พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 30

เพียะ!

ความรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่แก้ม ฉินหมิงรู้สึกโกรธมาก และยกมือปิดหน้าไว้ เขารู้ว่าเหยียนซ่งไท่ต้องจงใจทำแน่!

แต่ในช่วงสามปี นับตั้งแต่เขาเข้าไปอยู่ในตะกูลหม่า เขาเริ่มชินกับการเยาะเย้ยและการกลั่นแกล้ง ถูกหม่าลู่บั่นทอนความมั่นใจของเขา

เหยียนซ่งไท่ที่กำลังทำให้เขาลำบาก ในที่สุดเขาจึงเลือกที่จะข่มความโกรธของเขาไว้

“ยืนบื้ออะไรอยู่อีก!”

“ทำไมไม่รีบเก็บเศษแก้วแล้วทำความสะอาด!”

เหยียนซ่งไท่ตวาดใส่เขา

ฉินหมิงข่มความโกรธตัวเอง แล้วนั่งลงหยิบเศษแก้วที่แตกอยู่บนพื้น

“คิดสู้กับฉันเหรอ?”

“ตาบอดรึไง อย่างแกนี่มันกาก!”

เหยียนซ่งไท่ยิ้มอย่างเย็นชา เหยียบลงหลังมือของฉินหมิง และขยี้เท้าอย่างแรง

เศษแก้วแหลมคมอยู่ใต้ฝ่ามือของฉินหมิง ความเจ็บปวดเสียดแทงเข้ามา เศษแก้วแหลมคมหลายชิ้นทิ่มแทงฝ่ามือของเขาจนเลือดไหลออกมา

ฟืด!

ฉินหมิงหายใจเข้าและดึงมือเขากลับอย่างแรงเหมือนถูกไฟฟ้าช็อต

เท้าของเหยียนซ่งไท่ที่เหยียบบนหลังมือของฉินหมิง เขาตั้งตัวไม่ทัน และล้มกับพื้นดังตึงจนหงายท้องขาชี้ฟ้า

“แม่งเอ้ย ไอ้บัดซบนี่ อยากตายสินะ!”

เหยียนซ่งไท่โกรธมากซะจนเขาเอาก้นบุหรี่ที่ถืออยู่ในมือเขวี้ยงใส่หน้าฉินหมิง

ฉินหมิงตกใจและยกมือกันก้นบุหรี่นั้น ก้นบุหรี่ที่ร้อนจัดจี้โดนแผลบนฝ่ามือถูกบาด ความเจ็บและแสบร้อนทบนฝ่ามือ ทำให้เขาดีดตัวลุกขึ้นมาทันที

ด้วยสัญชาตญาณ เขาจึงเหวี่ยงมือสะบัดออกไปโดนที่หน้าอกเหยียนซ่งไท่

ปัง!

ร่างอ้วนท้วนของเหยียนซ่งไท่ลอยไปกระแทกกับโต๊ะด้านหลังเขาอย่างแรงดังปัง โต๊ะไม้เนื้อแข็งก็ถูกกระแทกจนแตกเป็นชิ้น ๆ ทันที

"ฮึก..."

เหยียนซ่งไท่คู้ตัวกระอักเลือดออกมา กระดูกทั่วตัวเหมือนจะแตกหักไปหมด รู้สึกเจ็บเหมือนหายใจไม่ออก เกรงว่าซี่โครงน่าจะหักไปสองสามซี่

เห็นฉากนี้แล้ว

เฉินถิงถิงถึงกับตกตะลึง

เหยียนซ่งไท่ก็ตกตะลึงเช่นกัน ผู้ชายคนนี้เอาจริงหรือนี่

...

ทุกคนต่างตกใจเมื่อเห็นภาพความโกลาหลในสำนักงาน และเหยียนซ่งไท่ที่กระอักเลือดได้รับบาดเจ็บ

มีคนตระหนักถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ในตอนนี้ จึงรีบออกไปเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทันที

ฉินหมิงที่ตื่นเต้นได้สติกลับมา ตอนนี้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยประมาณห้าถึงหกคนก็รีบเข้ามาทันที

ในบรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพวกนี้ มีชายหนุ่มชื่อเหยียนเก๋อเมิ่งเป็นหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของบริษัท

เขาอายุประมาณสามสิบปี มีรูปร่างกำยำสมส่วน เมื่อมองแวบแรก เขาดูเหมือนผู้ชายที่อารมณ์ร้อนเดือดดาลได้ง่าย ๆ

“พี่ เกิดอะไรขึ้นกับพี่น่ะ?”

“ใครทำร้ายพี่?”

เหยียนเก๋อเมิ่งตกใจมาก รีบวิ่งไปช่วยเหยียนซ่งไท่ที่นอนคู้ตัวอยู่บนพื้น

เหยียนซ่งไท่หน้าซีด หลังจากพักอยู่นิ่ง ๆ เมื่อครู่ ความเจ็บปวดในหน้าอกของเขาก็ทุเลาลงมาก

“เก๋อเมิ่ง หมอนั่นทำฉันบาดเจ็บ รีบพาคนไปสั่งสอนมัน ล้างแค้นให้ฉันด้วย!”

"แล้วลงมือไปเลย ไม่ต้องออมมือ ผลที่ตามมาฉันรับผิดชอบเอง!"

เหยียนซ่งไท่ชี้ไปที่ฉินหมิงและพูดอย่างชั่วร้าย