พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 140

เมื่อดูการแสดงที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้โดยบังเอิญ หลิ่วเซิงเซิงก็นั่งอยู่บนรถม้าและไม่พูดอะไรเลย เพราะกลัวว่าองค์หญิงผู้เกเรจะสังเกตเห็นเธอ

แต่หนานซินยังคงเห็นเธอ "เสด็จอาโปรดหยุดดูความสนุกแล้ว เข้าไปในพระราชวังใช่ไหม?"

หลิ่วเซิงเซิงเลิกคิ้ว จึงจำได้ว่าครั้งที่เจอเธอในพระราชวัง ตัวเองยังคงเป็น "เซินเอ๋อ"

แต่ตอนนี้เธอเป็นเสด็จอาของเธอแล้ว และไม่ว่าเธอจะเกเรแค่ไหนเธอก็จะไม่ทำอะไรตัวเอง

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เธอจึงพูดว่า "องค์หญิงทรงขวางทางอยู่ ไม่สะดวกที่คนของข้าจะตรงไป"

จากนั้นหนานซินก็รู้ว่าเธอกำลังขวางทางอยู่ ดังนั้นเธอจึงดึงพระราชบุตรเขยก้าวออกไป

หลิ่วเซิงเซิงลดม่านลง

ไม่คิดว่าองค์หญิงตัวน้อยนี้จะแต่งงานเร็วขนาดนี้ เธอดูอายุแค่สิบห้าหรือสิบหกปีใช่ไหม?

แต่พอคิดดูอีกที ร่างตัวเองก็เหมือนแต่งงานกับหนานมู่เจ๋อตอนอายุสิบห้า...

แน่นอนว่าผู้หญิงในสมัยโบราณแต่งงานเร็ว

"องค์หญิงทรงพระครรภ์แล้ว คราวหน้าพระราชบุตรเขยอย่าทำให้องค์หญิงโกรธจะดีกว่า"

ในขณะที่รถม้าออกเดินทาง หลิ่วเซิงเซิงในรถก็ทิ้งคำพูดเหล่านี้ไว้

หนานซินซึ่งอยู่ที่เดิมเบิกตากว้าง เธอรู้ได้อย่างไรว่าตัวเองท้อง?

ตัวเองก็เพิ่งรู้เมื่อวาน และยังไม่ได้คุยกับใครเลย...

ตรงกันข้ามพระราชบุตรเขยที่อยู่ข้าง ๆ ก็ดีใจมาก "องค์หญิง เรามีลูกกันแล้วเหรอ?"

หนานซินตะคอกอย่างเย็นชา "ขอบคุณที่เจ้ายังดีใจ ข้าคิดว่า..."

"องค์หญิงอย่าโกรธเลย ข้าสาบาน จะไม่ทำให้ท่านโกรธอีกแล้ว"

"ฮึ่ม ข้าไมีมีทางโกรธเพื่อคนอย่างเจ้า รีบไปกันเถอะ"

เมื่อพูดเช่นนี้ หนานซินก็ยังคงตกใจ

ทำไมหลิ่วเซิงเซิงถึงแตกต่างไปจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง?

ไม่เพียงแต่รูปร่างหน้าตาของเธอจะสวยขึ้นเท่านั้นแต่บุคลิกของเธอยังน่ารักมากกว่าเมื่อก่อนอีกด้วย เธอสามารถบอกได้เลยว่าตัวเองกำลังท้อง ไม่รู้จริง ๆว่าเธอทำอย่างไร

"..."

ขณะที่รถม้าทั้งสองค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกไป ร่างสองร่างบนถนนที่อยู่ไม่ไกลก็จ้องมองไปในทิศทางนั้นเป็นเวลานาน

"นังสารเลว ผู้หญิงคนนี้ทําให้ข้าเป็นแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เธอ ข้าจะถูกไล่ออกจากจวนแม่ทัพได้อย่างไร? ตอนนี้ข้าไม่ได้อยู่ในจวนแม่ทัพแล้ว เจ้ายังถูกทําลายหน้าตาอีก อนาคตจะเป็นอย่างไรต่อไป?"

เห็นแต่ชิชิ่งฟางพูดด้วยความโกรธเสริมว่า "เธอเคยขี้เหร่ และเจ้าเป็นคนสวย แต่ตอนนี้เจ้าขี้เหร่ และเธอก็กลายเป็นคนสวยที่ทุกคนยกย่อง ถ้าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ ข้าไม่เชื่อเลย ทุกอย่างต้องเป็นเพราะเธอแน่นอน!"

ข้าง ๆ เธอ หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนมีสีหน้าโกรธเคืองเช่นกัน แต่ใบหน้าของเธอยังคงถูกคลุมด้วยผ้าสีขาว

แม้ว่าข้างหน้าเขาจะมีผู้คนมากมาย แต่หลิ่วเซิงเซิงก็ยังมองเห็นหนานมู่เจ๋อได้อย่างรวดเร็ว เพราะเขานั่งอยู่ในตำแหน่งที่เห็นได้ชัดเจนที่สุด และนอกจากฮองเฮาแล้ว เขายังใกล้ชิดกับฮ่องเต้มากที่สุดอีกด้วย

นั่นคือที่นั่งแถวหน้า ตรงข้ามกับหนานมู่เจ๋อคือสนมโหรว และนางสนมอีกหลายคนที่หลิ่วเซิงเซิงเคยพบมาก่อน ถัดจากหนานมู่เจ๋อคือองค์รัชทายาท และองค์ชายต่าง ๆ ตามมาด้วยขุนนางและครอบครัว

ต้องบอกว่างานเลี้ยงครั้งนี้ยิ่งใหญ่มากและมีคนมานับไม่ถ้วน คาดว่าทุกคนที่มีสถานะในเมืองหลวงจะได้รับเชิญ...

"พวกเจ้าได้ยินข่าวไหม? ว่าหลิ่วเซิงเซิงดูเหมือนจะสวยขึ้น หลายคนพูดในวันนี้"

"ได้ยินเรื่องนี้มานานแล้ว หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ได้จัดงานชมดอกไม้อะไรนั่นเหรอ? ข้าเห็นหลิ่วเซิงเซิงในเวลานั้น และเธอก็สวยมากจริง ๆ"

"มันเป็นไปไม่ได้ เมื่อก่อนเธอขี้เหร่มาก จะสวยได้ยังไงล่ะ?"

"..."

การสนทนาจากคุณหนูผู้สูงศักดิ์หลายคนมาจากฝูงชน จากนั้นผู้คนรอบข้างก็เริ่มพูดคุยกันเงียบ ๆ

"สวยขึ้นมากจริง ๆ และตอนนั้นเธอยังให้ของดีแก่เราอีกหลายขวด หลังจากใช้แล้ว ใบหน้าของข้าก็ขาวขึ้นและนุ่มนวล ถ้าเจอเธอตอนนี้ ข้าต้องซื้อเธออีกสองสามขวด"

"เฮ้ ผู้หญิงที่ขี้เหร่จะสวยได้ขนาดไหน ข้าคิดว่าเจ้าไม่เคยเห็นความงามมาก่อน และแม้แต่การเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยก็สามารถทำให้เจ้า…"

"ไม่ใช่แบบนั้น รู้ไหม ถ้าน้องสาวของเธอวางยาพิษเธอ เธอคงจะสวยตลอดไป"

"พวกเจ้ากำลังพูดถึงหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนใช่ไหม? เธออ่อนโยนและใจดีไม่ใช่เหรอ? เธอคงถูกใส่ร้ายใช่ไหม? ใครล่ะจะไม่รู้ว่าหลิ่วเซิงเซิงนั้นแย่ขนาดไหน…"