พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 507

“คุณชายไช่ ขอบคุณสำหรับการต้อนรับในวันนี้ครับ”

ฉินหมิงยิ้มอย่างสุภาพพลางหยิบแก้วไวน์ขึ้นมา

ซูซินเหยาและเจี่ยงฉินเป็นเด็กสาวทั้งคู่ พวกเธอเพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยและไม่มีงานอดิเรกเป็นการดื่มมาก่อน ดังนั้นพวกเธอจึงดื่มชาแทนไวน์เสมอ

พวกเขาทั้งสี่ยกแก้วขึ้นดื่มพร้อมกัน

เมื่อเห็นซูซินเหยาดื่มเครื่องดื่มในแก้ว ดวงตาของไช่เม่าก็ฉายแววคมปลาบและเยาะเย้ย

ภายใต้คำชักชวนอันอบอุ่นของไช่เม่า ทุกคนก็ดื่มหลายแก้วติดต่อกัน

ฉินหมิงไม่ใช่คนโง่ เขาค่อย ๆ คิดได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับไช่เม่า จากนั้นเขาก็ดูเครื่องดื่มในแก้วของซูซินเหยาและตระหนักถึงบางสิ่งอย่างรวดเร็ว

“ซินเหยา เอาแก้วมาให้ผมดูหน่อย”

ฉินหมิงพูดเสียงทุ้ม ความรู้สึกที่เลวร้ายเกิดขึ้นในใจของเขา

“มีอะไรเหรอ?”

ซูซินเหยารู้สึกสับสน แต่ยังคงส่งแก้วของเธอให้ฉินหมิงตามที่เขาบอก

เมื่อฉินหมิงหยิบแก้วมาดมกลิ่นของเครื่องดื่มที่อยู่ข้างใน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนทันที หยิบแก้วแล้วสาดเครื่องดื่มไปที่ศีรษะและใบหน้าของไช่เม่า

ไช่เม่าไม่ทันระวังจึงมีเครื่องดื่มกระเซ็นไปทั่วศีรษะและเสื้อผ้าของเขา เขาดูอับอายอย่างมาก

“ฉินหมิง นี่คุณทำอะไรเนี่ย?”

ซูซินเหยาและเจี่ยงฉินตกตะลึง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจียงฉิน เธอรีบหยิบกระดาษออกมาเช็ดคราบบนเสื้อผ้าของไช่เม่า

“ซินเหยา มีบางอย่างผิดปกติกับเครื่องดื่มเหล่านี้ ไช่เม่าวางยาไว้!”

ฉินหมิงพูดด้วยความโกรธ จ้องไปที่ไช่เม่าด้วยท่าทางอาฆาต

ในที่สุดเขาก็เข้าใจ ไม่แปลกใจเลยที่จู่ ๆ พฤติกรรมของไช่เม่าก็แปลกไปมาก ที่แท้อีกฝ่ายก็มีเจตนาชั่วร้ายนี่เอง!

“อะไรนะ?”

ซูซินเหยาและเจี่ยงฉินตกตะลึง

“ผมไม่ได้ใส่ร้ายเขา!”

"เครื่องดื่มพวกนี้เต็มไปด้วยดอกลำโพงซึ่งอาจทำให้คนเวียนหัวและอ่อนแรง การใช้พวกมันเกินขนาดอาจทำให้เกิดอาการประสาทหลอนได้!

ฉินหมิงพูดอย่างสงบ แต่เขาแอบโทษตัวเอง คราวนี้เขาประมาทเกินไปและปกป้องซูซินเหยาที่บังเอิญตกหลุมพรางของไช่เม่าไม่ได้

โชคดีที่ดอกลำโพงเป็นเพียงยาชาที่มักใช้ในการแพทย์ ถึงแม้จะสามารถทำให้คนถูกสะกดจิตหรือหมดสติได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ก็ไม่เป็นอันตรายต่อร่างกายมนุษย์

ไม่เช่นนั้นหากเป็นพิษที่รุนแรงมากกว่านี้ก็จะลำบากเอา!

“เป็นไปไม่ได้ อาเม่าไม่ใช่คนแบบนั้นแน่นอน…”

เจี่ยงฉินกำลังจะตอบโต้แทนแฟนของเธอ แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบ ความรู้สึกวิงเวียนและอ่อนแรงก็ถาโถมเข้ามา จนเธอเดินเซและล้มลงบนเก้าอี้

“ฉันเวียนหัวนิดหน่อย นะ...นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

เจี่ยงฉินลูบหน้าผากของเธอด้วยความประหลาดใจและสงสัย

“ฉันก็เวียนหัวเหมือนกัน ทั้งตัวรู้สึกไม่มีเรี่ยวแรงเลย…”

“หรือว่านี่เป็นฝีมือของไช่เม่าจริง ๆ !”