พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว นิยาย บท 15

บทที่ 15 ขอกราบเรียนเชิญคุณอารียา

ไม่กี่วันหลังจากนั้น ก็ถึงวันงานนิทรรศการของนภทีป์ เธอไปเตรียมความพร้อมที่วิลล่าฟ้าอนงค์ตั้งแต่เช้าตรู่

เพราะว่านภทีป์มอบหมายงานนี้ให้กับเธอ ดังนั้นสองสามวันมานี้เธอจึงยุ่งมาก

นภทีป์เชิญแขกมาร่วมงานนิทรรศการครั้งนี้เยอะมาก ล้วนเป็นคนที่เคยร่วมงานกับตระกูลฉัตรมงคลทั้งนั้น เขาคิดอยากจะเชิญตระกูลอันดับต้นๆ ในเมืองริเวอร์ แต่น่าเสียดายพวกนั้นไม่แยแสเขา อีกทั้งคนที่ตอบตกลงมาร่วมงานนี้ ส่วนใหญ่แล้วมาจากวิลล่าฟ้าอนงค์ และบางส่วนก็อยากรู้ว่าผู้หญิงที่เจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ถูกใจแท้จริงแล้วจะเป็นใคร

ระหว่างที่จะถึงวันงาน ผู้คนก็ถกเถียงเรื่องเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์กันอย่างดุเดือด

ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ ดอกกุหลาบคาโรล่าทั้งหมดในเมืองริเวอร์ถูกกว้านซื้อโดยคนคนเดียว ทุกคนต่างพากันสงสัยว่าเรื่องนี้อาจจะเป็นฝีมือของเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์

ทุกสิ่งทุกอย่างมันบ่งบอกว่า เจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์จะสารภาพรักกับผู้หญิงที่ต้องตาต้องใจเขาในวันงานนิทรรศการ

อีกทั้งคนที่มีความหวังมากที่สุดก็ต้องเป็น ชรินทร์ทิพย์

คนจำนวนไม่น้อยเอาเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ไปเปรียบเทียบกับรพีพงษ์ สองคนนี้แตกต่างกันเหมือนฟ้ากับเหว

คนในตระกูลฉัตรมงคล เมื่อได้ยินคนอื่นพูดถึงรพีพงษ์ ก็แสดงสีหน้ารังเกียจออกมา ราวกับว่ารพีพงษ์เป็นคนที่ทำให้พวกเขาอับอาย

“ต้องโทษไอ้สวะนั่น ไม่กี่วันมานี่ฉันมักจะได้ยินคนพูดกันให้วุ่นว่าตระกูลของเราเทียบไม่ได้กับวิลล่าฟ้าอนงค์ ต่อจากนี้ถ้าเจนแต่งกับเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ ไอ้รพีพงษ์ก็ไม่มีอะไรเทียบกับเขาได้เลย”

“อย่าไปพูดถึงชื่อมันอีก เสนียดหู”

……

วิลล่าฟ้าอนงค์สถานที่สวยสดงดงาม ที่อยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้

อารียากำลังสั่งให้คนนำวัตถุโบราณของคุณปู่มาวางให้เรียบร้อย นภทีป์มาที่นี่ตั้งแต่เช้า ดูท่าทางพอใจเป็นอย่างมาก

ในขณะเดียวกันก็มีคนเข้ามาชมนิทรรศการ อารียาทั้งต้อนรับแขกและดูแลความเรียบร้อยของงาน เธอยุ่งจนไม่สามารถปลีกตัวไปไหนได้

“รพีพงษ์ไปไหนแล้วเนี่ย ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้ว ฉันยุ่งจะตายอยู่แล้วเนี่ย” อารียาบ่นออกมา สองสามวันก่อนหน้านี้เขามาช่วยเธอตลอด แต่วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร เธอไม่เห็นเขาตั้งแต่เช้าเลย

ขณะเดียวกันก็มีชายร่างกายกำยำคอยเดินตรวจสอบรอบทิศ คนพวกนี้เป็นคนที่รพีพงษ์จัดมา ตอนที่อารียาเห็นคนพวกนี้เธอรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย แต่ว่ารพีพงษ์อธิบายว่าพวกเขาคือรปภ. รับผิดชอบดูแลความปลอดภัยในงานนิทรรศการ

ผ่านไปไม่นาน คนก็ยิ่งเยอะขึ้นเรื่อยๆ นิทรรศการเริ่มอย่างเป็นทางการ นภทีป์ร่วมชมนิทรรศการด้วยตัวเอง เพื่อพูดคุยกับผู้ที่มาร่วมงาน

