พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 240

สำหรับเรื่องที่เขาจะตามจีบหลี่เจียฮุ่ยนั้น ในสายตาของเขาซูซินเหยาที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นดีกว่าหลี่เจียฮุ่ยมากในทุก ๆ ด้าน หากเขามีโอกาสได้รับความชื่นชอบจากซูซินเหยาทำไมเขาถึงต้องไล่ตามหลี่เจียฮุ่ยอย่างหนักด้วย!

"คุณเป็นใคร?!"

“มีสิทธิ์รู้จักชื่อของฉันด้วยเหรอ?!”

ซูซินเหยาตะคอกอย่างเย็นชา ท่าทางของเธอหยิ่งยโสเป็นที่สุด

บุคลิกของเธออรชรอ้อนแอ้นและเย้ายวน เธอไม่สนใจลูกหลานเศรษฐีและผู้มีอำนาจมากมายในเจียงเฉิง แล้วเธอจะสนใจซ่งเซียงตงได้อย่างไร?

"คุณ......"

ซ่งเซียงตงตกตะลึง เขาคิดว่าตัวเองสูงส่งอยู่เสมอ เขาจะทนให้ซูซินเหยาดูแคลนได้อย่างไร เขาอดไม่ได้ที่จะโกรธเล็กน้อยแล้วพูดว่า "เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร?"

“เธอก็เป็นแค่แฟนสาวของเด็กกำพร้าจน ๆ ต่อหน้าฉันกล้าดียังไงมาแสร้งทำตัวสูงส่ง!”

“บังอาจ!”

ดวงตาของซูซินเหยาเย็นชาและเธอก็ตบเขาทันที

เพียะ!

เสียงตบดังขึ้น ซ่งเซียงตงก็เวียนหัวมากจนหูอื้อและเกือบจะล้มลง

“เธอ...เธอกล้าตบฉันเหรอ?”

ซ่งเซียงตงปิดแก้มของเขาด้วยสีหน้าไม่เชื่อ

“ฉันจะตบนายแล้วจะทำไมล่ะ?!”

ซูซินเหยาเยาะเย้ยและมองไปที่ซ่งเซียงตงด้วยสายตาที่ใช้มองแมลงตัวจ้อย

ซ่งเซียงตงโกรธจัด

แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนชอบทำร้ายผู้หญิง แต่เขาก็ไม่เคยถูกใครดูถูกแบบนี้มาก่อน ตอนนี้เขาถูกผู้หญิงคนหนึ่งตบต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นตั้งหลายคน แล้วเขาจะทนอยู่ได้อย่างไร เขาจึงเหวี่ยงหลังมือไปตบซูซินเหยา

พลั่ก!

ซูซินเหยาพุ่งตัวเข้ามาก่อนจะเตะซ่งเซียงตงเข้าที่หน้าอก

ซ่งเซียงตงกลิ้งตัวไปหลายตลบ ก่อนที่ศีรษะจะกระแทกเข้ากับผนังด้านหลังอย่างแรง ทำให้ศีรษะของเขาแตกและมีเลือดไหลออกมา

ซูซินเหยาไม่ใช่คนขี้เล่น คำพูดหยาบคายของซ่งเซียงตงเมื่อครู่ทำให้เธอโกรธไม่น้อย เธอมองหน้าอีกฝ่าย แต่ก่อนที่ซ่งเซียงตงจะทันได้ลุกขึ้น เธอก็ตบเขาอีกครั้ง

“ได้ คอยดูก็แล้วกัน!”

ซ่งเซียงตงยิ้มอย่างดุร้าย หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างรวดเร็วและเริ่มโทรออก

เมื่อเห็นฉากนี้ ฉินหมิงก็ลังเลที่จะพูด

หลังจากที่ได้ปรับความเข้าใจกันเมื่อครั้งก่อน เขาถึงได้รู้ว่าซูซินเหยาเป็นคนตรงไปตรงมาและอารมณ์ร้อน ทั้งยังเป็นคนไม่ค่อยมีเหตุผลสักเท่าไรด้วย

เมื่อซ่งเซียงตงกล้าที่จะหาเรื่องซูซินเหยา ก็แปลว่าเขากำลังรนหาที่เอง

แต่เพื่อเห็นแก่เพื่อนร่วมชั้น เขาถึงได้ออกหน้าและออกตัวแทนซ่งเซียงตงสองสามคำ โดยหวังว่าเรื่องใหญ่จะกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยและเรื่องเล็กนี้ก็จะเลิกแล้วต่อกันไป

แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าซ่งเซียงตงจะไม่เพียงแต่ไม่เห็นคุณค่า แต่ยังคิดจะกัดเขากลับด้วย

เนื่องจากซ่งเซียงตงอยากจะรนหาที่ตายนัก ก็ปล่อยให้เขาถูกฆ่าไปอย่างที่ใจปรารถนานั่นแหละถูกแล้ว

“ฉินหมิง นายควรรีบออกไปได้แล้ว…”

หลี่เจียฮุ่ยกล่าวด้วยท่าทางที่เป็นกังวล และรีบกระตุ้นให้ฉินหมิงและซูซินเหยาออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อเลี่ยงไม่ให้เรื่องใหญ่โตไปมากกว่านี้