ภรรยาในนาม Ss2 นิยาย บท 1

ชายหนุ่มที่ถูกครอบครัวเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี แต่ส่วนมากคนที่ดูแลเขาแบบไม่ให้ขาดตกบกพร่องและตามใจทุกอย่างก็คือคุณย่า

ถ้าวันไหนไม่พอใจที่ถูกพ่อกับแม่ตำหนิ เขาก็จะแอบไปหมกตัวอยู่กับย่าอัญชัญ

"มีอะไรอีกล่ะ"

"พ่อกับแม่น่ะสิครับ ไม่ยอมให้ซื้อรถ"

"มอเตอร์ไซค์คันใหญ่ใช่ไหม ย่าก็ไม่อนุญาตให้ซื้อ"

"ทำไมล่ะครับคุณย่า"

"มันอันตรายรู้ไหม ดูข่าวออกกันทุกวี่ทุกวันเรื่องอุบัติเหตุกับรถมอเตอร์ไซค์เนี่ย"

"ผมสัญญาว่าจะไม่ขับเร็ว" ชายหนุ่มชูนิ้วขึ้นมา 3 นิ้ว แต่นิ้วมืออีกข้างเขาใช้มันไขว้กันแอบซ่อนไว้ด้านหลัง

"รชตย่าก็แก่มากแล้ว จะอยู่กับเราได้นานเท่าไร เชื่อย่าหน่อยนะลูก"

พอไม่ได้ของที่ต้องการรชตก็ไม่ยอมคุยแม้กระทั่งกับคุณย่า เขาออกจากบ้านเพื่อไปดื่มกับพวกเพื่อนๆ ในมหาวิทยาลัยเดียวกัน

กลุ่มเพื่อนของเขามีบิ๊กไบค์คันใหญ่กันทุกคน ยกเว้นรชตคนเดียวที่ขับรถเก๋ง

"ค่ำมืดขนาดนี้แล้วทำไมลูกถึงยังไม่กลับ" คฑาถามภรรยาเมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วไม่เห็นลูกชายคนโต

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันโทรไปแกก็ไม่รับสาย"

"ชักจะเอาใหญ่แล้ว" ผู้เป็นพ่อคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่าง ในเมื่อครอบครัวเอาไม่อยู่ ก็ต้องหาใครสักคนที่สามารถเอาลูกชายของเขาให้อยู่หมัดได้

หลายวันต่อมา..

"พี่ก็ไม่เห็นใครแล้ว นอกจากหนูน้ำหนาว"

"ใช่ลูกสาวของผู้จัดการอิฐไหมครับ"

"ใช่แล้วจ้า ตอนนี้อิฐไม่ได้เป็นผู้จัดการแล้ว เขาเป็นผู้บริหาร" กัลยาให้อิฐไปรับผิดชอบโรงแรมโปรเจคนั้นที่ต่างจังหวัด ก็เลยแต่งตั้งให้เป็นผู้บริหารระดับสูงที่นั่น หรือจะเรียกว่าโรงแรมในเครือก็ได้

"ลองให้เด็กสองคนเขามาเจอกันดูไหมครับพี่" คฑาคิดว่ามันก็ไม่เสียหายอะไร

"ได้สิ..ตอนนี้หนูน้ำหนาวก็อยู่กรุงเทพฯนี่แหละ เรียนอยู่มหาลัยเดียวกันกับตารชตหรือเปล่าพี่ไม่แน่ใจ"

น้ำหนาวเอ็นทรานซ์ติดมหาวิทยาลัยดังในกรุงเทพฯ เธอก็เลยขอพ่อกับแม่มาพักที่หอพัก ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย

ที่จริงกัลยาจะให้น้ำหนาวมาพักที่บ้านด้วย เพราะตอนนี้กัลยาสร้างบ้านขึ้นมาอีกหลังในพื้นที่เดียวกันกับบ้านของแม่ เพื่อที่จะให้สามีอยู่แบบสบายใจ แต่ก็ไม่อยากไปอยู่ไกลครอบครัว

"เอาตามนั้นเลยครับพี่"

ทันใดนั้นหญิงสาวที่ไปเข้าห้องน้ำก็ได้เดินออกมา

"??"

"???" ทั้งสองมองสบตาเครื่องหมายคำถามก็ได้ผุดขึ้นพร้อมกัน

"หนาวนั่งลงก่อนสิลูก"

"ค่ะ"

"คนนี้รชตส่วนคนนี้หนูหนาว รู้จักกันไว้สิลูก"

"คุณป้าอย่าบอกนะว่าที่นัดผมมาวันนี้ จะให้ผมมารู้จักกับ?." รชตลุกขึ้นทันทีที่พูดจบ

"รชตนั่งลงเดี๋ยวนี้!" แต่ก็ดูเหมือนหลานชายจะไม่ฟัง เขายังคงก้าวเดินไปที่ประตูทางเข้า "ก็ได้..ถ้าจะกลับก็กลับไปเลย ป้าว่าจะคุยเรื่องมอเตอร์ไซค์..เปลี่ยนใจไม่คุยแล้ว"

ขณะที่กำลังก้าวเดินอยู่ถึงกับหยุด แล้วค่อยๆ หันกลับมา

"คุณป้าพูดจริงนะครับ" เขารีบกลับลำมานั่งลงที่เดิม

"จริงสิ..แต่ป้ามีข้อแม้"