พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 357

“ฉินหมิง นายน้อยโหวคนนี้หัวแตกแล้ว เขาคงรู้ถึงความผิดของตัวเองแล้วล่ะค่ะ”

“เรื่องนี้เราพอแค่นี้กันเถอะ?”

หลี่เจียฮุ่ยเดินไปหยุดอยู่ข้าง ๆ ฉินหมิงและขอร้องแทนนายน้อยโหว

“อืม ได้ครับ”

ฉินหมิงลังเลเล็กน้อยและพูด

เดิมทีเขาก็ไม่มีความตั้งใจที่จะบีบนายน้อยโหวให้ตายอยู่แล้ว ตอนนี้เมื่อหลี่เจียฮุ่ยออกหน้าขอร้องเอง เขาจึงตอบตกลง

“นายน้อยเฝิง ขอบคุณมากจริง ๆ นะครับสำหรับเรื่องนี้ ผมจดจำหนี้น้ำใจของคุณในครั้งนี้ไว้แล้ว”

“อย่างไรก็ตาม ให้อภัยได้ก็ให้อภัยไป ตามความเห็นผม นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ครั้งนี้เราไว้ชีวิตเขาสักครั้งเถอะ”

ฉินหมิงกล่าว

แม้ว่านี่จะเป็นเหมือนการฉีกหน้าเฝิงหลุนเล็กน้อย แต่เขาก็แสดงให้เห็นชัดเจนแล้วว่าเขายอมรับน้ำใจนี้ของเขาแล้ว ดังนั้นเฝิงหลุนคงไม่ถึงกับโกรธเพราะเรื่องเล็กน้อยแบบนี้

“ได้ครับ งั้นก็ทำตามที่นายน้อยฉินว่าก็แล้วกัน”

เฝิงหลุนตรงไปตรงมามาก

จุดประสงค์หลักของเขาก็คือการทำให้ฉินหมิงติดหนี้น้ำใจเขา ในเมื่อฉินหมิงรับหนี้น้ำใจนี้ไปแล้ว สิ่งอื่น ก็ล้วนไม่สำคัญ

“เอาล่ะ แกไสหัวไปได้แล้ว!”

เฝิงหลุนมองไปที่นายน้อยโหวแล้วตวาดอย่างเย็นชา

“ครับ ครับ ขอบคุณนายน้อยฉิน ขอบคุณนายน้อยเฝิง…”

นายน้อยโหวประหนึ่งได้รับการนิรโทษกรรม เสื้อผ้าบนหลังของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น ถึงตอนนี้เขาไม่กล้าอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว ล้มลุกคลุกคลานและรีบปีนขึ้นจากพื้น ออกจากสถานที่นี้อย่างรวดเร็ว

เมื่อแผ่นหลังของนายน้อยโหวหายลับไป เฝิงหลุนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า "นายน้อยฉิน ผมมีเรื่องอยากจะขอคำปรึกษาจากคุณสักหน่อย ตอนนี้คุณว่างไหมครับ"

“เรื่องอะไรเหรอครับ?”

ฉินหมิงถามอย่างสงสัย

“ไปที่ห้องส่วนตัวห้องอื่นเพื่อพูดคุยรายละเอียดกันดีกว่า”

เฝิงหลุนเชิญ

“อืม…ได้ครับ”

ฉินหมิงตรงเข้าประเด็น

“เป็นแบบนี้ครับ ก่อนหน้านี้ผมได้ยินมาจากเนี่ยอู๋ว่าคุณเป็นยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ ใช้เวลาเพียงสิบนาที ก็สามารถช่วยเขาทะลวงระดับการบ่มเพาะถึงสองขั้นติดได้… ..”

“ไม่ขอปิดบัง ระดับการบ่มเพาะในปัจจุบันของผมยังอยู่แค่ขั้นต้นระดับสวรรค์ประทานเท่านั้น ความแข็งแกร่งยังต่ำเกินไปสักหน่อย ผมอยากจะก้าวหน้ามากกว่านี้มาโดยตลอด”

“ไม่ทราบว่านายน้อยฉิน สามารถให้คำแนะนำกับผม ช่วยผมทะลวงไปถึงขั้นกลางระดับสวรรค์ประทานได้ไหม”

เฝิงหลุนพูดด้วยความหวังและความจริงใจ

อาจเป็นเพราะอายุที่ค่อนข้างน้อย บวกกับพรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ของเขานั้นไม่ได้น่าประทับใจเป็นพิเศษ ในบรรดาชายหนุ่มชั้นนำในระดับเดียวกับเขาในเมืองเจียง ระดับลมปราณของเขาเรียกได้ว่าอยู่ขั้นกลางเท่านั้น

นี่เป็นสิ่งที่เขากังวลมาโดยตลอด เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าตัวเองจะทะลวงระดับขึ้นไปได้โดยไว เพื่อไม่ให้ชื่อเสียงของพ่อเขาราชาแดนใต้ต้องมัวหมองและอ่อนแอลง

“นี่…”

“นายน้อยเฝิง ขอโทษที่ผมต้องพูดตรง ๆ ครั้งก่อนที่ผมช่วยเนี่ยอู๋ทะลวงระดับได้ทีเดียวถึงสองขั้นนั้น ทั้งหมดล้วนเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ”

“แต่สถานการณ์ของคุณนั้นแตกต่างจากเขา ผมเกรงว่าจะไม่สามารถช่วยได้”

ฉินหมิงยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน