ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5782

“เจมส์ สมิธ？！”

เว่ยเลี่ยงตกใจมาก อดไม่ได้ที่จะถามว่า：“อาจารย์เย่ ผมขอถามหน่อยนะ คุณพูดอย่างไรกับเขา？”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า：“ถือเป็นรางวัลที่ซ่อนไว้ให้เขา ผมเคยพูดกับเขาว่า ถ้าเขาทำบุญด้วยใจจริง ๆ โดยไม่ขออะไรตอบแทน บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนก็อาจจะให้โอกาสเขา ครั้งนี้ก็ตัดคำว่าก็อาจไปละกัน”

เว่ยเลี่ยงพูดโดยไม่คิดว่า：“ครับอาจารย์เย่ คุณไม่ต้องห่วง ผมจัดการเอง”

เย่เฉินพูดอีกว่า：“อีกสองคน เป็นคนหนุ่มสาวที่ยังแข็งแรง และมีวาสนาต่อกัน คุณก็จัดการให้ตามความเหมาะสมด้วย”

พูดไป เย่เฉินจึงสั่งไปว่า：“แต่ว่า หลังจากรับคนไข้มารักษาแล้ว คุณก็ให้ลูกชายของเจมส์ สมิธไปที่แผนกผู้ป่วยเด็ก แยกกับสองคนนั้น อย่าให้สองคนนั้นรู้ตัวตนผม แต่สามารถหาโอกาสแอบพูดกับเจมส์ สมิธให้ชัดเจน พระคุณนี้ผมให้ไปฟรี ๆ ไม่ได้ ต้องให้ตาคนนี้รู้ว่า ใครเป็นคนให้โอกาส”

เว่ยเลี่ยงพูดทันทีว่า：“เข้าใจแล้วอาจารย์เย่ ถึงตอนนั้นผมจะหาโอกาสคุยกับเขาให้ชัดเจนต่อหน้า！”

พูดจบ เว่ยเลี่ยงคิดอะไรได้ จึงรีบถามอีกว่า：“อาจารย์เย่ ครั้งนี้ผมเจอเจมส์ สมิธแล้ว งั้นให้บอกตัวตนที่แท้จริงของคุณแก่เขาไหมครับ？”

เย่เฉินตอบอือ พูดว่า：“พูดกับเขาไปตรง ๆ เลย ก่อนหน้านี้ผมก็ตั้งใจว่ารับคน ๆ นี้มาไว้ใช้ประโยชน์พอดี งั้นครั้งนี้ก็ดึงเขามาเข้าร่วมด้วย”

เว่ยเลี่ยงถามอย่างตกใจว่า：“อาจารย์เย่ คุณอยากให้เจมส์ สมิธร่วมมือกับพวกเรา？”

เย่เฉินพูด：“ไม่ใช่แค่ร่วมมือ ผมจะให้เขาเข้าร่วมกับพวกเรา เป็นส่วนหนึ่งของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน”

พนักงานรักษาความปลอดภัยรออยู่สักพัก ไม่เห็นมีคนออกมารับพวกเขา จึงเดินเข้ามาพูดว่า：“ทั้งสาม พวกคุณเลยเวลาแล้ว กรุณาย้ายไปรอนอกเส้นล้อมด้วย”

หูเล่อฉีรีบพูดว่า：“คุณรอก่อน อีกแป๊บเดียวน่าจะมีคนมารับพวกเราแล้ว”

พนักงานรักษาความปลอดภัยพูดอย่างจริงจังว่า：“ถึงเวลาแล้ว ทั้งสามย้ายไปนอกเส้นล้อมก็ไม่ส่งผลอะไรด้วย รอคนของพวกคุณมาแล้ว ผมค่อยให้พวกคุณเข้าไป”

หูเล่อฉีหมดหนทาง ได้แต่พยักหน้าพูดว่า：“โอเค งั้นพวกเราไปรอที่เส้นล้อมเถอะ”

พูดจบ ก็ได้ยินผู้ชายคนหนึ่งพูดว่า：“หัวหน้าซุน พวกนี้คือเพื่อนผมเอง ให้พวกเขาเข้ามาเถอะ”