พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 40

ตอนที่ 40ขิงแก่ย่อมเผ็ด

ตอนที่งานเลี้ยงในวังเลิกเมื่อคืนนั้น เป็นเวลาดึกมากแล้ว ใกล้เวลาปิดกุญแจประตูวัง

เพราะเป็นองค์ชายที่โตเป็นหนุ่มและได้รับพระราชทานตำหนักนอกวังแล้ว หากไม่มีรับสั่งจากฮ่องเต้ก็ไม่สามารถอาศัยในวังได้ ฉะนั้นเป่ยจื่อห้าวจึงไม่มีเวลาพูดคุยกับลี่เฟย ได้แต่รีบออกจากวังไปโดยเร็ว

คิดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้แล้วเขารู้สึกเป็นกังวลยิ่งนัก วันถัดมาจึงรีบเข้าวังแต่เช้ามืดเพื่อไปหาพระมารดา

พอเข้าไปในตำหนักลี่เฟย ก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันอึมครึม คนรับใช้ของตำหนักก็ล้วนแล้วแต่แสดงสีหน้าหวาดกลัว ทำงานก็ยิ่งระวังกันตัวไม่กล้าผิดพลาด กลัวว่าตัวเองจะโดนทำโทษ

ตอนที่เป่ยจื่อห้าวเดินเข้าไป ลี่เฟยกำลังขว้างแจกันใบหนึ่งลงกับพื้นอย่างเกรี้ยวกราด มองอีกทีก็เห็นว่าทั่วทั้งห้องเต็มไปด้วยของเกลื่อนกระจัดกระจาย

ยังดีที่ฮ่องเต้ไม่ได้เสด็จมาวังหลัง หากทรงทอดพระเนตรเห็นแบบนี้แล้ว คงรับไม่ได้ที่ลี่เฟยต่อหน้าทำทีเป็นคนใจกว้าง มีเมตตากับทุกคนแล้วกลับมาทำตัวเป็นแบบนี้

ลี่เฟยพอเห็นบุตรชายของตัวเอง ก็รีบถลึงตามองไปทางคนรับใช้ “มัวอึ้งทำไมอยู่ ยังไม่รีบไสหัวออกไปอีก”

คนรับใช้ในตำหนักต่างตกใจรีบเดินก้มหน้าออกไป แล้วปิดประตูจนสนิท

คนรับใช้ตำหนักอื่นล้วนอิจฉาคนรับใช้ของตำหนักลี่เฟย พูดชมลี่เฟยว่าเป็นคนดีมาก ไหนเลยจะรู้ถึงด้านในที่แท้จริง

“ท่านแม่อย่าได้โกรธไปเลย ยิ่งโกรธจะยิ่งทำร้ายร่างกายนะครับ” เป่ยจื่อห้าวรีบพูดปลอบโยนนาง

“หึ…..ตอนนี้ข้ายังต้องมาห่วงร่างกายตัวเองอีกหรือ โอกาสดีๆแบบเมื่อคืนวานแท้ๆ ไม่เพียงเราจะกำจัดรัชทายาทได้ แต่ยังจะลากเสียนเฟยลงน้ำได้ด้วย แต่กลับถูกยัยคนต่ำช้าจางยวี่โหร่วนั่นทำแผนพังหมด คราวหน้าคงไม่มีโอกาสดีๆแบบนี้อีกแล้ว”

รัชทายาทสมองทึบไร้ความสามารถ แต่หากเขายังอยู่ ฮ่องเต้ย่อมไม่มีวันมอบตำแหน่งรัชทายาทให้องค์ชายอื่นแน่ ถ้าหากเป็นแบบนี้บุตรชายของนางเท่ากับไม่มีหวังไปตลอดกาล

แล้วยังเสียนเฟยอีก ที่จริงสถานะในวังของเสียนเฟยไม่ได้สูงเทียบเท่านาง เพียงแค่ให้กำเนิดพระธิดาก็ได้ตำแหน่งพระสนมไปครอง นั่งชูหน้าชูตาเทียบเท่าตัวเอง ช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย

ฮ่องเต้ไม่ค่อยได้เสด็จมาที่วังหลัง แต่มาเมื่อใดก็มักไปอยู่ที่ตำหนักของนาง ลี่เฟยมองนางเป็นเหมือนเสี้ยนหนามตำตา พอคิดถึงว่าตัวเองต้องคิดหาวิธีการอย่างยากเย็น ลอบเตรียมแผนลับๆ อุตส่าห์คิดแผนการอันแยบยลที่ยิงนัดเดียวก็ได้นกสองตัวแบบนี้ได้อย่างยากเย็น แต่มาบัดนี้ทุกอย่างกลับพังจนหมดสิ้น

