พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 495

เฝิงหลุนกล่าวอย่างตื่นเต้น

“คุณชายฉินคือใครกัน?”

คุณผู้หญิงเฝิงดูสับสน

ก่อนหน้านี้หมอชุยเป็นคนที่คอยรักษาเธอตอนที่เธอล้มป่วยหรือเป็นลม คราวนี้เธอคิดว่าเป็นฝีมือของหมอชุยและเธอไม่รู้ว่าฉินหมิงคือใคร

“คือเรื่องเป็นอย่างนี้…”

เฝิงหลุนเล่าสั้น ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น รวมไปถึงเหตุการณ์ที่ฉินหมิงกระอักเลือดออกมาเต็มปากเพื่อช่วยคุณผู้หญิงเฝิง

แม้เขาจะไม่รู้ว่าทำไมฉินหมิงถึงอาเจียนเป็นเลือด แต่ถึงใช้เท้าคิดเขาก็เดาได้ว่าสถานการณ์นั้นต้องอันตรายมาก

“อย่างนี้นี่เอง!”

“คุณฉินอยู่ที่ไหน เขาอยู่ที่ไหน พวกเราควรขอบคุณเขาอย่างเหมาะสม”

เมื่อรู้ว่าฉินหมิงยอมเสี่ยงขนาดนี้ คุณผู้หญิงเฝิงก็รู้สึกขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง เธอพยายามลุกจากเตียงด้วยร่างกายที่อ่อนแอ และอยากจะขอบคุณฉินหมิงด้วยตนเอง

“แม่คะ ตอนนี้ฉินหมิงถูกความเยือกเย็นเล่นงาน เขากำลังใช้กำลังภายในขจัดมันออกไปอยู่”

เฝิงรั่วซวงอธิบาย ครอบครัวของพวกเขารู้สึกซาบซึ้งพลางเบนสายตาไปยังฉินหมิง

ในขณะนี้ ฉินหมิงกำลังอยู่ในช่วงที่สำคัญของการใช้กำลังภายใน

ระดับพลังยุทธ์ของเขาอยู่เพียงปลายแถวเท่านั้น ซึ่งตามหลังเฝิงเจิ้นผู้เป็นปรมาจารย์ขั้นสูงสุดอยู่มาก

ในตอนที่เฝิงเจิ้นส่งพลังปราณที่แท้จริงมาช่วยเขา พลังปราณที่แท้จริงอันเข้มข้นนั้นได้ปรับเส้นลมปราณในร่างกายของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้พลังปราณที่แท้จริงของเขามีความบริสุทธิ์มากขึ้น

นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก เขารับรู้ได้ว่าขีดจำกัดวรยุทธ์ของตัวเองได้คลายลงแล้ว

ดังนั้นเขาจึงรวบรวมสมาธิกำหนดจิตเตรียมที่จะใช้โอกาสนี้ฝึกวรยุทธ์บรรลุถึงขั้นสูงสุด!

“และในช่วงสองสามปีที่ผ่านมาฉันก็รู้สึกได้ว่าสุขภาพของตัวเองแย่ลงเรื่อย ๆ คิดว่าคงเหลือเวลาไม่มากแล้ว”

“คราวหน้าหากเกิดเหตุการณ์คล้าย ๆ กันอย่าได้ทำอะไรหุนหันพลันแล่นแบบนี้อีก ฉันไม่อยากให้คนอื่นต้องมาบาดเจ็บเพราะฉัน ไม่อย่างนั้นหากตายไปแล้วฉันก็คงจะไม่สบายใจ”

คุณผู้หญิงเฝิงพูดอย่างขมขื่น สีหน้าของเธอเศร้าหมอง

เธอเห็นมาโดยตลอดว่าสามีของเธอใช้ความพยายามมากเพียงใดในการรักษาเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่ก็ล้วนไม่ได้ผล

ตอนนี้เมื่อรู้ว่าเธอเหลือเวลาอีกไม่มาก เธอก็ยอมรับชะตากรรมของตัวเอง เธอไม่ต้องการให้เฝิงเจิ้นและลูก ๆ ต้องลำบากเพื่อรักษาเธออีกต่อไป แม้แต่การทำร้ายผู้บริสุทธิ์ยิ่งแล้วใหญ่

“แม่คะ...แม่ต้องไม่เป็นอะไร...”

เฝิงรั่วซวงกัดริมฝีปาก ดวงตาแดงเล็กน้อย เธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูกจนอยากจะร้องไห้ออกมา

พ่อลูกเฝิงเจิ้นและเฝิงหลุนตกอยู่ในความเงียบ พวกเขาก็รู้สึกเครียดเช่นกัน