พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 468

“บอกมาว่าแกต้องการวางของเดิมพันอะไรเพิ่ม”

ลี่หย่งเจี๋ยยิ้ม

เขาคิดว่ามันเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับตัวเองที่จะเอาชนะฉินหมิง

ตอนนี้ฉินหมิงริเริ่มเป็นฝ่ายขอเพิ่มของวางเดิมพันก่อน นี่ไม่ต่างอะไรกับการให้ของขวัญฟรี ๆ กับเขา

เขาย่อมยินดีมาก จะปฏิเสธได้ยังไง!

“ถ้ายังไงเอาแบบนี้ ฉันจะเพิ่มยาหลอมลมปราณระดับหนึ่งอีกสองร้อยเม็ด!”

“ถ้านายชนะการแข่งขันในครั้งนี้ รวมกับของเดิมพันเมื่อสักครู่ เราจะให้ยาหลอมลมปราณกับนายทั้งหมดสี่ร้อยเม็ด นายคิดว่ายังไง?"

ฉินหมิงบอกของเดิมพันออกมาก่อน

"ได้ นี่เป็นแกที่พูดด้วยตัวเองนะ!”

ลี่หย่งเจี๋ยดีใจมาก จากนั้นเขาก็ตอบสนองกลับมา “เดี๋ยวสิ ในมือแกไม่มียาหลอมลมปราณสักหน่อย คำพูดของแกไม่มีน้ำหนัก

ฉันต้องการได้ยินเฝิงหลุนรับรองกับปากของเขาเอง!”

พูดพลาง ลี่หย่งเจี๋ยก็มองไปที่เฝิงหลุนที่อยู่ด้านล่างเวที

“นี่...”

เฝิงหลุนลังเลใจเล็กน้อย

ถึงแม้ว่ายาหลอมลมปราณจะล้ำค่าอย่างมาก แต่เขาก็เชื่อมั่นในตัวของฉินหมิงมากเหมือนกัน

ในเมื่อฉินหมิงเป็นฝ่ายริเริ่มที่จะขอเพิ่มของวางเดิมพันก่อน แสดงว่าฉินหมิงต้องมั่นใจว่าตัวเองจะชนะแน่!

“ได้ เอาตามที่นายน้อยฉินพูด ฝ่ายเราจะเพิ่มยาหลอมลมปราณระดับหนึ่งให้อีกสองร้อยเม็ด ใช้เป็นของเดิมพัน!”

“ลี่หย่งเจี๋ย ถ้านายชนะการต่อสู้ในครั้งนี้ ยาหลอมลมปราณทั้งหมดสี่ร้อยเม็ด ฉันจะให้นายกับมือแน่นอน!”

เฝิงหลุนตัดสินใจในทันที ฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่ตัวฉินหมิงแล้ว

“ว่าไงนะ?”

“นี่จะได้ยังไงกัน!”

เฝิงรั่วซวงตกตะลึงมาก

“เสี่ยวหลุน นายบ้าไปแล้วหรือเปล่า?"

“ไอ้เด็กนี่เป็นแค่จอมลวงโลก ทำไมนายถึงต้องบ้าไปกับเขาด้วย”

“เรื่องนี้ฉันไม่เห็นด้วยเด็ดขาด!”

เฝิงรั่วซวงตวาดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เมื่อสักครู่นี้เธอพลาดท่าเสียเปรียบ แพ้ยาหลอมลมปราณระดับหนึ่งให้กับลี่หย่งเจี๋ยไปสองร้อยเม็ดแล้ว ถ้าเกิดว่าต้องให้ยาหลอมลมปราณกับลี่หย่งเจี๋ยไปอีกสองร้อยเม็ด เธอจะอธิบายให้พ่อฟังว่ายังไงหลังจากที่เธอกลับไป?

ลี่หย่งเจี๋ยหัวเราะดังลั่น ราวกับว่ายาหลอมลมปราณระดับหนึ่งสี่ร้อยเม็ดนี้อยู่ในกระเป๋าของเขาแล้ว

“นายก็อย่าเพิ่งดีใจเร็วเกินไป ถ้าเกิดนายแพ้ล่ะจะทำยังไง?”

ฉินหมิงถาม ราดน้ำเย็นลงบนศีรษะของลี่หย่งเจี๋ย

“ด้วยกำลังของฉัน ฉันไม่มีทางแพ้!”

ลี่หย่งเจี๋ยพูดด้วยรอยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

“นั่นก็ไม่แน่เสมอไป!”

“บนโลกนี้ไม่มีอะไรที่แน่นอน ถ้าเกิดนายแพ้ล่ะ?”

“นายคงไม่ได้คิดที่จะไม่วางของเดิมพันอะไรเลยใช่ไหม แบบนี้มันต่างอะไรกับหมาป่าที่จ้องเอาของของคนอื่นฟรี ๆ กัน !”

ฉินหมิงพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“ถ้างั้นแกพูดมาว่าจะเอายังไง แกยื่นเงื่อนไขได้ตามที่ต้องการเลย!”

ลี่หย่งเจี๋ยโบกมืออย่างไม่ใส่ใจนัก เขาไม่คิดว่าตัวเองจะพ่ายแพ้แม้แต่น้อย!

“ง่ายมาก ถ้านายแพ้ นายก็ขอโทษคุณหนูใหญ่เฝิงที่พูดจาดูถูกเธอเมื่อสักครู่นี้ อ้อ คุกเข่าขอโทษล่ะ!”

ฉินหมิงยิ้มอย่างเย็นชา ประกายแสงเย็นวาบกะพริบผ่านดวงตาของเขาไป