พอพูดถึงเรื่องนี้ เป่ยจื่อห้าวก็รู้สึกโมโหอย่างยิ่ง แต่เขายังไม่เข้าใจบางเรื่อง

“จางยวี่โหร่วสมควรตายยิ่งนัก มาทำแผนของพวกเราพังหมด แต่ลูกไม่เข้าใจเลย หรือนางจะรู้ว่าในเหล้ามีพิษ ถึงได้ไปปัดถ้วยเหล้าของรัชทายาทจนหก?” ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริงล่ะก็ เรื่องก็จะยิ่งหนักหนากว่าเดิม

ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลจางกับเสียนเฟย เป็นที่รู้กันดีของขุนนางทั่วราชสำนัก การที่พวกเขาให้ร้ายเสียนเฟยเช่นนี้ หากจางยวี่โหร่วรู้เข้าแล้ว ถ้าเช่นนั้นตระกูลจางก็ย่อมต้องรู้ด้วยเช่นกัน หากให้จางไท่ซือรู้ว่าพวกเขาลอบลงมือแบบนี้ จะผิดใจกับตระกูลจางได้ ถ้าถึงตอนนั้นจะเกิดผลร้ายแรงอย่างยิ่ง

ลี่เฟยเป็นผู้หญิง ย่อมต้องเข้าใจความใจอ่อนของผู้หญิงดี จุดอ่อนของผู้หญิง อยู่ตรงที่ขณะกำลังมีภัยก็มีคนยื่นมือเข้าช่วยเหลือ นางย่อมจดจำคนผู้นั้นได้ฝังใจ

แม้ตอนนี้นางอาจจะชอบบุตรชายของนาง แต่ใครจะรับประกันได้ว่าจะไม่เปลี่ยนใจเล่า

เป่ยจื่อห้าวขมวดคิ้วด้วยความชิงชัง “แต่เมื่อคืนที่นางทำกิริยาไร้ยางอายนั่น จะให้ลูกออกหน้าได้ยังไงกัน ชิงผินอ๋องคนเดียวยังไม่พอ ยังจะให้ลูกทนดูนางสวมเขาต่อหน้าต่อตาตัวเองอีกหรือ?”

ลี่เฟยเห็นเขาหุนหันพลันแล่นแบบนี้แล้ว ก็รู้สึกไม่พอใจมาก รีบเตือนสติเขาว่า “ไม่ว่าเจ้าจะรังเกียจนางแค่ไหน ก็ห้ามแสดงออกเด็ดขาด แล้วก็ไม่ต้องไปใส่ใจชิงผินอ๋องด้วย ที่จริงเจ้าไม่ควรใส่ใจเลยด้วยซ้ำ จางยวี่โหร่วสำหรับพวกเราแล้ว เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งที่ใช้เพื่อชิงตำแหน่งฮ่องเต้เท่านั้น วันใดหากงานสำเร็จ หมากตัวนี้ก็จะไม่มีประโยชน์อีกต่อไป ถึงตอนนั้นจะจัดการกับนางยังไงก็ขึ้นกับพวกเราแล้ว

ขิงยิ่งแก่ก็ยิ่งเผ็ด เป่ยจื่อห้าวหลังจากที่ลี่เฟยเตือนสติแล้ว ก็มีสีหน้าดีขึ้นมา

“เรื่องเล่าลือของชิงผินอ๋องนั้นน่ากลัวนัก ทั้งยังเป็นโรคประหลาดอีก จางยวี่โหร่วไม่มีทางชอบเขาลงแน่ ข้อนี้ท่านแม่วางใจได้ แต่ลูกก็จะเชื่อฟังที่ท่านแม่กำชับ จะคอยไปเอาอกเอาใจนางบ่อยๆ ทำให้นางมีแต่ข้าทุกลมหายใจ”

เขาเป็นถึงโอรสฮ่องเต้ เรื่องอะไรต้องทุ่มเทใจให้ผู้หญิงแค่คนเดียว ถ้าคิดถึงเมียน้อยที่อยู่ในตำหนักของเขาแล้ว ก็ยังมีจ้าวซินซินที่คอยประจบเอาใจ แบบนั้นต่างหากที่เขาชอบ สิ่งที่เขาปรารถนามากที่สุดคือการที่ตัวเองได้อยู่ในตำแหน่งสูงสุด ทุกคนจะได้ไม่กล้าดูถูกเขา ไม่กล้าที่จะไม่เห็นเขาในสายตา

แต่เขาต้องได้นั่งบัลลังก์ฮ่องเต้เท่านั้น ถึงจะบรรลุตามที่ปรารถนาได้ ทำให้ผู้คนและขุนนางทั้งปวงยอมคุกเข่าให้

และเพื่อจะให้ถึงวันนั้น ไม่ว่าเรื่องอะไรเขาก็สามารถอดทนทำได้ทุกเรื่อง