคนจากแผนกค้นคว้าและพัฒนา

พนักงานเหล่านี้สวมเสื้อกาวน์สีขาวและเข็นรถเข็นสองคันพร้อมเครื่องมือต่าง ๆ และเครื่องมือวัด พวกเขาดูเป็นมืออาชีพมาก

“ผู้อำนวยการเฉิง วันนี้เห็นคุณยิ้มอย่างมีความสุขมากขนาดนี้ ผมขอเดาว่าแผนกค้นคว้าและพัฒนาของคุณพัฒนาเวชสำอางสำเร็จแล้วใช่ไหมครับ?“

ผู้บริหารระดับสูงหลายคนยิ้มและทักทายเขา