แต่ทว่าก็มีคนไม่น้อยที่ไม่ได้สนใจนิทรรศการครั้งนี้ พวกเขาอยากเจอตัวจริงของเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ และอยากจะเห็นว่าผู้หญิงคนที่โชคดีของตระกูลฉัตรมงคลจะเป็นใคร

อารียาเห็นว่างานนิทรรศการเป็นไปด้วยความราบรื่น เธอก็สบายไปเรื่องหนึ่ง ไม่เสียแรงที่เธอเหนื่อยมาหลายวัน

ตอนที่เธอกำลังยืนพักเหนื่อยอยู่หลังภูเขาจำลอง ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงถกเถียงกันดังมาจากไม่ไกล

“พวกเธอดูสิ ทั้งสองคนเป็นคนของตระกูลฉัตรมงคล แต่อารียาทำไมถึงไปแต่งงานกับคนไร้ประโยชน์อย่างนั้น ได้ยินมาว่าสามีของเธอ นอกจากจะเกาะผู้หญิงกินก็ทำอะไรไม่เป็นเลย เอามาเปรียบกับเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์แล้ว ต่างกันราวฟ้ากับเหว”

“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ อารียาออกจะสวย แต่กลับไปแต่งงานกับคนไร้ประโยชน์ ใครจะไปรู้เธออาจจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่า”

“ได้ยินมาว่าเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ชอบชรินทร์ทิพย์ เอาจริงๆ อารียาก็ไม่ได้ด้อยกว่าชรินทร์ทิพย์เลยนะ น่าเสียดายที่ไปแต่งงานกับคนไร้ประโยชน์อย่างรพีพงษ์ ชีวิตเธอจึงพังทลายไปทั้งชีวิต”

“ไม่ว่ายังไงเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ก็คงจะไม่ชอบผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว หน้าตาสวยแล้วจะมีประโยชน์อะไร”

……

อารียาได้ยินคำพูดของคนพวกนั้น เธอกำหมัดแน่นอย่างอดไม่ได้ แววตาของเธอดูเศร้าหมองลง

ชรินทร์ทิพย์ทำหน้าทำตาไม่แคร์ เธอยักไหล่แล้วพูดว่า “ฉันอวดดี ฉันว่าพี่พูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะคะ ฉันจะแต่งงานกับเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ พี่พูดแบบนี้ดูไม่ค่อยเหมาะเท่าไรนะคะ”

“นี่น้องเจน ในเมื่อต่อจากนี้น้องจะได้เป็นคุณหญิงของวิลล่าฟ้าอนงค์ ถ้าจะไล่คนที่ขัดหูขัดตาออกไป ก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร” ธายุกรพูดแล้วแสยะยิ้ม

ตอนนี้อารียากำลังเดือดจนใกล้จะถึงจุดสูงสุด เธออยากจะสั่งสอนสองคนนี้สักรอบจริงๆ

แต่ความจริงในตอนนี้ทำให้เธอใจเย็นลง เธอสูดหายใจเฮือกใหญ่ ไม่สนใจสองคนนั้นแล้วหันหน้าเดินจากไป

ชรินทร์ทิพย์เบะปากดูถูก

“อารียา รอให้สามีในอนาคตของฉันปรากฏตัวก่อนเถอะ เธอก็จะรู้ว่าตัวเองไม่มีอะไรเทียบกับฉันได้เลย”

นิทรรศการยังคงดำเนินต่อไป ชรินทร์ทิพย์ทำตัวราวกับเจ้าหญิง เพลิดเพลินไปกับคำเยินยอของทุกคน

แต่อารียากลับไปหลบมุมน้อยใจอยู่

เมื่อถึงเวลาอาหารเที่ยง คนในตระกูลฉัตรมงคลพาทุกคนไปทานข้าว

จู่ๆ ก็มีคนกลุ่มหนึ่งวิ่งออกมาจากวิลล่าฟ้าอนงค์

ชรินทร์ทิพย์รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที เธอรู้ว่าคนพวกนั้นต้องมารับเธอแน่ๆ

ทุกคนมองเธอด้วยสายตาอิจฉา

คนที่ยืนอยู่เป็นคนแรกคือนรธีร์ เขากวาดตามองไปยังทุกคน แล้วใช้น้ำเสียงที่ดังกึกก้องพูดออกมาว่า “วิลล่าฟ้าอนงค์ขอกราบเรียนเชิญคุณอารียา เข้าไปทานข้าวกับเจ้าของของที่นี่ครับ!”