พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 285

เธอมองไปรอบ ๆ เห็นว่าสถานที่แห่งนี้อยู่ห่างจากประตูรั้วไม่ไกลนัก มีหน้าต่างบานหนึ่งที่ไม่ถูกไฟไหม้ไม่ไกลนัก แต่หน้าต่างมีขนาดเล็กมาก...

ไม่ทันคิดมาก หลิ่วเซิงเซิงก็สาดน้ำในถังน้ำทั้งหมดรอบ ๆ หน้าต่างเพื่อป้องกันไม่ให้ไฟลุกไหม้หน้าต่างเล็ก ๆ นี้ จึงดึงมู่ชิงชิงมาที่ใต้หน้าต่างอย่างรวดเร็วและประคองเธอปีนไปที่หน้าต่าง

เสียงข้าง ๆ ดังเป็นระยะ ๆ ไฟรอบ ๆ ก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าและบางครั้งก็มีไม้ตกลงมาจากด้านบน ในขณะนี้มู่ชิงชิงก็กังวล

"เซินเอ๋อ นี่เจ้ากำลังทำอะไรอยู่? ถ้าจะหนีเจ้าต้องหนีไปก่อน…"

"หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว ที่นี่จะพังแล้ว!"

หลิ่วเซิงเซิงกัดฟันแน่น จู่ ๆ ก็พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า "ด้านนอกหน้าต่างบานนี้เหมือนเป็นสนามหลังบ้าน เลยมองออกไปนอกหน้าต่างจากชั้นบน เห็นได้ชัดว่าสนามหลังบ้านก็ไฟไหม้แล้ว เจ้าออกไปแล้วอย่าอยู่ใต้หน้าต่าง อย่าลืมวิ่งให้ไกลหน่อย"

ขณะที่พูด มู่ชิงชิงขึ้นไปที่ขอบหน้าต่าง แต่มีท่อนไม้หล่นลงมาอย่างแรง เกือบจะชนไหล่ของหลิ่วเซิงเซิง

ขณะที่ไฟค่อย ๆ เข้ามาใกล้ มู่ชิงชิงกังวลมากจนร้องไห้อย่างขมขื่น "เซินเอ๋อ ข้าปีนขึ้นมาแล้ว ข้าจะดึงเจ้า..."

"ดึงบ้าอะไร หน้าต่างบานใหญ่แค่นี้ เจ้าเองเร็ว ๆ เข้า..."

"ไม่! ถ้าจะออกไปก็ต้องออกไปด้วยกัน ถ้าเจ้าไม่ขึ้นมาข้าก็ไม่ไปเหมือนกัน!"

"มู่ชิงชิง! เจ้าใจเย็นได้ไหม?"

หลิ่วเซิงเซิงคำรามและพูดอย่างหอบหายใจ "เจ้าถูกลักพาตัวเพราะข้าและเจ้าถูกโจมตีเพราะข้า เห็นได้ชัดว่าไฟนี้ยังเล็งมาที่ข้า เจ้าฟังข้า หลังจากที่เจ้าออกไปแล้วให้วิ่งหนีไปให้ไกลกว่านี้ ผู้คนที่อยู่ข้างหลังจะเพ่งเล็งมาที่ข้าเท่านั้นและจะไม่ใส่ใจเจ้า แต่ถ้าข้าออกไปกับเจ้า ทั้งเจ้าและข้าก็จะไม่ปลอดภัย ยิ่งกว่านั้นมันก็ไม่ทันแล้ว แคกแคก ตัวเจ้าเองรีบออกไปก่อน หนีไปให้ไกล..."

"ข้าไม่เอา ข้าบอกแล้วว่าถ้าจะไปก็ไปด้วยกัน! ข้าเกิดเรื่องขึ้นเพราะเหตุผลของตัวข้าเอง เพราะข้าไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ ไม่เกี่ยวกับเจ้า เจ้ารีบขึ้นมา อ๊า..."

"ข้าไม่เชื่อ! เจ้าโกหก! เจ้าไม่อยากออกมาเลย!"

"เจ้าฟังคำแนะนำของข้าหน่อยได้ไหม?"

"เซินเอ๋อ..."

"ข้าไม่ได้ชื่อเซินเอ๋อ! ข้าหลอกเจ้าตั้งแต่รู้จักเจ้า แล้วทำไมเจ้ายังเห็นข้าเป็นเพื่อนอีกล่ะ? ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะข้า ตราบใดที่ข้าหายไป ทุกอย่างก็จะจบ ทำไมเจ้าไม่เข้าใจเหตุผลนี้ล่ะ?"

มู่ชิงชิงตกตะลึง "เจ้า เจ้าพูดอะไร?"

"แคกแคกแคก ข้าบอกว่าข้าไม่เหมาะที่จะเป็นเพื่อนของเจ้า ใครก็ตามที่อยู่รอบตัวข้า ข้าจะทำให้เดือดร้อน ไม่ว่าจะเป็นเจ้า องค์หญิง หรือแม้แต่น้องชายที่น่าสงสารของข้า แคกแคก ดังนั้น พวกเจ้าควรอยู่ห่างจากข้า ยังไงก็มีหนานมู่เจ๋ออยู่ หนานหว่านหนิงหนีไปไม่รอดแล้ว ข้าคิดดูแล้ว สิ่งที่ข้าควรทำเสร็จหมดแล้ว ที่นี่ไม่ต้องการข้าแล้ว..."