พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 179

ตอนเธอถูกนำตัวไปที่คุกก่อนหน้านี้ เธอพบว่ามีผู้คุมหลายคนอยู่ในห้องขัง แต่ในเวลากลางคืนผู้คุมจะอ่อนแอเล็กน้อย

มีหลายห้องขังในคุก แต่ไม่ใช่ทุกห้องที่ได้รับการปกป้องโดยผู้คุมโดยเฉพาะ ผู้คุมทุกคนจะง่วงนอนในตอนกลางคืนดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะทำการลอบโจมตี

เมื่อคิดเช่นนี้ หลิ่วเซิงเซิงก็ลงจากรถม้าอย่างเงียบ ๆ เธออ้อมยามอย่างเงียบ ๆ โดยใช้ประโยชน์จากความไม่เตรียมพร้อมของคนสองคน เธอจึงโยนแป้งจำนวนหนึ่งออกมา คนสองคนที่ประตูล้มลงอย่างเงียบ ๆ

หลิ่วเซิงเซิงบุกเข้าไปในคุกได้อย่างราบรื่นมาก เพื่อที่จะเข้าไปได้อย่างราบรื่น เธอยังถอดเสื้อผ้าของผู้คุมออก สวมมัน แล้วเดินเข้าไปโดยก้มศีรษะลง

หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็เห็นผู้คุมลาดตระเวนสองคน เมื่อเห็นว่าพวกเขากำลังเข้าใกล้ หลิ่วเซิงเซิงก็สะบัดนิ้ว และเข็มเงินสองเล่มก็เข้าไปวางยาพิษทั้งสองคน...

ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นมาก

ในไม่ช้าหลิ่วเซิงเซิงก็พบเสี่ยวถังและหากุญแจจากผู้คุม หลังจากเปิดประตูคุกแล้วก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อคลายเสี่ยวถังทันที

ในขณะนี้เสี่ยวถังกำลังจะตายแล้ว เมื่อเธอเห็นใครมาช่วยตัวเอง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา แต่เธอก็ไม่สามารถส่งเสียงได้

เมื่อเห็นแบบนี้ หลิ่วเซิงเซิงก็อุ้มเธอไว้บนหลังโดยตรง และตอนนี้เธอแค่ต้องออกจากห้องขังก็ประสบความสำเร็จ!

ในเวลาเดียวกัน

หนานลั่วเฉินและหนานเทียนเดินมาไกลมากแล้ว และพวกเขาก็พูดคุยกันตลอดทาง

ทันใดนั้นหนานเทียนก็ถามว่า "ได้ยินมาว่าเจ้าพักอยู่ในจวนอ๋องชางหนึ่งวันหนึ่งคืน เจ้าคงเพิ่งกลับมาที่วังใช่ไหม? ทำไมเจ้าถึงรู้ว่าข้าอยู่นอกคุกทันทีที่เจ้ากลับมาที่พระราชวัง?"

หนานลั่วเฉินตกตะลึงกับคำถาม "เสด็จพี่พูดอะไร? ท่านและข้ามีความสัมพันธ์ที่ดี ถึงขนาดที่ข้าถามข่าวเกี่ยวกับท่านทันทีที่กลับมา"

หลังจากพูดอย่างนั้น หนานเทียนก็ยิ้มอีกครั้ง "ถ้าหลิ่วเซิงเซิงต้องการช่วยชีวิตคนจริง ๆ เธอคงเขินอายที่จะขอความช่วยเหลือเสด็จอาใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นเธอทําได้แค่ลงมือคนเดียวแล้ว ถุย ถ้าไม่ใช่เมื่อกี้เจ้ามาทักทายข้า ข้าคิดว่าเจ้าพาเธอเข้ามาในวังด้วยแล้ว"

เมื่อฟังคำพูดของหนานเทียน ในที่สุดหนานลั่วเฉินก็เข้าใจว่าเขามองเห็นทุกสิ่งแล้ว และครู่หนึ่งใบหน้าของเขาก็น่าเกลียดมาก

"เสด็จพี่ตรัสแบบนี้หมายความว่าไง? กำลังสงสัยข้าเหรอ?"

"ไม่ใช่เจ้ากำลังสงสัยข้าอยู่เหรอ?"

หนานเทียนหยุดกะทันหันและรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ค่อย ๆ หายไป

"วันนั้นจู่ ๆ เจ้าก็ถามข้าว่าได้เปลี่ยนถุงหอมหรือเปล่า เจ้ากำลังทดสอบข้าอยู่ใช่ไหม?"