ภรรยาในนาม นิยาย บท 13

มือเรียวกวักเรียกแท็กซี่ที่ขับผ่านไปมาหน้าโรงพยาบาล และก็มีแท็กซี่คันหนึ่งจอดรับเธอ

พอบอกชื่อคอนโด แท็กซี่ก็พาเธอขับตรงไปที่นั่น เพราะรถโดยสารรู้จักคอนโดหรูแห่งนี้เป็นอย่างดี

"ที่นี่เหรอคะ" ไม่แปลกหรอกที่เขาจะซื้อที่แบบนี้อยู่ เพราะรวยระดับนั้นแล้ว

"ใช่แล้วจ๊ะหนู" แท็กซี่มองหน้าเธอ ก็รู้แล้วว่าคงมารับจ๊อบ เพราะคนรวยส่วนมากชอบแอบซื้อกิน

หญิงสาวส่งเงินให้ตามจำนวนที่มิเตอร์ขึ้น แล้วเธอก็เดินตรงเข้ามาด้านใน

รรรรรรบอกกับพนักงานที่ดูแลคอนโดชั้นล่าง ตามที่คฑาได้บอกไว้ พนักงานก็เลยปล่อยให้เธอขึ้นไป

ขึ้นมาถึงรรรรรรก็กดรหัสผ่านที่เขาให้ไว้อีกนั่นแหละ และเธอก็ได้เข้ามาในห้องสูทสุดหรูของคอนโดราคาแพง

หญิงสาวมองหาสวิตช์ไฟ แต่พอเธอก้าวเข้ามาแค่ไม่กี่ก้าวไฟในห้องก็เปิดเอง

"ขนาดไฟยังไม่ต้องเปิดเองเลย อะไรจะขนาดนั้น" เธอพูดกับตัวเองแล้วก็มองทอดออกไปดูด้านนอกอาคาร เพราะบรรยากาศยามค่ำคืนมันสวยงามมาก และคอนโดแห่งนี้ก็เป็นกระจกรอบทิศทาง

คนเราทำบุญมาไม่เท่ากันจริงๆ นี่แค่คอนโดที่เขาซื้อทิ้งไว้ ยังหรูหราได้ถึงเพียงนี้ มองลงไปดูแม่น้ำเจ้าพระยาที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา แสงไฟในยามค่ำคืนของตึกอีกฝั่งหนึ่ง มันช่างดึงดูดสายตาของเธอมาก "ถ้าที่นี่เป็นของเราก็คงจะดี นี่เราคิดบ้าอะไรไปเนี่ย" ..หญิงสาวรีบสลัดความคิดนั้นออกไป เพราะเธอเผลอคิดไปว่าอยากเป็นเจ้าของที่นี่

ใบหน้างามมองกลับมาสำรวจในห้องบ้าง พอมองไปเห็นกระจกบานใหญ่ เธอก็เลยก้าวเดินไปหยุดอยู่ที่หน้ากระจก มองดูเรือนร่างของตัวเอง และก็คิดไปว่าร่างกายของเธอจะมีค่ามากขนาดนั้นไหม

แต่เธอก็มีอยู่แค่นี้..ถ้าเขาไม่เอาคงต้องไปหาเสี่ยที่อื่นแล้วล่ะ แล้วเสี่ยที่ไหนล่ะเธอไม่รู้จักคนระดับนั้นสักคน ..ขณะที่รรรรรรกำลังคิดอะไรอยู่นั้น ประตูห้องก็ได้ถูกเปิดเข้ามาโดยเจ้าของห้อง

หญิงสาวหันกลับไปมองอย่างประหม่า แล้วค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปหาเขาช้าๆ

"น้ำในตู้เย็น หามาดื่มก่อนสิ" ที่จริงเขาเห็นหมดแล้วว่าเธอทำอะไรอยู่ในห้องนี้บ้าง เพราะห้องของเขามีกล้องวงจรปิดซ่อนอยู่ และไฟที่เปิดก็เป็นฝีมือของเขาที่สั่งการผ่านกล้องนั้นนั่นเอง

"ฉันไม่หิว" นาทีนี้คงกินอะไรไม่ลงหรอก

"ถ้างั้นก็ว่ามา" ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ที่เพิ่งจะถอดเสื้อสูท แล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลงมาพอให้หายใจได้สะดวก เดินไปนั่งลงที่โซฟาสุดหรูของห้องนั้น

"ฉันอยากจะคุยกับคุณ เรื่องเงิน" รรรรรรไม่รีรออะไรอีกแล้ว หญิงสาวเริ่มเข้าประเด็นที่ต้องการจะคุยกับเขา

คฑาคิดไว้แล้วแหละว่าเธอคงจะพูดเรื่องเงิน เขาก็เลยไม่ตกใจอะไร

"ครั้งนี้ฉันขอสามล้าน"

"สามล้าน?" คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงแบบแปลกใจ เพราะตอนเช้าเธอขอแค่หนึ่งล้าน ตกเย็นมาขึ้นเป็นสามล้านแล้วเหรอ

"ใช่ค่ะฉันจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ คือว่า.."

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน