พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 290

เขารู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อคิดถึงเรื่องนี้!

เมื่อเห็นเผิงปิงก้าวไปข้างหน้าอย่างเข้มแข็ง ฉินหมิงก็ล้มเลิกความคิดที่จะลงมือด้วยตัวเองชั่วคราว เขาปกป้องสาว ๆ สามคนเอาไว้ข้างหลังและก้าวถอยหลังเพื่อป้องกันไม่ให้สามสาวโดนลูกหลง

“ไอ้บ้านี่ นายเป็นใครกัน”

“อยากตายงั้นเหรอ”

พี่จีโกรธมากและขยิบตาให้คนของเขาซึ่งล้อมรอบเผิงปิงทันที

เผิงปิงไม่รอช้า เขาโจมตีก่อนโดยเตะพี่จีเข้าที่หน้าอก ส่งพี่จีปลิวไปกระแทกกับบาร์ข้างหลัง เครื่องดื่มที่อยู่บนนั้นตกลงไปกองกับพื้น

“กล้าดียังไงมาทำร้ายพี่จี!”

“พี่น้องเรา มาช่วยกันฆ่าเด็กคนนี้เร็ว!”

ลูกน้องคนหนึ่งของเขาตะโกนด้วยความโกรธและเรียกให้สมัครพรรคพวกคนอื่น ๆ รีบไปจัดการเผิงปิง

อย่างดุเดือด

พี่จีลุกขึ้นจากพื้นด้วยความอับอาย เขาโมโหมากจึงหยิบขวดไวน์ที่แตกข้างตัวกระโดดเข้าหาคู่ต่อสู้

ปึง ปัง โครม!

อย่างไรเสียเผิงปิงก็เป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ พวกอันธพาลที่อยู่ตรงหน้าจะทำอะไรเขาได้อย่างไร?

สิ่งที่เกิดขึ้นดูไม่ต่างอะไรจากเสือที่วิ่งเข้าไปในฝูงแกะ ทั้งเตะต่อย ไม่มีใครสามารถเอาชนะเขาได้

ภายในไม่กี่นาที พี่จีและคนอื่น ๆ ต่างก็ล้มลงกับพื้นหมดแล้ว!

ในเวลานี้ สิ่งที่เกิดขึ้นได้สร้างความตื่นตระหนกให้กับลูกค้าภายในร้านแล้ว และผู้คนจำนวนมากก็พากันมามุงเพื่อรับชมความตื่นเต้นจากระยะไกล

“ว้าว เขาเป็นคนที่มีทักษะยอดเยี่ยมจริง ๆ!”

“หนุ่มหล่อคนนี้สามารถสู้กับคนได้สี่ห้าคนตามลำพังด้วย ช่างกล้าจริง ๆ!”

“ใช่ ไม่เพียงแต่หล่อเท่านั้น แต่ยังมีเสน่ห์อีก ได้อยู่กับเขาฉันคงไม่ต้องรู้สึกหวาดกลัวอะไรเลย…”

……

ดวงตาของบรรดาหญิงสาวหลายคนเป็นประกาย พวกเธอถูกดึงดูดด้วยรูปลักษณ์ที่กล้าหาญของเผิงปิง

แม้แต่เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเพื่อนสาวของเธอก็ยังประทับใจในตัวเผิงปิงมาก!

"เรียนแจ้งให้ทราบครับประธานเว่ย เรื่องมีอยู่ว่า..."

หัวหน้าบาร์เทนเดอร์อธิบายสั้น ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ประธานเว่ย เรารู้ว่าเราคิดผิด...”

“เราไม่ได้ตั้งใจจะสร้างปัญหาที่นี่ เด็กคนนั้นเป็นคนเริ่มก่อน ทั้งหมดเป็นความผิดของเขา...”

พี่จีชี้ไปทางเผิงปิงด้วยสีหน้าหวาดกลัว

เขาและลูกสมุนหลายคนทำงานอยู่ใต้ดิน พวกเขาเคยได้ยินชื่อเสียงของประธานเว่ย มาก่อนและรู้ว่าเขาเป็นคนที่มีอำนาจ ที่พวกเขาจะต้องก้มหัวให้

ตอนนี้เมื่อต้องเผชิญกับรัศมีอันทรงพลังและความกดดันของประธานเว่ย พวกเขาต่างสั่นสะท้านด้วยความกลัวและรีบโยนความผิดทั้งหมดไปให้เผิงปิง

แน่นอนว่าเป็นกรณีนี้จริง ๆ เผิงปิงเป็นคนแรกที่ลงมือทันทีและพวกเขาไม่ได้กล่าวหาเผิงปิงอย่างไม่ยุติธรรม

“ใช่ ฉันเป็นคนเริ่มก่อน!”

“มีบางคนรังแกเพื่อนของฉัน ฉันแค่ลงมือทำเพื่อสั่งสอนให้พวกเขาและแสวงหาความยุติธรรมให้เพื่อนของฉันก็เท่านั้น