ภรรยาร้อนรัก นิยาย บท 42

ตอนที่ 40 ยอมละทิ้ง

ท่านอ๋อง เมื่อเห็นพลุส่งสัญญาณที่จวนก็เร่งทะยานตัวกลับมา พบเห็นข้าวของแตกเกลื่อนกลาดเต็มพื้นไปหมด อีกทั้งยังเห็นรอยเลือดที่อยู่เต็มพื้น แต่เมื่อเดินเข้าไปภายในเรือนก็เห็นศพของเหล่าชายชุดดำนอนกองกันไม่ต่ำกว่าสามสิบคน และเป็นที่น่าแปลกใจ เขาเดินเข้าไปอย่างรีบเร่งเป็นห่วงภรรยา ใจคอของเขาไม่ดีสักนิด เกรงว่านางจะได้รับอันตราย

เมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องนอน เหล่าคนรับใช้ใจจวนยืนอยู่ที่หน้าประตู ทำให้เขาเลิกคิ้วอย่างสงสัย “พวกเจ้ามาทำอะไรกัน”

“ท่านอ๋องโปรดอภัยให้พวกบ่าวด้วย” เสียงร้องไห้ระงมและพากันนั่งคุกเข่าโคกหัวลงพื้นที่แข็งกระด้าง ทำให้ ฟางหรง พยุงตัวลุกขึ้นกึ่งนอนกึ่งนั่งที่เตียงนอน “หยุดนะ พวกเจ้าทำอันใด” นางเอ่ยสั่งห้าม เหล่าคนรับใช้รีบลุกขึ้นทันที ท่านอ๋องยังงุนงงอยู่ แล้วเดินตรงไปที่เตียงนอน นั่นมันเป็นเตียงของเขาและภรรยา สตรีผู้นี้คือใครกัน

เขาเดินเข้าไปเมื่อเห็นใบหน้าของนาง เขาตกใจมาก ภรรยาของเขาเป็นเช่นนี้ได้อย่างไรกัน “ฟางหรงเจ้าเป็นอันใด” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างห่วงใย เสี่ยวชุนน้องสาว และถิงถิงร้องไห้อยู่ข้าง ๆ ปลายเตียง พ่อบ้านฉางยืนเงียบกริบมิกล้าเอ่ย หากไม่ได้รับคำสั่งจากนายหญิง

“ท่านพี่อย่าห่วงเลย พวกเขาช่วยชีวิตข้าจนพวกเขาต้องตาย ชีวิตของข้าแลกกับชีวิตของพวกเขาก็สมควรแล้ว ความลับสวรรค์ข้าบอกได้เท่านี้” นางอยากพูดให้มากกว่านี้ แต่ติดที่เรี่ยวแรงของนางไม่ค่อยจะมี ตอนนี้นางอายุ 60 ปี รูปร่างก็ผ่ายผอม ผิวหนังเหี่ยวย่น พร้อมเส้นผมที่ขาวโพลน นางคงจะมีอายุได้อีกไม่เกินปี แน่ ๆ

“หรงเอ๋อ พี่จะรักษาเจ้าเอง” เสียงทุ่มนุ่มน่าฟัง แววตาวูบไหวสั่นคลอน กับภาพภรรยาที่เขารักนางตั้งแต่แรกเห็น

“ท่านพี่ โรคของข้ารักษาไม่หาย ท่านโปรดปล่อยวางข้าเสีย” นางเอ่ยเสียงแหบแห้ง เรียวปากซีดขาวแตกเป็นขุย

“หมายความว่าอย่างไร พี่มิกลับเจ้าอยู่นี่ ข้าจะอยู่นี่เช่นกัน หรงเอ๋อ พักผ่อนเถิด พี่จะหาทางรักษาเจ้า” เขาเอ่ยหนักแน่

“อย่ายื้อชีวิตที่ไร้ค่า ไร้ราคา ต่อไปท่านจะพบกับสตรีที่งดงามและมากด้วยคุณค่า” นางเอ่ยขึ้น เพราะต่อจากนี้ นางจะจากลา เขาต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีสตรีที่งดงามหน้าตาละม้ายคล้ายกันกับนางไปเยือนเขาที่จวนเมืองหลวง

“ไม่ข้าไม่ไปไหนทั้งนั้น ข้าละทิ้งทุกอย่างเพื่อเจ้า หากไม่มีเจ้าอยู่ ข้าจะมีความสุขได้อย่างไร พวกเจ้าออกไปอยู่ไปก็รกหูรกตา ไปเสีย” เสียงเอ่ยนั้นคราแรกนุ่มนวล และคราวหลังรู้สึกหงุดหงิดยิ่ง เมื่อเห็นคนพวกนี้อยู่เต็มในห้อง เขาอยากอยู่กับนางสองคน