พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 236

ซ่งเซียงตงเคยเป็นบุคคลที่โด่งดังในชั้นเรียนและได้รับความนิยมมาโดยตลอด เขาเป็นเจ้าชายผู้มีเสน่ห์ในสายตาของเพื่อนร่วมชั้นหญิงหลายคน

เมื่อพวกเขาเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของสังคม ทุกคนก็ตระหนักถึงความสำคัญของเงินตราได้อย่างลึกซึ้ง

แม้ว่าซ่งเซียงตงจะไม่ได้ร่ำรวยอะไรนัก และภูมิหลังทางครอบครัวของเขาก็ยังห่างไกลจากพวกทายาทเศรษฐีไปมาก แต่ถึงอย่างนั้นฐานะของเขาก็ดีกว่าทุกคนที่เหลือไม่น้อย

แน่นอนว่าพวกเขาย่อมต้องให้ความสนใจซ่งเซียงตงมากขึ้น

“โอ้ เจียงชุ่นกับฉันบังเอิญเจอกันฉันพบกับฉินหมิงที่ลานจอดรถ เราพูดคุยกันสักพักก็เลยทำให้เสียเวลาไปอยู่บ้าง”

ซ่งเซียงตงยิ้มเบา ๆ ด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา ทำให้เขาดูมีเสน่ห์มาก

“ฉินหมิง?”

ทุกคนตกใจแล้วสังเกตเห็นฉินหมิงที่อยู่ด้านหลังซ่งเซียงตงและเจียงชุ่นทันที

สายตาของหลายคนแสดงถึงความดูถูกและเย้ยหยันเล็กน้อย

หลี่เจียฮุ่ยเป็นเพียงคนเดียวที่จับจ้องไปที่ฉินหมิงด้วยดวงตาเป็นประกายและเธอก็กล่าวทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม "ฉินหมิงไม่เจอกันนานเลย"

“ใช่ เราไม่ได้เจอกันตั้งสามปีแล้ว...”

ฉินหมิงรู้สึกเศร้ามากและลังเลที่จะพูด

เขาสัมผัสได้ถึงสายตาดูถูกเหยียดหยามของทุกคน เดิมทีเขาต้องการขอข้อมูลการติดต่อของหลี่เจียฮุ่ย

อย่างตรงไปตรงมา และรีบออกไปเพื่อหลีกเลี่ยงความลำบากใจหากต้องอยู่ต่อ

แต่นี้ถือว่าเป็นเรื่องค่อนข้างกระทันหัน ดังนั้นเขาจึงกัดฟันทนต่อไป

“เอาล่ะ เราทุกคนต่างก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่าด้วยกันทั้งนั้น ไม่เห็นต้องเกรงใจอะไรกันเลย”

“ทุกคน นั่งเถอะ!”

หลังจากพูดคุยกันสองสามประโยค ซ่งเซียงตงในฐานะเจ้าภาพก็ส่งสัญญาณให้ทุกคนนั่งลง

“เซียงตง งานเลี้ยงรุ่นของพวกเราในวันนี้มีนายเป็นเจ้าภาพ เพราะงั้นนายก็ควรนั่งที่หัวโต๊ะ”

เมื่อเห็นฉากนี้ ซ่งเซียงตงก็รู้สึกแอบมีความสุขอยู่ในใจ

เขาเคยตามจีบหลี่เจียฮุ่ย แต่หลี่เจียฮุ่ยใกล้ชิดกับฉินหมิงมาโดยตลอด

เขาอิจฉา จึงมักจะหาเรื่องฉินหมิงในวิทยาลัยอยู่เสมอ

แม้ว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นมานานแล้ว แต่เขาก็ยังเกลียดฉินหมิงอยู่ ตอนนี้เมื่อเขาเห็นฉินหมิงต้องอับอายในที่สาธารณะ เขาจึงค่อนข้างมีความสุขบนความทุกข์ของอีกฝ่าย

“ฉินหมิง มานั่งข้างฉันสิ”

หลี่เจียฮุ่ย พูดด้วยรอยยิ้มแล้วขยับเก้าอี้ไปด้านข้าง

จุดประสงค์ของฉินหมิงในครั้งนี้คือการขอข้อมูลติดต่อของหลี่เจียฮุ่ย เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นเขาก็นั่งลงระหว่างหลี่เจียฮุ่ยและซ่งเซียงตงอย่างไม่เกรงใจเลยแม้แต่น้อย

รอยยิ้มบนริมฝีปากของซ่งเซียงตงแข็งทื่อ ดวงตาของเขาดูน่ากลัวขึ้น เขาไม่อาจยิ้มได้อีกต่อไปแล้ว

เมื่อเรื่องกลับกลายเป็นเช่นนี้แม้ว่าในใจเขาจะไม่พอใจอย่างหนัก แต่เขาทำได้เพียงกลืนมันลงในท้องด้วยความขมขื่นเท่านั้น