พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 279

จนถึงตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใจว่าฉินหมิงคือสิ่งที่ดีที่สุด!

ในใจเธอรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ที่ตัวเองเลือกหย่ากับฉินหมิงไปแท้จริงแล้วเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง!

แค่เรื่องมาถึงขนาดนี้ แม้ว่าเธอจะเสียใจ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร!

……

หลังจากที่ฉินหมิงและหลี่เจียฮุ่ยเดินออกจากห้างสรรพสินค้า ก็มีเสียงฝีเท้าเร่งรีบตามหลังพวกเขามา

“คุณฉิน รอก่อนครับ”

เป็นเนี่ยอู๋ที่กุลีกุจอวิ่งเข้ามา

“นายเองเหรอ?”

“คิดจะทำอะไร!”

ฉินหมิงปกป้องหลี่เจียฮุ่ยข้างหลังเขาด้วยมือเดียวและมองเนี่ยอู๋เชิงป้องกัน

เนี่ยอู๋ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็คุกเข่าลงต่อหน้าฉินหมิงด้วยเสียงดัง และพูดอย่างจริงใจว่า “คุณ ฉิน ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณขุ่นเคือง ผมทำให้คุณขุ่นเคืองมาก ช่วยยกโทษให้ฉันด้วย”

“ไม่เป็นไร ไหน ๆ เรื่องก็ผ่านไปแล้ว ลุกขึ้นเถอะ”

ฉินหมิงโบกมือแล้วพูด

เขารู้ว่าเนี่ยอู๋เป็นอันธพาลที่ได้รับการว่าจ้างจากซุนกวนชง เขาก็แค่ปฏิบัติตามคำสั่ง

ยิ่งไปกว่านั้น เขาและเนี่ยอู๋ไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นกัน ไม่จำเป็นต้องรู้จักกันเพียงเพราะเรื่องเล็กน้อยนี้

เนี่ยอู๋ยังไม่ลุกขึ้นยืน แต่เขากลับโขกหัวคำนับสามครั้งติดต่อกันและกล่าวด้วยความเคารพว่า "คุณฉิน ผมมีเรื่องอยากจะร้องขอ เรื่องที่อาจฟังดูไร้เหตุ หวังว่าคุณจะช่วยเมตตา"

ฉินหมิงมองไปที่เนี่ยอู๋ และเงียบไปสักพักแล้วถามขึ้นว่า “เรื่องอะไร?”

“ผมอยากจะนับถือคุณให้เป็นอาจารย์ครับ!”

เนี่ยอู๋พูดอย่างจริงจัง

“อะไรนะ?”

“นับถือฉันเป็นอาจารย์?”

ฉินหมิงถึงกับตกใจ

เนี่ยอู๋ที่คิดว่าฉินหมิงนั้นเป็นยอดอาจารย์ชั้นเลิศ เขาจึงตามเร้าหรือที่จะนับถือบูชาเทิดทูนฉินหมิงในฐานะอาจารย์ของเขา

อย่างแรกเขาหวังว่า ฉินหมิงจะชี้นำสอนวิชาให้แก่เขา อย่างที่สองเขาจะประจบประแจงกับคนที่แข็งแกร่งถึงขั้นระดับปรมาจารย์อย่างฉินหมิง เป็นสิ่งที่ดีไร้ที่ติ!

“ฉันไม่ได้เป็นปรมาจารย์ภายในชั้นสูงอะไรนั่นหรอก แล้วฉันไม่ได้วางแผนที่จะรับลูกศิษย์คนไหนด้วย”

ฉินหมิงส่ายหัว ปฏิเสธคำขอของเนี่ยอู๋

เนี่ยอู๋ไม่ยอมแพ้และโขกหัวคำนับสามครั้งติดต่อกัน “ผมขอร้องล่ะครับ คุณฉินเมตตาด้วยเถอะนะครับ!”

“นี่มันไม่ได้เกี่ยวกับว่าเมตตาหรือไม่เมตตาเลย แต่ฉันไม่ได้เป็นปรมาจารย์ด้านกังฟูภายในจริง ๆ ฉันคงรับนายเป็นศิษย์ไม่ได้หรอก”

ฉินหมิงรู้สึกอึดอัดใจนัก สิ่งที่เขาฝึกคือลัทธิเต๋าไม่ใช่นักสู้ จะไปชี้แนะเนี่ยอู๋ได้อย่างไร

เพียงแต่การฝึกฝนนั้นเป็นความลับของเขา และมันสำคัญมากจนเขาไม่สามารถบอกใครโดยตามใจชอบได้

โป๊ก โป๊ก โป๊ก!

เนี่ยอู๋เริ่มโขกหัวคำนับอีกครั้งจนกระทั่งเลือดไหลออกมาจากหน้าผากของเขา แต่เขาก็เพิกเฉย "คุณฉิน ผมรู้ว่าคุณสมบัติของผมนั้นปานกลาง อาจไม่เข้าตาคุณ”