พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 466

“ถูกต้อง เมื่อไม่กี่วันก่อนระดับการบ่มเพาะของฉันยังอยู่แค่ขั้นสูงระดับสวรรค์ประทานจริง ๆ!”

“เป็นเม็ดยาหลอมลมปราณของหมิงเหยากรุ๊ปที่วางขาย ถึงช่วยให้ฉันทะลวงผ่านคอขวดไปยังขั้นสูงสุดระดับสวรรค์ประทานได้สำเร็จ!”

“นี่ต้องขอบคุณพวกเขามากจริง ๆ!”

ลี่หย่งเจี๋ยหัวเราะอย่างได้ใจมาก

ระดับการบ่มเพาะของเขานั้นอยู่ห่างจากขั้นสูงสุดระดับสวรรค์ประทานเพียงแค่ก้าวเดียวเท่านั้น นับตั้งแต่ที่เขาได้ยาหลอมลมปราณมาเมื่อครั้งก่อนแล้วใช้มัน

อาศัยพลังงานบริสุทธิ์ที่อยู่ในยาหลอมลมปราณ บวกกับความโชคดีของตัวเองอีกนิดหน่อย เขาก็ทะลวงผ่านไปยังขั้นสูงสุดระดับสวรรค์ประทานได้อย่างราบรื่นในคราวเดียว!

“โชคดีอะไรแบบนี้...”

เฝิงหลุนสบถเล็กน้อบ

เขารู้ดีว่าคุณสมบัติหลักของยาหลอมลมปราณนั้นคือช่วยสนับสนุนการบ่มเพาะ ความน่าจะเป็นในการช่วยให้ผู้ฝึกยุทธ์ทะลุผ่านคอขวดนั้นต่ำมาก

การที่ลี่หย่งเจี๋ยอาศัยพลังของเม็ดยาหลอมลมปราณและทะลวงผ่านคอขวดได้ในครั้งเดียว นอกจากวาสนาของเขาแล้ว โชคก็เป็นอีกหนึ่งส่วนที่สำคัญมากจริง ๆ!

“เอาล่ะ ยอมรับความพ่ายแพ้เสียแต่โดยดี!”

“ส่งมอบยาหลอมลมปราณระดับหนึ่งสองร้อยเม็ดมาซะ!”

ลี่หย่งเจี๋ยยิ้มอย่างเย็นชาและอวดดีมาก

เขายื่นมือออกไปแล้วทำท่ากวักมือถามถึงยาหลอมลมปราณ

ครั้งก่อนในพิธีเปิดของหมิงเหยากรุ๊ป เขาซื้อทันเพียงยาหลอมลมปราณระดับสองสองร้อยเม็ด คว้ายาหลอมลมปราณระดับหนึ่งไว้ไม่ทัน

แต่แม้จะเป็นแค่ยาหลอมลมปราณระดับสองก็สามารถช่วยเขาทะลวงผ่านคอขวดได้

ยาหลอมลมปราณระดับหนึ่งย่อมต้องมีประสิทธิภาพดียิ่งกว่า!

เขาจำได้อย่างขึ้นใจว่าเฝิงหลุนได้ยาหลอมลมปราณระดับหนึ่งจากวันนั้นไปมากถึงหนึ่งพันเม็ด!

เขาถึงได้จงใจวางกับดัก แล้วรอให้เฝิงรั่วซวงตกหลุมพราง!

“นาย...น่ารังเกียจที่สุด!”

ใบหน้าที่สวยงามของเฝิงรั่วซวงประเดี๋ยวแดงก่ำประเดี๋ยวซีดขาว

ในใจรู้สึกเสียใจภายหลังอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ถ้าเธอรู้ก่อนหน้านี้ว่าระดับการบ่มเพาะของลี่หย่งเจี๋ยไปถึงขั้นสูงสุดระดับสวรรค์ประทานแล้ว ตัวเองคงไม่โง่ ตอบรับเงื่อนไขของลี่หย่งเจี๋ยไปตรง ๆ แบบนั้น!

ทว่าคิดได้ในตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว!

สีหน้าของเฝิงหลุนเองก็ดูไม่ดีมากเหมือนกัน

เขาย่อมไม่เต็มใจที่จะส่งมอบยาหลอมลมปราณระดับหนึ่งสองร้อยเม็ดออกไปเปล่า ๆ แบบนี้

อย่างไรก็ตาม นี่คือสิ่งที่พี่สาวของเขาได้ตกลงไว้ก่อนล่วงหน้าแล้ว

ถ้านายชนะการแข่งขันแล้ว พวกเราย่อมส่งมอบยาหลอมลมปราณออกไปด้วยมือทั้งสองข้างนี้!”

“เพียงแต่ว่าตอนนี้ การแข่งขันยังไม่สิ้นสุด ยังเหลือการประลองนัดสุดท้าย ใครแพ้ใครชนะยังตัดสินไม่ได้หรอกนะ!”

ฉินหมิงพูดเสียงเรียบ

“นายน้อยฉินพูดได้ถูกต้องแล้ว!”

“การแข่งขันยังไม่สิ้นสุดลง นายขอของเดิมพันในตอนนี้ ออกจะเร็วเกินไปหน่อยจริง ๆ!”

สีหน้าของเฝิงหลุนเปลี่ยนเป็นมีความสุข เขารีบสำทับอย่างรวดเร็ว

“ดูเหมือนว่าพวกนายไม่เห็นโลงศพก็จะไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ!”

ลี่หย่งเจี๋ยหรี่ตาลง

เมื่อสักครู่นี้เขาเองก็คิดว่าตัวเองเอาชนะเฝิงรั่วซวงได้แล้ว ก็ชนะการแข่งขันในครั้งนี้แล้ว ถึงได้รีบเรียกของเดิมพันออกไปแบบนั้น

ตอนนี้ฟังข้ออ้างของฉินหมิงและเฝิงหลุนทั้งสองคน พวกเขาไม่นับว่าโกงจริง ๆ

“ลี่หย่งเจี๋ย นายวางใจเถอะ พวกเราคนตระกูลเฝิงไม่เคยบิดพลิ้ว เรารักษาสัญญาเสมอ!”

“ตราบเท่าที่นายสามารถล้มฉินหมิงและเอาชนะในเกมสุดท้ายได้ ฉันจะให้ยาหลอมลมปราณระดับหนึ่งสองร้อยเม็ดกับนายอย่างแน่นอน!”

เฝิงหลุนตบหน้าอกแล้วพูด