พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 472

ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้เขาจงใจลอบโจมตี ภายใต้สถานการณ์ที่เร่งรีบ ฉินหมิงไม่มีทางรับหมัดที่โจมตีเต็มแรงของเขาได้อย่างแน่นอน!

“ช่างไม่ประเมินความสามารถตัวเอง!”

ฉินหมิงหัวเราะเยาะ จากนั้นก็ชกสวนไปหนึ่งหมัด

ระดับการบ่มเพาะของลี่หย่งเจี๋ยมาถึงขั้นสูงสุดระดับสวรรค์ประทานแล้ว ความแข็งแกร่งของเขาจึงทัดเทียมกับตน

ถ้าหากลี่หย่งเจี๋ยใช้วิธีการยืดเวลาสู้ออกไปเรื่อย ๆ อย่างน้อยก็อาจรับกระบวนท่าของเขาได้สักหลายสิบกระบวนท่า

แต่ลี่หย่งเจี๋ยกลับหยิ่งและทะนงตัวเกินไป ยังไงก็จะเผชิญหน้ากับเขาตรง ๆ นี่เท่ากับรนหาที่ตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

พลังวิญญาณและพลังปราณแท้จริงแบบโจมตีคู่ของเขาไม่ใช่ไก่กาแน่นอน!

ตู้ม!

หลังจากเสียงปะทะกันอย่างรุนแรง ผลก็เป็นเหมือนกับเมื่อสักครู่นี้ทุกประการ

ร่างสูงของลี่หย่งเจี๋ยลอยกระเด็นออกไปอีกครั้ง จากนั้นก็กระแทกลงกับพื้นอย่างหนัก

“นี่...เป็นไปได้ยังไง...”

ลี่หย่งเจี๋ยโน้มตัวแล้วกระอักเลือดออกมา

สายตาที่เขามองไปที่ฉินหมิงเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ถ้าครั้งก่อนหน้านี้เป็นเพียงอุบัติเหตุ ถ้าอย่างนั้นสองครั้งก็คือเรื่องจริงแล้ว!

ฉินหมิงสามารถรับการโจมตีเต็มแรงของเขาได้ถึงสองครั้งติด กระทั่งทำให้เขาได้รับบาดเจ็บได้อย่างง่ายดาย

ไม่ว่าเขาจะโง่เขลาแค่ไหน ตอนนี้เขาก็ได้สติแล้ว ฉินหมิงต้องมีความสามารถที่แท้จริงแน่นอน เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะใช้วิธีการน่ารังเกียจเหมือนกับที่เขาคิดไว้ก่อนหน้านี้ !

“ร้ายกาจมาก!”

กลุ่มคนที่มุงดูอยู่มีสีหน้าตื่นตะลึง

เมื่อสักครู่นี้พวกเขาอาจจะยังสงสัยในความสามารถของฉินหมิง คิดว่าเขาเป็นเพียงคนที่ไร้ชื่อเสียงคนหนึ่งจะโค่นลี่หย่งเจี๋ยลงได้ยังไง น่าจะเป็นเพราะความบังเอิญหรือเปล่า?

แต่ตอนนี้ ไม่มีใครกล้าตั้งคำถามถึงความแข็งแกร่งของฉินหมิงอีกแล้ว!

“ลี่หย่งเจี๋ย ตอนนี้ยังมีอะไรจะพูดอีกไหม?”

“ถ้านายยังไม่ยอมรับ ถ้าอย่างนั้นก็เข้ามาได้เลย!”

ฉินหมิงยิ้มอย่างเย็นชามาก

ลี่หย่งเจี๋ยกำหมัดทั้งสองข้างแน่น สีหน้าของเขามืดครึ้มจนน่ากลัว

หลังจากการต่อสู้สองครั้งนี้

หลิวเหว่ยรวมถึงคนอื่นในที่สุดก็ตอบสนองกลับมา แต่ละคนอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงไชโยโห่ร้อง กระทั่งเริ่มเฉลิมฉลองกันแล้ว

“นายน้อยฉินครับ คุณร้ายกาจมาก!”

“ผมรู้อยู่แล้วว่าเมื่อคุณลงมือ จะต้องไม่พลาดแน่นอน!”

เฝิงหลุนเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มกว้างและยกนิ้วให้กับฉินหมิง

ในครั้งนี้ฉินหมิงไม่เพียงแต่ช่วยให้เขาชนะการแข่งขันเท่านั้น

แต่เขายังสั่งสอนบทเรียนให้กับลี่หย่งเจี๋ยอย่างหนักด้วย ทำให้ลี่หย่งเจี๋ยอับอายขายขี้หน้า

ทุกครั้งที่เขานึกถึงภาพลี่หย่งเจี๋ยคุกเข่าลงเมื่อสักครู่นี้และขอโทษด้วยสีหน้าขมขื่น เขาก็รู้สึกมีความสุขมาก!

“นายน้อยเฝิง ชมเกินไปแล้ว ผมแค่โชคดีเท่านั้น”

ฉินหมิงยิ้มอย่างถ่อมตัว

ในเวลานี้เอง เฝิงรั่วซวงก็เดินตามหลังเฝิงหลุนเข้ามา

“ฉิน...ฉินหมิง เรื่องในครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณมากจริง ๆ”

“แล้วก็ ขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ด้วย”