ฉินหมิงไม่ได้คิดมากขนาดนั้น
เขาคิดว่านี่เป็นปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณของหลี่เจียฮุ่ยหลังจากที่เพิ่งผ่านพ้นวิกฤติ เธอจึงสูญเสียความสงบไปชั่วคราว
นี่ไม่ได้อธิบายอะไร
ด้านข้างเขา ซุนกวนชงอดทนกับความเจ็บปวดที่หน้าอกและตะเกียกตะกายขึ้นจากพื้น
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าฉินหมิงพบสถานที่แห่งนี้ได้ยังไง แต่สิ่งหนึ่งที่เขารู้ดีก็คือฉินหมิงจะไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ!
ขณะที่ความสนใจของฉินหมิงมุ่งไปที่หลี่เจียฮุ่ยเพียงคนเดียว เขาก็ขยับตัวย่องไปทางประตูห้อง จากนั้นก็หันหลังกลับ วิ่งออกไปข้างนอกราวกับว่าเขากำลังหนีเอาชีวิตรอด
“คิดหนี? ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!”
ฉินหมิงแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา ถอดเสื้อคลุมของเขาออกแล้วสวมให้หลี่เจียฮุ่ย จากนั้นเขาก็อุ้มหลี่เจียฮุ่ยขึ้นมา ไล่ตามซุนกวนชงไปอย่างรวดเร็ว
“คุณหลัว ช่วยฉันด้วย…”
ซุนกวนชงวิ่งและตะโกนร้องขอความช่วยเหลืออย่างบ้าคลั่ง
ปึก!
ฉินหมิงเร็วมาก ตามเขาทันในชั่วพริบตา
เขาเตะซุนกวนชงจากกลางหลัง ทำให้ซุนกวนชงล้มลงกับพื้นในท่าสุนัขคลาน
ซุนกวนชงล้มลุกคลุกคลาน พยายามลุกขึ้นด้วยสภาพสะบักสะบอมมาก
แต่ฉินหมิงได้ยื่นเท้าออกไปแล้วเหยียบลงตรงกลางหลังของเขาอย่างแรง กดเขาให้นอนอยู่บนพื้นไม่อาจขยับตัวไปไหนได้
อันที่จริงในวิลล่าหลังนี้มียามรักษาความปลอดภัยอยู่ไม่น้อย แต่เมื่อสักครู่นี้ที่ฉินหมิงบุกเข้ามาจากด้านนอกเพื่อช่วยคน เขาได้ล้มคนของหลัวซื่อฉงไปเป็นจำนวนมาก
สิ่งนี้ทำให้หลัวซื่อฉงตื่นตระหนกมาก เขารีบนำกลุ่มคนมาที่ห้องโถงหลักโดยไม่รอช้า
เมื่อทั้งสองฝ่ายพบกันในสนาม พวกเขาก็ยืนเผชิญหน้ากัน
“ไอ้หนู เป็นแก ทำไมแกถึงมาอยู่ที่นี่”
“แกหาที่นี่เจอได้ยังไง!”
หลัวซื่อฉงตกใจมากเมื่อเห็นฉินหมิง
เขาไม่คิดฝันเลยว่าตัวเองเพิ่งจะส่งคนไปลักพาตัวหลี่เจียฮุ่ย กระทั่งยังไม่ได้เริ่มแผนการต่อไป ฉินหมิงก็ชิงบุกมาหาถึงหน้าประตูเองแล้ว
หลี่เจียฮุ่ยคิดถึงแผนการชั่วร้ายของซุนกวนชง ใบหน้าที่สวยงามของเธอก็ซีดขาว เธอรีบเตือนฉินหมิงสองสามประโยคทันที
เธอรู้ว่าฉินหมิงเก่งกาจในด้านศิลปะการต่อสู้ อาศัยเวลานี้ที่อีกฝ่ายยังไม่ตอบสนองกลับมา การที่ฉินหมิงจะพาเธอหนีไปก็มีความหวัง
ไม่อย่างนั้นอีกฝ่ายมีจำนวนคนมากกว่า ถ้าพวกเขาตั้งตัวได้ ฉินหมิงคิดพาเธอหนีไปก็เป็นเรื่องยากแล้ว!
“เจียฮุ่ย ไม่ต้องกังวล ขยะแบบนี้ฉันไม่เห็นอยู่ในสายตาสักนิด!”
“ในครั้งนี้พวกเขากล้าเล่นงานเธอ ฉันจะช่วยเธอเรียกร้องความยุติธรรมเอง!”
เสียงของฉินหมิงหนักแน่นมาก
“แต่...”
หลี่เจียฮุ่ยยังคงลังเลในเล็กน้อย เธอกังวลว่าฉินหมิงจะไม่สามารถจัดการมันโดยลำพังได้
“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น!”
“วางใจเถอะ ตราบใดที่ฉันยังอยู่ตรงนี้ จะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น!”
ฉินหมิงตบมือที่ราวกับหยกเย็นของหลี่เจียฮุ่ยแล้วพูดปลอบใจเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลิกชะตารัก มรดกเซียน
รออ่านอยู่นะครับ กำลังสนุกเลย เมื่อไหร่ 454 จะมาครับ หายไปนานเลยครับ...
ตอนที่ 451 หายครับ...
ตอนที่ 451 หายครับ...
ตอนที่ 451 ละ...
พระเอกน่ารำคาญ...
รออัพเดท ตอนต่อ ๆ ไป ครับ...