พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 544

“คุณฉิน คุณหนูซู เมื่อสักครู่นี้ผมมีตาแต่ไร้แวว ทำให้ทั้งสองคนขุ่นเคืองใจ ครั้งนี้ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย…”

ไช่หงเซินอดทนต่อความอัปยศอดสูในใจของเขา คุกเข่าลงเสียงดังปึกและก้มหัวให้กับฉินหมิงและซูซินเหยาเพื่อเป็นการขอโทษ

“ลุกขึ้นเถอะ!”

“คุณชายใหญ่ไช่ ฉันมีประโยคหนึ่งที่อยากจะขอเตือนไว้ ทำความชั่วมากย่อมพิฆาตตัวเอง หวังว่าตระกูลไช่ของพวกนายจะดูแลตัวเองให้ดีในอนาคต!”

ฉินหมิงพูดอย่างใจเย็น

เขาไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผลและไม่ยอมให้อภัยคน ตอนนี้ไช่หงเซินคุกเข่าลงเพื่อขอโทษแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องถือสากับอีกฝ่ายอีก

สำหรับซูซินเหยา แม้ว่าเธอจะยังไม่สบอารมณ์เล็กน้อย แต่เธอก็ทำตามการตัดสินใจของฉินหมิงเสมอ เนื่องจากฉินหมิงเอ่ยปากไปแล้ว เธอย่อมไม่คัดค้านแน่นอน

“ขอบคุณทั้งสองสำหรับความมีเมตตา...”

ไช่หงเซินถอนหายใจอย่างโล่งอกและลุกขึ้นยืน

“เอาล่ะ พวกแกไสหัวไปได้แล้ว!”

เจิ้งอวี่พูดอย่างเย็นชา

“พวกเราไป!”

ไช่หงเซินรู้สึกเหมือนได้รับการนิรโทษกรรม จากนั้นก็ตะโกนเรียกลูกน้อง หันหลังกลับและเตรียมจะจากไปอย่างสิ้นหวัง

“เดี่ยวก่อน!”

จู่ ๆ ซูซินเหยาก็เอ่ยปากเรียกไช่หงเซินและคนอื่น ๆ ให้หยุด

“คุณหนูซู ไม่ทราบว่าคุณยังมีอะไรอยากจะกำชับเราอีกไหม?”

หัวใจของไช่หงเซินกระตุก

“คุณชายใหญ่ไช่ เรื่องในครั้งนี้ล้วนเกิดจากไช่เม่า!”

“คนชั่วอย่างเขาต้องถูกลงโทษอย่างรุนแรง!”

ซูซินเหยาพูดอย่างเย็นชา

ไช่หงเซินเข้าใจทันทีและมองไปที่ไช่เม่าด้วยสีหน้าอาฆาตแค้น

คราวนี้เขาถูกไช่เม่าปลุกปั่น ถึงได้โจมตีฉินหมิงและซูซินเหยาทั้งสองคน ผลลัทธ์คือขโมยไก่ไม่สำเร็จเสียข้าวสารไปอีกหนึ่งกำมือ เขาไม่เพียงแต่ถูกเจิ้งอวี่หักซี่โครงหลายซี่ ยังถูกบังคับให้คุกเข่าลงร้องขอความเมตตาจากฉินหมิงและซูซินเหยาด้วย แม้แต่ศักดิ์ศรีและใบหน้าของลูกผู้ชายก็ไม่มีเหลือแล้ว!