พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 41

“เลขาฉินเขามีทักษะการแพทย์นิดหน่อยน่ะ ที่เขามากับพี่ครั้งนี้มาเพื่อตรวจสุขภาพแม่ของเราเลยนะ เผื่อว่าพอจะช่วยอะไรแม่ของเราได้บ้าง”

เฉินถิงถิงอธิบายด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ

“อะไรนะพี่ เขาเป็นหมอเหรอ?”

เฉินฮ่าวประหลาดใจและงงมาก ในเมื่อเขาเป็นเลขานุการแล้วทำไมถึงเป็นหมอไปได้ล่ะ?

“ผมไม่ได้เป็นหมอหรอกครับ”

“แต่ว่า ผมเคยเรียนทักษะทางการแพทย์ของบรรพบุรุษมาน่ะครับ”

ฉินหมิงยิ้ม เขาวางตะกร้าผลไม้ไว้บนตู้ข้างเตียงโรงพยาบาล

“ที่แท้ก็มือสมัครเล่น!”

เฉินฮ่าวขมวดคิ้วและพูดโผงผางออกมา “นี่พี่ ในโรงพยาบาลมีหมอเฉพาะทางเยอะขนาดนี้ยังรักษาแม่เราไม่หาย นี่พี่พามือสมัครเล่นมาจะมีประโยชน์หรือไง?”

“เฉินฮ่าว นายอย่าพูดจาเหลวไหล!”

“เลขาฉินเขามีเจตนาดี ทำไมถึงทำตัวไม่มีมารยาทอย่างนี้ใส่เขา!”

เลขาเฉินตำหนิอย่างไม่พอใจ หลังจากนั้นเธอก็หันไปยิ้มให้ฉินหมิงอย่างขอโทษขอโพย “เลขาฉินคะ น้องชายฉันไม่ค่อยรู้ความปากไม่มีหูรูด คุณอย่าไปสนใจคำของเขาเลยนะคะ”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเข้าใจอารมณ์ของเขา”

ฉินหมิงพูดพลางยิ้มตอบ

เฉินฮ่าวอยากอ้าปากพูด แต่ก็เพราะมารยาทเขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

แต่ว่าในใจเขาไม่สบอารมณ์อย่างมาก และเขาระแวงฉินหมิงมากอีกด้วย

เขารู้ดีว่าพี่สาวของตนนั้นโตมาสวยมาก หัวกระไดที่บ้านไม่เคยแห้ง ตอนที่แม่เริ่มป่วยก็มีผู้ชายหลายคนอาศัยข้ออ้างนี้เข้าหาพี่สาวของเขา

เขาสงสัยว่าฉินหมิงใช้ทักษะการแพทย์มาเป็นข้ออ้าง แล้วมีเจตนาไม่ดีต่อพี่สาวของเขาหรือเปล่า

“เลขาเฉินครับ คุณป้ามักใช้ยาอะไรรักษาเหรอครับ? คุณมีใบสั่งยาอะไรแบบนั้นบ้างไหมครับ? เอามาให้ผมดูหน่อยสิครับ”

ฉินหมิงถาม

“มีค่ะ แม่ฉันใช้ยาน้ำสองสามขวดนี้กินทุกวันแล้วก็กินยาจีนบางตัว…”

เฉินถิงถิงหยิบใบสั่งยาออกมาพร้อมหม้อต้มยาจีนให้ฉินหมิงดู

ใบสั่งยานี้มีทั้งยาจีนและยาแผนปัจจุบัน ซึ่งฉินหมิงไม่สันทัดกับยาแผนปัจจุบันแต่ว่าเขาสามารถเข้าใจประสิทธิภาพของยาจีนได้

จากนั้นเขาก็หยิบกากยาที่เหลือจากหม้อออกมาแล้วดมกลิ่น ไม่นานก็ได้รู้ว่ากากยาเหล่านี้เป็นยาทั่วไปที่ใช้ในการบำรุงชี่และเลือด

จากอาการบ่งชี้หลาย ๆ อย่างจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับฉินหมิงที่จะคาดเดาได้ว่าทางด้านโรงพยาบาลคงจะตรวจพบอาการบาดเจ็บที่ไขสันหลังของหลี่ฉินแต่ไม่พบภาวะแทรกซ้อนที่ซ่อนอยู่

หลี่ฉินกินยาจีนโบราณที่ช่วยบำรุงชี่และเลือดทุกวัน จริงอยู่ที่มันมีประโยชน์มากในการรักษาความเสียหายของไขสันหลังแต่ไม่ช่วยรักษาอาการแทรกซ้อน ในทางกลับกันจะกลายเป็นอาหารบำรุงโรคแทรกซ้อนและเร่งการแพร่กระจายของโรค

สรุปได้ว่ายาพวกนี้ไม่เหมาะกับโรค ซึ่งเป็นปัจจัยที่ทำให้อาการของหลี่ฉินไม่ดีขึ้นและกลับรุนแรงมากยิ่งกว่าเดิม