พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 297

"ผู้หญิงคนนี้มีสติปัญญาที่ยอดเยี่ยม เป็นคนมีความสามารถที่หายาก ไม่งั้นเราจะรับเธอไป..."

อี้เฉินมองดูหลิ่วเซิงเซิงด้วยดวงตาที่สดใส

ก่อนที่หลิ่วเซิงเซิงจะพูดได้ อี้โจวก็พูดว่า "เจ้ารู้ไหมว่า ตัวเองกำลังอะไร? เธอมีสติปัญญาอะไรที่จะให้โจรภูเขาจับและช่วยโจรภูเขาทําร้ายชาวบ้านผู้บริสุทธิ์ได้?"

"ข้าถามแม่นาง" อี้เฉินพึมพำเบา ๆ "อีกอย่าง เธอก็ถูกขู่อีกด้วย..."

หลิ่วเซิงเซิงกล่าวว่า "รับไปก็ไม่มีประโยชน์ ให้เธอยืนท่องบทกวีอยู่หน้าร้านทุกวันก็คงไม่ได้"

"ท่องบทกวีอะไร? ทั้งหมดนี้เขียนด้วยตัวหย่งซวนเอง..."

"อี้เฉิน ทำไมถึงพูดกับแม่นางแบบนั้น?"

อี้โจวมองเขาอย่างเย็นชา

เขานั่งอยู่ข้าง ๆ อย่างไม่ค่อยพอใจ "ข้ารู้สึกว่าน้ำเสียงของพวกท่านรู้สึกไม่ค่อยดี"

หลิ่วเซิงเซิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหาพู่กัน กระดาษ และหมึกมาเขียนบทกวีจิ้นจิ่วอย่างเงียบ ๆ

บังเอิญที่หย่งซวนซึ่งอยู่ไม่ไกลก็เตรียมท่องบทกวีนี้ด้วย

หลิ่วเซิงเซิงท่องบทกวีที่เธอเขียนต่อหน้าสองพี่น้อง "ดูสิ สิ่งที่เธอกำลังอ่านตอนนี้แตกต่างจากที่ข้าเขียนตรงไหน?"

สองพี่น้องมองหน้ากัน ฟังการอ่านของผู้หญิงที่อยู่ไม่ไกล แล้วมองไปที่สิ่งที่หลิ่วเซิงเซิงเขียน มันเหมือนกันทุกประการ

ผู้หญิงคนนั้นได้รับเสียงปรบมืออย่างอบอุ่นอีกครั้ง และดวงตาอี้เฉินก็เบิกกว้าง "ท่านเคยได้ยินบทกวีของเธอ? ยังท่องได้ด้วย?"

เปลือกตาของหลิ่วเซิงเซิงกระตุก "บทกวีของเธอ?"

"ใช่ เมื่อคืนเธอเคยอ่านบทกวีนี้กับข้าแล้ว เมื่อคืนท่านไม่ได้หลับใช่ไหม?"

"แม่นางไม่เคยใส่ร้ายเธอ ถ้าเธอลอกบทกวีของคนอื่นมาใช้เองจริง ๆ แสดงว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนดี แต่สายตาเจ้ามีแต่เธอ ถูกคนอื่นหว่านเสน่ แม่นางให้เจ้ามองคนอื่นให้ออกก็หวังดีกับเจ้า ทำไมเจ้าถึงดื้อรั้นขนาดนี้?"

คำพูดของอี้โจวทำให้อี้เฉินพูดไม่ออกและได้แต่นั่งเฉยอยู่เงียบ ๆ

หย่งซวนท่องบทกวีเสร็จแล้ว ชายหนุ่มที่มีความสามารถในปัจจุบันต่างก็หลงใหลและไปขอคำแนะนำจากเธอทีละคน

แต่หย่งซวนจะให้คำแนะนำได้ยังไง?

เมื่อมีคนมาต่อบทกวีกับเธอ เธอไม่เข้าใจบางบทกวี ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่แสร้งทำตัวห่างเหินและบอกว่าเธอไม่เคยให้บทกวีแก่ใครง่าย ๆ

ผู้หญิงที่มีความสามารถและสูงส่งเช่นนี้ทำให้หลายคนหลงใหล และไม่นานนักที่คนที่มีความสามารถหลายคนก็มอบของขวัญอันล้ำค่าให้กับเธอ...

ทันใดนั้นเธอก็เดินมาทางนี้

"คุณชายทั้งสอง พวกท่านก็มาที่นี่ด้วยเหรอ?"