พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 331

ที่ชั้นล่าง

หลีเจียฮุ่ยที่รอไม่นานนักก็เห็นฉินหมิงขี่รถมอเตอร์ไซค์ช้า ๆ มาจากระยะไกล

“ฉินหมิง ฉันอยู่ตรงนี้”

หลี่เจียฮุ่ยแสดงรอยยิ้มอันเงียบสงบบนใบหน้าที่สวยงามของเธอและโบกมือให้ฉินหมิง

ฉินหมิงยิ้มตอบรับและจอดรถไปที่ด้านหน้าของหลีเจียฮุ่ย

“เจียฮุ่ย นี่คือแบรนด์เวชสำอางของอาร์ทิสทรีกรุ๊ป ฉันมอบให้เธอ”

ฉินหมิงหยิบเครื่องสำอางพิเศษออกมาสองชุดแล้วมอบให้กับหลี่เจียฮุ่ย

“ขอบใจนะ”

หลี่เจียฮุ่ยรับเวชสำอางนั้นไว้ ในหัวสมองก็หยุดคิดถึงครั้งที่แล้วเรื่องที่ตัวเองกับเขาไปกินข้าวเดินเล่นห้างด้วยกันไม่ได้ มันมีความรู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมาในใจเธออยู่เสมอ

เมื่อก่อนเธอคิดเสมอว่าฉินหมิงเป็นเพื่อนที่ดีกับเธอเสมอมา แต่ไหนแต่ไรไม่เคยคิดเกินเลยฉันท์ชู้สาว

แต่ว่าครั้งนี้หลักจากที่จากกันไปนาน ตอนนี้ฉินหมิงเปลี่ยนแปลงไปเยอะมาก เขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์เฉพาะตัว อีกทั้งด้านวิชากังฟูยังเปลี่ยนเป็นเก่งมากขึ้นอีกด้วย เขาคอยปกป้องเธอเสมอในห้างสรรพสินค้า ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

ความปลอดภัยเป็นสิ่งที่ผู้หญิงต้องการอย่างหนึ่ง ซึ่งตัวเธอเองก็เหมือนกัน

โดยเฉพาะคำพูดของแม่เมื่อกี้ เหมือนว่าช่วยเคาะเตือนสติเธอ จู่ ๆ เธอก็คิดได้ว่าตัวเองนั้นโสด ฉินหมิงเองก็โสด ถ้าพวกเขาทั้งสองคนลองศึกษาดูใจกัน ก็ไม่เห็นว่าจะเสียหายอะไร

แต่ความคิดนี้เกิดขึ้นได้ไม่นานก็ถูกเธอปฏิเสธอย่างทันควัน

เพราะว่าเธอนั้นถือว่าฉินหมิงเป็นเพื่อนมาโดยตลอด มันแปลกเกินไปที่จะตกหลุมรักเพื่อนที่ดีและเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะยอมรับมันได้ระยะนั้น

“เจียฮุ่ย เธอมองอะไรน่ะ หรือว่าหน้าฉันมันสกปรกงั้นเหรอ?”

ฉินหมิงถึงกับลูบแก้มด้วยความแปลกใจ ไม่เข้าใจว่าหลี่เจียฮุ่ยจ้องหน้าเขาทำไมกัน

“ไม่ ไม่ใช่นะ ฉันกำลังคิดเรื่องอะไรบางอย่างน่ะ…”

ใบหน้าสวยหลี่เจียฮุ่ยถึงกับหน้าแดง คิดถึงคำสั่งของผู้เป็นแม่ เธอก็เลยออกปากชวน “นี่ฉินหมิง ไหน ๆนายก็มาแล้ว ไปนั่งเล่นที่บ้านฉันหน่อยไหม พ่อแม่ฉันอยากเจอนายน่ะ”

“คุณลุงกับคุณป้าอยากเจอฉัน?”

“เอ่อ…เกรงว่ามันจะไม่เหมาะสมสักเท่าไรมั้ง”

เขาได้พบกับพ่อแม่ของหลี่เจียฮุ่ยในห้องนั่งเล่น ที่ชื่อว่าหลี่เหวินไห่และเจียงหลาน

“พ่อคะ แม่คะ หนูขอแนะนำให้รู้จักนะคะ คนนี้คือเพื่อนร่วมชั้นมหาลัยหนูเอง ชื่อฉินหมิงค่ะ…”

หลี่เจียฮุ่ยแนะนำให้ทั้งสองฝ่ายรู้จักกันอย่างง่าย ๆ

“คุณลุง คุณป้า สวัสดีครับ”

“ครั้งแรกที่มาพบ นี่คือของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ นะครับ…”

ฉินหมิงยิ้มอย่างสุภาพและมอบของขวัญในมือของเขา

“นี่ฉินหมิง เธอมาเป็นแขกที่บ้านพวกป้า พวกป้าก็ดีใจมากแล้วล่ะลูก ยังจะต้องซื้อของอะไรมาอีก เสียเงินเปล่า ๆ น่ะลูก”

เจียงหลานพูดด้วยรอยยิ้มอย่างรื่นรมย์

แม้ว่าของขวัญเหล่านี้จะไม่ได้แพงอะไรมากนัก แต่นี่คือการแสดงมารยาทและเคารพนับถือ ฉินหมิงเองก็รู้เรื่องนี้ดีพอ และทั้งเธอและหลี่เหวินไห่ก็มีความประทับใจแรกที่ดีต่อฉินหมิง

“เอ้า นั่งเร็วลูก!”